Βρέθηκα σήμερα στο κοιμητήριο. Εκοιμήθη μια ενορίτισσά μου και την συνόδευσα μέχρι και τον τάφο της. Μετά το τρισάγιο, όπως προβλέπει το τυπικό, έριξα σταυροειδώς πάνω στη σωρό κρασί αναμεμιγμένο με λάδι και χώμα. Μετά την απόλυση είδα τους οικείους και τους φίλους της κεκοιμημένης να της ρίχνουν τριαντάφυλλα.
Πρέπει να γνωρίζουμε οι χριστιανοί να διακρίνουμε τα κοσμικά από τα πνευματικά. Δεν ραντίζουμε τη σωρό με ροδοπέταλα, αλλά με το χώμα. Με τον τρόπο αυτό η Εκκλησία μας διδάσκει πως άπαντες θα καταλήξουμε στο χώμα (το σώμα μας). Το κάθε τι γίνεται για διδασκαλία των ζώντων. Οι επαγγελματίες που αναλαμβάνουν τα της κηδείας, προσπαθούν να ωραιοποιήσουν τα πράγματα πατώντας πάνω στο συναίσθημα των πενθούντων και όχι σ' αυτά που λέγει η Εκκλησία μας.
Επίσης, πάνω στη σωρό, ο ιερέας, ρίχνει το περιεχόμενο ενός μπουκαλιού που περιέχει κόκκινο κρασί και ελαιόλαδο, που είναι σύμβολα του θείου ελέους. Παλαιότερα, έριχναν σταυροειδώς πάνω στον νεκρό την ακοίμητη καντήλα του ναού και όχι τα μπουκαλάκια με το ...αμφίβολο περιεχόμενό τους. Σήμερα όλα γίνονται τυπικά, χωρίς κανένα νόημα.
Έχω δει, επίσης, μετά το τρισάγιο να ρίχνει η χήρα στον πεθαμένο άνδρας της το περιεχόμενο μιας μπουκάλας με ... τσίπουρο ή και τσιγάρα ή και άλλα αγαπημένα είδη του μακαρίτη. Όλ' αυτά είναι για γέλια ή μάλλον για κλάματα. Ας μάθουμε να ερωτούμε τους ιερείς μας για το τι πρέπει αν κάνουμε σ' αυτές τις περιπτώσεις και όχι τόσο τους επαγγελματίες, οι οποίοι κάνουν τη δουλειά τους και μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου