"ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ": Πρωτοχρονιά με τους τρόφιμους του "ΦΙΛΥΡΑ" - τον Ξενώνα Ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης

Όπως κάθε χρόνο, έτσι κι εφέτος, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς (31/12/2025), ο "Εσταυρωμένος" και μια μικρή ομάδα συνεργατών του, επισκέφθηκαν το ίδρυμα  "ΦΙ ΛΥΡΑ" - τον Ξενώνα Ψυχοκοι-νωνικής αποκατάστασης, για να γιορτάσουν μαζί με τους τρόφιμους την αλλαγή του Νέου έτους 2026. Ο χώρος ήταν στολισμένος, καθαρός, λαμπρός και δημιουργούσε μια οικογενειακή ατμόσφαιρα. Η χαρά και η συγκίνηση ήταν το κύριο χαρακτηριστικό της γιορτής, η οποία ξεκίνησε με την ευλογία της βασιλόπιτας από τους εκπροσώπους του Δ.Σ.: τον π. Θεόδωρο Μπατάκα και τον π. Δημήτριο Παπαδόπουλο  

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος του "Ε" έλαβε το λόγο και ευχήθηκε σ' όλους εκ μέρους όλων των συνεργατών του, διένειμε ατομικά δέματα-δώρα και ακολούθησε ένα γιορτινό τραπέζι που χρηματοδότησε ο Σύλλογος. Λόγια αγάπης, χαμόγελα και τραγούδια γέμισαν την αίθουσα και πλημμύρισαν  τις καρδιές με ελπίδα και αισιοδοξία. 

Η γιορτή ολοκληρώθηκε με τα παραδοσιακά κάλαντα και το ανάλογο χαρτζιλίκι σε όλους τους τρόφιμους.   

Τέτοιες εκδηλώσεις δημιουργούνται κατά καιρούς από τους ανθρώπους της τοπικής μας Εκκλησίας, δια του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ", για να δίνουν χαρά και ελπίδα σ' εκείνους που έχουν τόσο ανάγκη της ζεστής και ανιδιοτελούς παρουσίας των ανθρώπων τους. 

Στην λιτή, αλλά υπέροχη, γιορτή ήταν παρόντες: πέντε εκπρόσωποι των εθελοντών του "Ε" και η προϊσταμένη του ιδρύματος, κ. Παναγιώτα, ως επικεφαλής μιας ομάδας εργαζομένων στο ευαίσθητο αυτό χώρο.

 

Συγχαρητήρια σ' όλους εκείνους που διακονούν στο ξενώνα "ΦΙΛΥΡΑ" με χαμόγελο και αγάπη.

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ, ΜΕ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ.κ. Ιγνατίου για την Πρωτοχρονιά 2026

«…εύφορον πάσι το έτος χορήγησον, Κύριε» (Κοντάκιον της Ινδίκτου).

Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί, παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα Κλείσαμε πριν από λίγες ώρες το πρώτο τέταρτο του εικοστού πρώτου αιώνα και ανοιγόμαστε σήμερα σε μία καινούργια περίοδο, καθώς μόλις ανέτειλε το νέο έτος 2026.

Μας αξίωσε ο Θεός να ανήκουμε σε μία εποχή κατά την οποία είδαμε εξελίξεις, που οι προηγούμενες γενιές δεν θα μπορούσαν ούτε να τις φανταστούν. Τα επιτεύγματα της τεχνολογίας και οι κατακτήσεις της επιστήμης είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτού του αιώνα, που ολοκλήρωσε το πρώτο του τέταρτο και συνεχίζει την πορεία του. Εντούτοις, αυτή η τεχνολογική και επιστημονική ανάπτυξη δεν έκανε τη ζωή των ανθρώπων πιο όμορφη ή πιο χαρούμενη. Η τεχνολογία και η επιστήμη δεν προχώρησαν με σεβασμό στον άνθρωπο ούτε με επίγνωση των ορίων τους και, κυρίως, δεν προχώρησαν με την αίσθηση της παρουσίας του παντοδύναμου Θεού. Ο άνθρωπος, μέσα στα τεχνολογικά του επιτεύγματα και στις επιστημονικές του κατακτήσεις, δεν έγινε καλύτερος, δεν έγινε ευτυχέστερος, δεν πρόκοψε πνευματικά κατά τον ρυθμό που θέλησε να προοδεύσει υλικά. Χρησιμοποίησε την τεχνολογία και την επιστήμη για να εξυπηρετήσει τα πάθη του και να θεοποιήσει τον εγωισμό του. Χωρίς Θεό οι τεχνολογικές κατασκευές και οι επιστημονικές γνώσεις έγιναν εργαλεία καταπίεσης, εκμετάλλευσης, καταδυνάστευσης και ωμής απανθρωπιάς. Μέσα στις φανταστικές και πρωτοπόρες συσκευές, μέσα στο μεθύσι των επιστημονικών καινούργιων ανακαλύψεων, ο άνθρωπος γίνεται πιο πρωτόγονος κατά τον εικοστό πρώτο αιώνα. Αντί να κατακτάει τις λεπτές κορυφές της ευγένειας και της προσφοράς, οπισθοχωρεί στη βαρβαρότητα της εξυπηρέτησης των ενστίκτων. Αντί να προοδεύει πνευματικά, πισωγυρίζει στις σκοτεινές εποχές του διχασμού, της ιδεοληπτικής προπαγάνδας και του εσωτερικού σκοταδισμού. Ενώ η τεχνολογία και η επιστήμη θα έπρεπε να μας κάνουν ελεύθερους και χαρούμενους, χωρίς Θεό μας κάνουν μοναχικούς και δυστυχισμένους.

Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαρνηθούμε τις κατακτήσεις του ανθρώπινου μυαλού. Δεν πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη στα επιτεύγματα του εικοστού πρώτου αιώνα. Είναι, όμως, απαραίτητο να βάλουμε στην εξίσωση της ζωής τον Θεό. Να Τον βάλουμε Κύριο και Κυβερνήτη του χώρου και του χρόνου και όχι σαν μία ασήμαντη υποσημείωση στην καθημερινότητά μας. Με το όνομά Του να ξεκινάει κάθε σκέψη και κάθε κίνηση. Δεν μπορεί ο Κύριος να είναι στα «και» των προτάσεών μας. Εκείνος είναι η αρχή του παντός και η ολοκλήρωση των πάντων! Να προσευχόμαστε στην Αγία Τριάδα, όπως λέει το κοντάκιο της ημέρας: «εύφορον πάσι το έτος χορήγησον, Κύριε».

Η ευφορία, όμως, δεν είναι μία κατάσταση μόνον υλική. Το πραγματικό της νόημα βρίσκεται στο να γίνεται κατάσταση πνευματική. Δεν μπορούμε να ζητάμε από τον Θεό να μας χαρίζει ευφορία, όταν εμείς ζούμε στη δυσφορία της σύγχυσης, της σύγκρουσης, της βίας, του συμφέροντος και της απάνθρωπης επιβολής. Πώς να περιμένουμε να μας χαρίσει ο Θεός ευφορία, όταν εμείς καλλιεργούμε τη βία μέσα στην οικογένεια, ανεχόμαστε τον εκφοβισμό στα σχολεία, επιβραβεύουμε την απάτη και καυχιόμαστε για το ψέμα και την ποικιλόμορφη κλεψιά; Πώς να βιώσουμε την πνευματική ευφορία, όταν βλέπουμε τους άλλους σαν αντικείμενα εκμετάλλευσης, όταν παραδιδόμαστε στα πιο πρωτόγονα και σαρκικά ένστικτα και μάλιστα τα υπερασπιζόμαστε ως αναφαίρετα δικαιώματα; Πώς να χαρούμε με την παρεχόμενη ευφορία του Θεού, όταν αισθανόμαστε δυσφορία στην αρετή, στην προσευχή, στη λατρεία, στην ελεημοσύνη, στη μελέτη, στον πνευματικό αγώνα της αρετής;

«Εύφορον πάσι το έτος χορήγησον, Κύριε». Αυτό δεν πρέπει να είναι μόνον αίτημα. Η νοοτροπία και η ζωή μας είναι καιρός να διαμορφωθούν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να αξίζουμε αυτό το δώρο της ευφορίας από τον Θεό. Περισσότερο από την υλική ευφορία να ικετεύουμε τον Κύριο να μας χαρίζει την πνευματική. Να μας χαρίζει τα δώρα της χαράς, της ειρήνης, της μακροθυμίας, της πραότητας, της αγαθοσύνης, της εγκράτειας, της δικαιοσύνης, της εσωτερικής ισορροπίας. Να μας αξιώνει να πλουτίζουμε από το φως της παρουσίας Του. Να μας παρηγορεί και να μας στηρίζει στις πτώσεις, στους πειρασμούς και στις δοκιμασίες. Να επικαλύπτει με την αγάπη Του όλα τα δικά μας λάθη και να σκορπίζει τα δώρα Του χωρίς σύνορα και διακρίσεις. Εάν εμείς Τον προσεγγίζουμε με μετάνοια, τότε κι Εκείνος θα μας πλουτίζει με κάθε είδους ευφορία υλική και πνευματική. Τότε η ζωή μας θα γίνεται Παράδεισος. Το νέο έτος θα είναι αφορμή για αληθινή προκοπή, για πρόοδο ανεπίστροφη και ουσιαστική. Σας το εύχομαι τούτο με όλη μου την πατρική αγάπη! Χρόνια πολλά, πολύκαρπα και ευλογημένα.

Ευτυχισμένο και χαρούμενο το νέο έτος!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ  ΙΓΝΑΤΙΟΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ευχές από τα μέλη του Δ.Σ. του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ"

Ο Κύριος του ουρανού και της γης: Ο Ιησούς Χριστός.

Αυτόν έχει ανάγκη ολόκληρη η οικουμένη για να επικρατήσει η ειρήνη.

* * * 

Το Διοικητικό Συμβούλιο 

του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου 

Ο  "Ε Σ Τ Α Υ Ρ Ω Μ Ε Ν Ο Σ"

εύχεται στα μέλη, τους συνεργάτες, τους φίλους, τους δωρητές 

και συνδρομητές του Συλλόγου, αλλά και σ' όλους τους συμπολίτες μας

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ 

Εις δε τους φυλακισμένους αδελφούς μας

εύχεται: να τους δίνει ο καλός Θεός: υπομονή, χαρά και πόθο αλλαγής. Να 

τους αξιώσει να γευτούν σύντομα  την περιπόθητη ελευθερία και να ζήσουν 

ως εκλεκτά και χρήσιμα μέλη της ταλαίπωρης κοινωνίας μας

ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ

 2026

να είναι καρποφόρο και ειρηνικό για όλη την οικουμένη,

κάτω από τη σκέπη του Τριαδικού Θεού και την προστασία

της Κυρίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας.

Για το Δ.Σ.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Β. Μπατάκας 

Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ                                           Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ανδρέας Συκιώτης                                            Νεοπτόλεμος Δημουλάς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

- Είμαι .. πόρνη, πάτερ μου. (Μία συγκινητική ιστορία)

Ήταν ένα απόγευμα του χειμώνα, παραμονές των εορτών. Μία γυναίκα -σαράντα χρονών, κατά τα φαινόμενα- περίμενε έξω από το εξομολογητήριο με υπομονή έως ότου έλθει η σειρά της για να εισέλθει στο παρεκκλήσιο. Ήταν διπλωμένη στα δύο και φαινότανε πως πονούσε πολύ. Η κόπωση και η ψυχική της εξαθλίωση ήταν φανερή. Από τα μάτια της έτρεχαν σαν ποτάμι τα δάκρυα. Είχε έρθει από κάποια γειτονική πόλη για να μιλήσει μ' έναν  άγνωστο εξομολόγο. Έτσι τη βόλευε. Δεν τολμούσε να επισκεφθεί πνευματικό της πόλης της, γιατί ήταν γνωστή η ... ποιότητα της ζωής της.

-Ήλθα πάτερ μου από μακριά για να μιλήσω μαζί σας.

- Καλώς τη. Έλα κόρη μου να κάνουμε μία σύντομη προσευχή για σένα και μετά τα λέμε.

- "Ευλογητός ο Θεός ημών... Ελέησον ημάς ο Θεός κατά το μέγα έλεός Σου..."

-........ (σιωπή)

- Πάτερ μου, αν σας πως τι δουλειά που κάνω φοβούμαι πως δε θα με δεχτείτε... Θα με διώξετε.

- Τι λες παιδάκι μου... Τι σημασία έχει η δουλειά που κάνεις. Είσαι παιδί του Θεού και αδελφή μου. Χάρηκα που είσαι κοντά μου. 

- Γέροντα, δυσκολεύομαι να σου μιλήσω γιατί είμαι...

-Μα, γιατί διστάζεις, κόρη μου. Ο Θεός δέχεται τους πάντες και τους συγχωρεί εφ' όσον έχουν μετανοήσει για τις πράξεις τους.

- Είμαι μια πόρνη, Γέροντα. Αυτή ήταν η δουλειά μου τόσα χρόνια. Η φτώχια, η ανεργία, η σκληρότητα των οικείων μου και τόσα άλλα μ' έριξαν σ' αυτό το δρόμο... Λυπάμαι τον εαυτό μου, πατέρα μου. Εδώ και χρόνια είχα μάθει να ζω σε μια ζωή μέσα στα πλούτη και όλα τα καλά του κόσμου. Δεν χάρηκα απολύτως τίποτε. Ένιωθα ένα κενό στην ψυχή μου. Κάτι μου έλειπε κι αυτό ήταν η ειρήνη της ψυχής μου. 

- Δεν με σιχαθήκατε ακόμη;

- Τι λες, κόρη μου, εορτάζει σήμερα ο ουρανός για σένα που επιστρέφεις στην οικογένεια του Χριστού, στην Εκκλησία κι εγώ να σε σιχαθώ;

- Μακάρι, να είναι αληθινά τα λόγια σου, πατέρα μου. Εγώ όμως σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Είχα γίνει ένα παίγνιο στα χέρια εκατοντάδων ανήθικων ανδρών και έκανα πολλά χρόνια υπομονή, διότι τίποτε δεν μου έδινε χαρά και ευχαρίστηση. Όλα τα έκανα για τα λεφτά αναζητώντας και μια ανιδιοτελή  αγκαλιά.

- .... (σιωπή και δάκρυα πολλά).

- Όσο ήμουν νέα όλοι με προτιμούσαν και έλεγαν πως μ' αγαπούν και τώρα που.....

- ... (απέραντη σιωπή και κλάματα με οδύνη).

- Προσπάθησε, παιδί μου, να βγάλεις από μέσα σου όλη τη σαπίλα και θα νιώσεις ανακούφιση.

- Έχω καρκίνο, πάτερ μου, και όλοι έφυγαν από κοντά μου και με πέταξαν σαν σκουπίδι στο καλάθι των αχρήστων της κοινωνίας. Τώρα πια δεν μπορώ να εξασκήσω το ... επάγγελμα. Κανείς δεν έμεινε κοντά μου για να με στηρίζει στην μεγάλη αυτή ανηφόρα που έχω μπροστά μου. Με ξεζούμισαν, πάτερ μου, και μου πήραν τα πάντα. Μακάρι να μην με αποστραφεί και ο Θεός.

- Όχι, κόρη μου... Ο Θεός, ο κοινός μας Πατέρας. Σε αγαπά και μάλιστα πάρα πολύ. Ήσουν ένα από τα χαμένα Του πρόβατα και τώρα χαίρεται που επέστρεψες κοντά Του. Πάρε θάρρος και βγάλε όλη τη βρωμιά την ψυχή σου..

Η εξομολόγηση διήρκησε αρκετή ώρα. Ο εξομολόγος την άκουγε με προσοχή και προσευχή. Τα μάτια του γέμισαν από θερμά δάκρυα και η ιερατική του καρδιά σκιρτούσε από θεϊκή χαρά για την επιστροφή της ... πόρνης. Και όταν τελείωσε η κατάθεσή της άκουσε με προσοχή τις συμβουλές του ιερέα και πριν φύγει από το παρεκκλήσιο ρίχτηκε στην πατρική του αγκαλιά κλαίγοντας και ευχαριστώντας το Θεό για την ευεργεσία...

Φίλοι μου,

Τέτοιες γυναίκες υπάρχουν πολλές, αλλά κανένας δε νοιάζεται για τη σωτηρία τους. Όλοι ακούμε τη λέξη "πόρνη" και την στέλνουμε (από μέσα μας) στην κόλαση, διότι εμείς γινόμαστε απαίσιοι κριτές χωρίς να γνωρίζουμε τους λόγους που αυτή ή η άλλη γυναίκα έπεσε στην πορνεία. Μόνο ο Άγιος Πορφύριος -και κάποιοι άλλοι άγιοι- τόλμησαν και μπήκαν μέσα σε τέτοια σπίτια (με τα κόκκινα φανάρια στην εξώθυρα) και είδαν πως κάποιες απ' αυτές τις ψυχές (των κοριτσιών) ήταν καλές και αγνές. Η πατρική τους αγάπη και ο θεϊκός του λόγος τις έφερε κοντά στο Χριστό και την Εκκλησία Του...

ΕΣΥ κι εγώ, αδελφέ  μου, κάνουμε τίποτε γι' αυτές τις ταλαιπωρημένες γυναίκες που τυχαίνει να είναι και αδελφές μας; Αν δεν μπορούμε να τις βοηθήσουμε τουλάχιστον ας προσευχόμαστε και γι' αυτές. Ο Θεός θα μας το υπολογίσει ως ελεημοσύνη. Οι πόρνες και οι μεγάλοι αμαρτωλοί θα μπούνε στον παράδεισο πριν από μας, τους αυτοαποκαλούμενους καλούς  χριστιανούς. Μας περιμένουν πολλές εκπλήξεις...

π. Θ. Μ. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα τελευταία Χριστούγεννα του παπά-Φώτη (Μια υπέροχη ιστοριούλα για όλους)

Ξημερώνει Σάββατο και απομένουν 15 ημέρες για τα Χριστούγεννα. Σε μια κωμόπολη, κοντά στον Βόλο, ετοιμάζονται, όπως κάθε χρόνο, για την εορτή των Χριστουγέννων. Όλοι οι μαθητές έχουν μαζευτεί στο κατηχητικό το σχολείο της ενορίας τους για την πρόβα της γιορτής. Ο παπα-Φώτης διοργανώνει το καλύτερο μπαζάρ για να συγκεντρώσει χρήματα για την ενίσχυση της Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Οι καθηγητές οργάνωσαν μια χορωδία για τα κάλαντα. Οι κόρες του ιερέα, η Ευλογία και η Ευσεβία, έφτιαξαν τα νοστιμότερα γλυκά που υπήρχαν στην πόλη και τα διακόσμησαν με μεράκι και αγάπη. Κι όμως, κανείς  δεν έδειξε ενδιαφέρον για το μπαζάρ και κανένας δεν τους τίμησε.

Οι μέρες πέρασαν και ήρθε του Αγίου Ελευθερίου, του Αγίου Διονυσίου και η παραμονή των Χριστουγέννων. Ο παπά-Φώτης στεναχωρημένος και λυπημένος όπως ήταν δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό του την σκέψη ότι δεν κατάφερε να προσφέρει κάτι παραπάνω στην Εκκλησία του. Τα παιδιά βγήκαν για τραγούδι και το ποσό των χρημάτων που συγκέντρωσαν, το προσέφεραν ως δώρο στον αγαπημένο τους παππούλη. Πόρτα με πόρτα τα λεφτά μαζεύτηκαν. Τα χαρτονομίσματα ξεχείλισαν από τις σάκες τους. Μεγάλη ευλογία! Τα παιδιά  σκεφτόντουσαν  την αποτυχία του μπαζάρ, αλλά και το θλιμμένο  βλέμμα του παπά-Φώτη, ο οποίος μιλιά δεν έβγαζε. Κι όμως, μιλούσαν τα δάκρυα που κυλούσαν από τα γεροντικά του μάτια. Μπροστά σ’ αυτή την εικόνα  ράγισαν οι καρδούλες των παιδιών, αλλά και των μεγάλων.

Στην αρχή ο παππούλης δεν δέχτηκε τα χρήματα των παιδιών, αλλά στο τέλος, και μετά από πολύ πίεση τα δέχτηκε λέγοντας: «Αυτή την πράξη σας, παιδιά μου, θα την  ανταμείψει ο Θεός. Να θυμάστε πως σας αγαπώ πολύ». Αυτά είπε συγκινημένος, ο καλός τους εφημέριος, κι εκείνη τη στιγμή  ήχησε δυνατά η καμπάνα του Ναού καλώντας τους πιστούς στον Εσπερινό. Η ακολουθία τελέστηκε με κατάνυξη. Απέμειναν  12 ώρες για την τέλεση της Χριστουγεννιάτικης Θείας Λειτουργίας.

Κάπου στα μεσάνυχτα ξύπνησε ο μικρός Αρσένης, που είχε κι αυτός κάνει μια καλή πράξη, γιατί ήρθε στο όνειρό του, ο Χριστός, ο οποίος τον ευλόγησε και πάνω από όλα του έδωσε δύναμη. Ο ταπεινός Αρσένης έσκυψε το κεφαλάκι του και δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια του.  Ενώ είχε τελειώσει το όνειρό του,  εκείνος συνέχιζε να  κλαίει από χαρά γιατί ένοιωθε ζωντανή την παρουσία του Χριστού ως φως ουράνιο που στην αρχή ήταν δυνατό και στο τέλος άρχισε σιγά σιγά να σβήνει. Εκείνη τη στιγμή άκουσε τη φωνή της μητέρα να του λέει: «Σήκω, παιδί μου για να ντυθείς. Θα πάμε στην Εκκλησία. Η καμπάνα ήδη χτύπησε. Είναι πέντε η ώρα». 

Όταν έφτασαν στο Ναό ο παπά-Φώτης έψελνε το: «Η γέννησή Σου Χριστέ ο Θεός ημών... Κύριε δόξα σοι». Ο Χρήστος και ο Παναγιώτης, οι αναγνώστες που υπηρετούν στο άγιο βήμα τον ιερέα, ευχήθηκαν σ’ όλους χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα και πέρασαν μια όμορφη μέρα. Τα παιδιά ευχήθηκαν χρόνια πολλά και στον κυρ. Χρήστο, που γιόρταζε την ονομαστική του εορτή: «Κύριε Χρήστο,  να χαίρεσαι το όνομα σου. Να είσαι πάντα καλά».

Από πολύ νωρίς άρχισαν να πέφτουν στο δρόμο νιφάδες χιονιού. Τα ξημερώματα το χιόνι είχε φθάσει τα δύο μέτρα. Η χαρά των παιδιών ήταν μεγάλη. Βέβαια, οι γονείς δεν ήταν και τόσο χαρούμενοι γιατί σκεπτότανε τον κόπο του ξεχιονίσματος της αυλής και του δρόμου. Όλα γύρω  ήταν κατάλευκα από το χιόνι και το κρύο ήταν τσουχτερό. Ο παπα- Φώτης χαρούμενος και ενθουσιασμένος άνοιξε τα μεγάλα και δυνατά καλοριφέρ του Ναού για να παραμείνει ζεστός ο Ναός.

 

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, η Αγάπη, η θυγατέρα του Αναστάση, του μπακάλη, βγήκε από το σπίτι της  για να τραγουδήσει τα κάλαντα, αλλά κάποιοι δεν άνοιγαν την πόρτα του σπιτιού τους. Ήταν πολύ στεναχωρημένη και λυπημένη. Οι σκέψεις την είχαν καταβάλει και αποκοιμήθηκε νωρίς. Όταν ξύπνησε συνειδητοποίησε ότι το τσαντάκι της είχε γέμισε από λεφτά! Παράξενο! Είχε διδαχτεί από τους γονείς της να κάνει ελεημοσύνες. Να προσφέρει στους φτωχούς, να μοιράζετε αυτά που έχει.  'Έφτιαξε, λοιπόν,  βαζάκια με τις καραμέλες που αγόρασε και όταν οι θειοι της πήγαν να εξομολογηθούν τα προσέφερε η ίδια στον πνευματικό της πατέρα για να τα δώσει εκείνος στα φτωχά παιδάκια και στους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ασφαλώς, έδωσε χρήματα και στον παπά-Φώτη, οποίος τα δέχτηκε ως ελεημοσύνη και της υποσχέθηκε  πως θα πράξει εκείνο πρέπει.

Ο μέρες περνούσαν. Πέρασε η ημέρα του Μ. Βασιλείου και του αγίου  Σεραφείμ του Σάρωφ και ήρθε η παραμονή των Θεοφανίων και του Αι-Γιάννη. Ο καλοκάγαθος εφημέριος, τελειώνοντας τη Θεία Λειτουργία, αμπάρωσε την πόρτα του ναού και ξαφνικά ένιωσε κάποια αδιαθεσία και πέφτει καταγής! Από εκείνη τη στιγμή δεν συνήλθε ποτέ πιά. Πέθανε μπροστά στην είσοδο την Εκκλησίας. 

Η νεωκόρος  του Ναού, όταν πήγε το απόγευμα στο ναό για να τον προετοιμάσει για την ακολουθία, ν’ ανάψει τα καντήλια και να σφουγγαρίσει, τρόμαξε  μόλις ανέβηκε  το πρώτο σκαλοπάτι τη εισόδου.  Είδε πεσμένο στο πάτωμα τον παπά-Φώτη. Έτρεξε όσο γρήγορα μπορούσε και ακούμπησε το αυτί της πάνω στην καρδιά του   αναίσθητου ιερέα. Τότε συνειδητοποίησε πως δεν ανέπνεε. Κάλεσε αμέσως ένα ασθενοφόρο και οι γιατροί διαπίστωσαν τον θάνατό του. Κτύπησε πένθιμα η καμπάνα του ναού και όλοι οι κάτοικοι του χωριού πληροφορήθηκαν το θλιβερό γεγονός. Απ’ όλα τα πρόσωπα τα δάκρυα έτρεχαν σαν ποτάμι. Την άλλη μέρα έγινε η κηδεία του παππούλη. Όλοι οι κάτοικοι πήγαν στο ναό, ασπαστήκαν για τελευταία φορά το χέρι του παππά τους  και τον συνόδευσαν στο κοιμητήριο.

Μετά ο θάνατο του ιερέα ήρθε στη θέση του ο παπά Ιωάννης, αλλά δεν ήταν το ίδιο με τον μακαρίτη τον παπά Φώτη που ήταν καλοκάγαθος και τους  συμβούλευε με αγάπη. Κι έτσι  κυλούσε γρήγορα ο χρόνος στο χωριό. Οι κάτοικοι είχαν αφήσει πίσω τους μια μεγάλη υπόσχεση και ήρθε ο καιρός να το τηρήσουν. Πέρασαν τρία χρόνια και ήρθε η μεγάλη ώρα να τελέσουν το μνημόσυνο του παλιού ιερέα τους. Τότε ξύπνησαν όλες οι αναμνήσεις.

Δυστυχώς, εκείνη την περίοδο κηρύχτηκε πόλεμος  ανάμεσα σε Τουρκιά και Ελλάδα. Κι ένα πρωινό, γύρω στις 6, ο κ. Πέτρος έβγαλε από την τσέπη του τα κλειδιά του ναού και άνοιξε τη βαριά πόρτα.  Τότε βρέθηκε μπροστά σ’ ένα θαυμαστό γεγονός: Είδε μπροστά του ολοζώντανο  τον παπα-Φώτη να στέκετε όρθιος και να κρατάει στο χέρι το κομποσκοίνι να τους σταυρώνει χωρίς να μιλάει. Όλοι οι πιστοί που είδαν αυτή την εικόνα ξαφνιάστηκαν. Γονάτισαν μπροστά του και σιγά σιγά ο καλός τους ιερέας  απομακρύνονταν λέγοντάς τους: «σας αγαπάω». Όλοι συγκινήθηκαν με το γεγονός αυτό  και θυμήθηκαν εκείνα τα Χριστούγεννα που τον είχανε κοντά τους.

Και αν ποτέ νομίσουμε ότι κάτι δεν πήγε καλά στη ζωή μας ας θυμηθούμε εκείνη την μικρή ενορία που με τις μικρές προσφορές των ανθρώπων της έφεραν πολλές ευλογίες και  χαμόγελα στους φτωχούς. Ένα σεβαστός και καλός ιερέας, ο παπα-Φώτης, κατάφερε να διδάξει πολλά στους χωριανούς και πως αν έφυγε από την ζωή αυτή ποτέ δεν τους ξέχασε.  Είναι πάντα δίπλα τους και τους σκεπάζει με τις ευχές του.

Και κάπως έτσι ο καλός Θεός βρίσκει τόπο και τρόπο να ξαναγεννηθεί  αρκεί να υπάρχει αγάπη μεταξύ των ανθρώπων που ζουν πάντα Χριστούγεννα μέσα στην καρδιά τους.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.

Απόστολος Σ. Ευαγγελόπουλος

(μαθητής της Α΄ Γυμνασίου, του Β΄ Γυμνασίου Αλμυρού)

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

Η ΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ

Από τη στιγμή που ο Χριστός γεννήθηκε επί της γης, ο κόσμος

κινήθηκε αμέσως εναντίον του. Ο Χριστός βρέθηκε εξ αρχής

καταδιωκόμενος από τις αρχές και εξουσίες «του σκότους του αιώνος

τούτου». Με την αναχώρηση των μάγων, ο Βασιλεύς των Ουρανών

φεύγει «δι’ άλλης οδού», κρυφά μες στη νύχτα, «εις Αίγυπτον»,

κρυπτόμενος από τον θεομάχο Ηρώδη. Από νήπιο ο Χριστός ζει σε

διωγμό, καταδίωξη, εξορία, προσφυγιά, πόνο, βάσανα (Κυριακή

μετά την Χριστού Γέννησιν).

Γιατί όμως γίνεται αυτό;

Ο Χριστός περιβάλλεται μεν την ανόθευτη ανθρώπινη φύση,

αυτήν που τα δικά του χέρια «εποίησαν και έπλασαν». Παίρνει το σώμα

που ο ίδιος «εν αρχή» έπλασε, «χουν λαβών από της γης».

Προσλαμβάνει την ψυχή που η θεϊκή του πνοή «ενεφύσησεν εις το

πρόσωπον» του πρώτου ανθρώπου. Διαπλάθεται «κατ’ εικόνα» του

πλάσματός του. Κάνει δικά του τα θεμελιώδη αρχετυπικά στοιχεία

που ο ίδιος ενέβαλε στην ανθρώπινη ουσία. «Προσέλαβεν όλον τον

Αδάμ, τον προ της παραβάσεως».

Αφήνει απ’ έξω μόνο την αμαρτία. Δεν είχε δημιουργήσει

αμαρτία ο Θεός. Δεν έβαλε τέτοιο πράγμα στη φύση του ανθρώπου.

Αυτή γεννήθηκε από τη θέληση του ανθρώπου. Υπήρξε επιλογή του,

κατά συμβουλή και προτροπή του όφεως βέβαια. Προέκυψε εκ των

υστέρων. Δεν ήταν αναγκασμένος από τη φύση του να αμαρτήσει ο

άνθρωπος, προγραμματισμένος εκ κατασκευής. Ήταν προαιρετική

επιλογή του, καρπός της ελευθερίας του και μόνο η αμαρτία.

Όμως, αν και αφήνει απ’ έξω την αμαρτία ο Χριστός, παίρνει

πάνω του όλες τις συνέπειες που αυτή προκάλεσε στον άνθρωπο. Τον

δερμάτινο χιτώνα του ανθρώπου ενδύεται τώρα ο Θεός.

Περιβάλλεται τη θνητότητα με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Όχι την

αμαρτία, αλλά τα λεγόμενα αδιάβλητα πάθη που συνεπιφέρει η

αμαρτία. «Πείνα, δίψα, κόπος, πόνος, το δάκρυον, η φθορά, η δειλία, η

αγωνία», με κορυφαίο τον θάνατο.

Ζει τον κατατρεγμό και την ταλαιπωρία εξ αρχής ως κοινός

θνητός. Περνάει όλα τα στάδια του βιολογικού κύκλου του

πεπτωκότος ανθρώπου. Αναλαμβάνει τα πάντα, «ίνα τα πάντα αγιάση».

Γεννιέται, σπαργανούται, γαλουχείται, αναπτύσσεται, ενηλικιώνεται.

Απογράφεται «τω δόγματι του Καίσαρος» ως δούλος και υπήκοος

ανθρώπου, φεύγει διωκόμενος στην Αίγυπτο. Κοπιάζει, ιδρώνει,

κλαίει εν όψει της Ιερουσαλήμ, αγωνιά στη Γεθσημανή, πάσχει,

ραπίζεται, βοά επί του Σταυρού «ίνα τί με εγκατέλιπες», αποθνήσκει,

θάπτεται.

Και ο μεν άνθρωπος διέρχεται από όλα αυτά υποχρεωτικά. Δεν

μπορεί να τα αποφύγει. Είναι έξω από την εξουσία του. «Ουκ εφ’

ημίν».

Ο Χριστός όμως δεν αναγκάζεται σε τίποτε. Κάνει τα πάντα

εκούσια. «Θέλων γαρ επείνασε, θέλων εδίψησε, θέλων εδειλίασε,

θέλων απέθανεν» (αγ. Ιω. Δαμασκηνός). «Τα πάντα προσίεται

(ανέχεται), ίνα σώση τον άνθρωπον».

Θέλησε να τα περάσει όλα αυτοπροσώπως, ώστε στο

αγωνιώδες ερώτημα του κάθε πάσχοντος: «Πού είναι τώρα ο Θεός;»

να μπορεί να του πει: «Δίπλα σου είμαι, στη δική σου θέση, στον ίδιο

πόνο εξ αιτίας σου κι εγώ».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το Θείο Βρέφος (Για τους μικρούς μας φίλους)

ΤΟ ΘΕΙΟ ΒΡΕΦΟΣ'

Το χιόνι που έπεφτε πυκνό αγκάλιασε πρώτα τους λόφους, τους χάιδεψε με το

λευκό γάντι του, κατέβηκε λίγο πιο κάτω και συνέχισε να σκορπίζει τις νιφάδες του

καλύπτοντας τις στέγες των σπιτιών.

Οι άνθρωποι τυλίχτηκαν στα ζεστά τους ρούχα και η λευκή παγωνιά άπλωσε τα

δίχτυα της σ’ όλη την πλάση.

Η καλή μανούλα ξύπνησε το μικρό της αρνάκι πριν ακόμη ξημερώσει. Αυτό

ανοιγόκλεισε τα ματάκια του και παραπονέθηκε βελάζοντας. Είναι πολύ πρωί

ακόμη...νύχτα...

Ήταν ξύπνια όταν είδε τους αγγέλους να γεμίζουν τον ξάστερο ουρανό και να

ψάλλουν χαρούμενα “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις

ευδοκία”. Νύχτα μεγάλη θαυμαστή γιορτάζουν όλα πάνω στη γη!

Και οι βοσκοί που ξαγρυπνούν, φυλάνε το κοπάδι τους μέσα στη νυχτιά και

ζεσταίνουν τα παγωμένα χέρια τους πάνω στη φωτιά. Ακούν αγγελικές φωνές και

ψαλμωδίες.

Πρώτοι μαθαίνουν σήμερα πως ο Χριστός γεννήθηκε στη φτωχική τη φάτνη, απλά

και ταπεινά γεννήθηκε του Θεού ο Υιός. Οι άγγελοι τους δείχνουν τον δρόμο και

τρέχουν με χαρά να Τον προσκυνήσουν.

Αυτόν που περίμεναν πάντα να έρθει και να φέρει στη γη την αγάπη και την

ειρήνη.

-Από σήμερα ο Θεός θα είναι για πάντα μαζί μας! Φωνάζει η καρδιά τους...

-Σήκω , καλό μου … Στη διπλανή σπηλιά η καλή μας Παναγιά έφερε στον κόσμο

τον Θείο βρέφος. Το κρύο είναι τσουχτερό δεν έχουν ζέστη ούτε φωτιά. Σήκω να το

ζεστάνουμε με τα ζεστά τα χνώτα μας.

Το αρνάκι σηκώθηκε αμέσως από το αχυρένιο στρώμα του. Το κεφαλάκι του

πάγωσε και το τρίχωμά του σκεπάστηκε από κατάλευκες νιφάδες.

-Λίγο πιο κάτω είναι … κοίτα στον ουρανό πάνω από τη σπηλιά οι άγγελοι

φτερουγίζουν, ψάλλουν και δοξολογούν!

-Μανούλα ο ουρανός πόσα αστέρια έχει! Μα ένα είναι το πιο λαμπρό αυτό που

στέκεται πάνω εκείνη τη σπηλιά!

Κι όταν το Θείο Βρέφος αντίκρυσαν, στα γόνατα κάθισαν και το κεφάλι έσκυψαν

για να το προσκυνήσουν. Δίπλα στα άλλα ζώα στάθηκαν και με τα χνώτα τους το

ζέσταιναν... μες στα λευκά τα σπάργανα τυλιγμένο. Το Άλφα και το Ωμέγα της ζωής!

Η Παναγιά μας δίπλα του με πόση αγάπη το χάιδευε και το κουνούσε.

Κι άκουσαν κι άλλα πιο πολλά... Πώς σήμερα γεννήθηκε ένας μεγάλος βασιλιάς

που περιμέναν όλοι... Χαρά σε όλη τη γη που θα βαδίσει πάνω της ο Ήλιος και το

Φως!

Άκουσαν πως σήμερα ο Θεός έγινε άνθρωπος!

Κι όλο το βράδυ λεπτό δεν φύγανε από το πλάι Του. Εκεί κοντά ακούραστα να τον

ζεσταίνουν. Αυτόν που θα ζέσταινε σε λίγο καιρό τις καρδιές όλων των ανθρώπων.

Τα μάτια τους είδαν θαυμαστά πράγματα. Τα αυτιά τους άκουσαν αγγελικούς

ύμνους! Η καρδιά τους χτύπησε για το Θείο Βρέφος που γεννήθηκε σ’ αυτή την

ταπεινή φάτνη και που θα γινόταν όλου του κόσμου βασιλιάς.

Κι όταν ο ύπνος ήρθε και το αγκάλιασε είδε το Θείο Βρέφος να απλώνει το χεράκι

του, να το χαϊδεύει και να του λέει:

“Να είσαι ευλογημένο! Για να δείξω την αγάπη μου όταν θα μεγαλώσω θα σε

βάζω στις ιστορίες που θα λέω στους ανθρώπους για να μάθουν πόσο μεγάλο είναι

το έλεος του Θεού και η αγάπη Του!

Εγώ θα είμαι πάντα κοντά σου και θα σε προστατεύω...

Κι όταν χαθείς εγώ θα τρέξω να σε βρω... και θα σε κρατήσω με αγάπη πάνω

στους ώμους μου... και πάντα θα σε ψάχνω και θα σ’ αναζητώ γιατί από σήμερα θα

είμαι οδηγός σου.

Ποτέ μη φοβηθείς θα είμαι στο πλευρό σου...

-Κι εγώ όταν θα ακούω τη φωνή Σου θα τρέχω κοντά Σου γιατί μαζί σου

λαχταρώ από σήμερα να περπατώ! Του απάντησε απαλά..

Τα όμορφα και γλυκά λόγια του Θείου Βρέφους γέμισαν την καρδούλα του που

άνοιξε διάπλατα για να χωρέσει μέσα ο Ποιητής των όλων...

Σταυρούλας Δημητριάδη, δασκάλας

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ - Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΣΕ 60’’

"Η λέξη "παιδίον", παιδί, κυριαρχεί στην Ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής μετά τα Χριστούγεννα. Είναι το παιδίον Ιησούς. Και περιγράφεται πώς ο Ηρώδης προσπάθησε να εξαφανίσει το παιδί Ιησούς φοβούμενος την επίγεια βασιλεία Του. Το παιδί διεσώθη. Αλλά από τότε μέχρι και σήμερα, πολλοί σαν τον Ηρώδη θα ήθελαν, ο Χριστός να πάψει να είναι ο Βασιλέας των ψυχών των ανθρώπων. Όμως τούτα τα Χριστούγεννα δόθηκε σε όλους μιά απάντηση. Η συμμετοχή των πιστών στη Θεία Λειτουργία, η προετοιμασία στην εξομολόγηση, η γιορτή όλη πέρα από τους στολισμούς και τα δώρα είχε μεγάλη συμμετοχή στο Μυστήριο, στο Μυστήριο της Γεννήσεως, στο Μυστήριο της Ευχαριστίας. Η απάντηση δίδεται τώρα και θα δίδεται πάντοτε γιατί θα υπάρχουν αυτοί που θέλουν τον Χριστό Βασιλιά στις ψυχές τους, που θέλουν τον Χριστό, οδηγό στη ζωή τους. Όσο υπάρχει Εκκλησία και πιστοί, ο Χριστός θα γεννιέται και θα γεννιέται και κάθε μέρα στη ζωή αυτών που θέλουν να Tον έχουνε κυρίαρχο στη ζωή τους, που θέλουν να κοινωνούν τη δική Του αγάπη!

Χρόνια πολλά κι ευλογημένα!"

......................................................

Παρακολουθήστε το σύντομο βιντεάκι που ετοίμασε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ.Ιγνάτιος, για την Κυριακή Μετά τα Χριστούγεννα.

 

Δείτε εδώ: https://www.youtube.com/embed/Bo_0pcMjnZU

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

"ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ": Το 4ο Δημοτικό Σχολείο Βόλου έκανε την αγάπη πράξη!!!

Την παραμονή της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, επισκέφθηκε το Κέντρο Διαχείρισης Ανθρωπιστικής Βοήθειας (ΚΕ.Δ.Α.Β.) του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" η Διευθύντρια του 4ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου κ. Ελένη Κυριέρη, η οποία παρέδωσε στους εκπροσώπους του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" μια ικανή ποσότητα αναγκαίων ειδών προσωπικής φροντίδας και γλυκίσματα για τους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Τα δώρα αυτά  συγκεντρώθηκαν με την βοήθεια και την αγάπη όλων: των δασκάλων, των μαθητών και των γονέων τους. 

Εύγε στην οικογένεια του 4ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου για την θεάρεστη αυτή πράξη τους. ΈΚΑΝΑΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΡΑΞΗ!!!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ