ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΟΛΗ Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-Γιαγιά, ποιος
είναι ο Άγιος που κρατάει με το δεξί χέρι του αγκαλιά ένα βρέφος και με το άλλο
τον σταυρό του Κυρίου; ρώτησε ο μικρούλης Ραφαήλ ανάβοντας το κεράκι του.
- Είναι ο Άγιος Στυλιανός! Ο προστάτης των βρεφών και των νηπίων! Κρατάει ένα βρέφος τυλιγμένο στα σπάργανά του με πολύ στοργή και φροντίδα! Είπε η γιαγιά και ασπάστηκε την εικόνα του.
ΜΗΝΥΜΑ
ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΟΥ κ. κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΑΝΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ 2022
Αγαπητοί μου Πατέρες και αδελφοί,
Παιδιά μου εν Κυρίω Αγαπημένα,
«διάδος πτωχοίς και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ» (Λκ 18, 22)
Τα λόγια αυτά ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα από το αψευδές στόμα του Κυρίου μας στο διάλογό Του με τον πλούσιο άρχοντα που ήθελε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Αφού ο Ιησούς του θύμισε τις εντολές, θέλησε να τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που κατέχει την καρδία του και τι μπορεί τελικά να του στερήσει την αληθινή ζωή. Στην περίπτωσή του αυτό ήταν ο πλούτος.
Γνωρίζετε ασφαλώς ότι ο υλικός πλούτος δεν είναι από μόνος του πρόβλημα. Η λέξη πλούσιος στις ευαγγελικές παραβολές έχει συμβολικό νόημα. Πλούσιος δεν είναι μόνο αυτός που έχει πολλά αγαθά. Πλούσιος στη γλώσσα της Καινής Διαθήκης είναι αυτός που στηρίζει σε πράγματα όλη την ελπίδα του και ουσιαστικά όλη την ύπαρξή του. Ακριβώς για αυτό τον λόγο, ενώ είναι έτοιμος να πράξει ή να θυσιάσει οτιδήποτε του ζητήσει ο Θεός για τη σωτηρία του, όταν του ζητηθεί ο πλούτος του, δηλαδή αυτό στο οποίο βασίζεται όλη του η ζωή, τότε εκείνος κάνει πίσω, διότι δεν μπορεί να το αποχωρισθεί. Νομίζει ότι χάνοντας αυτόν τον πλούτο θα χάσει τη ζωή του.
Εδώ έγκειται το μήνυμα αυτού του διαλόγου πρὸς όλους μας. Ο Χριστός με θεραπευτικό και διακριτικό τρόπο μάς δείχνει τί έχει στην ζωή και την καρδιά μας την πρώτη θέση, δηλαδή ποιος είναι ο πλούτος μας. Ο πλούτος μπορεί να είναι πράγματα, κτήματα ή και πρόσωπα. Μας καλεί κάποια στιγμή, εμάς πού θέλουμε να Τον ακολουθήσουμε και να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή, μάς καλεί να μοιράσουμε αυτό το οποίο θεωρούμε πλούτο μας και να τον ανταλλάξουμε με τον θησαυρό που είναι μόνιμος στον ουρανό. «Μοίρασε στους πτωχούς και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό». Το μοίρασμα αυτό όμως δεν θα έχει αποτελέσματα μόνο στο μέλλον αλλά και στο παρόν. Μοίρασε για να έχεις από τώρα και για πάντοτε. Αυτά είναι τα «μαθηματικά του Θεού» και η πνευματική αποταμίευση. Ό,τι κρατάμε, αδελφοί μου, για τον εαυτό μας το χάνουμε. Ό,τι δίνουμε και μοιραζόμαστε, αυτό είναι που πραγματικά έχουμε !
Αυτό το μοίρασμα της κοινής εν Χριστώ ζωής, που στα πρωτοχριστιανικά χρόνια λέγονταν αγάπες, θα γίνει και φέτος στην τοπική μας Εκκλησία μέσα από τον καθιερωμένο θεσμό του Εράνου Αγάπης. Από την 1η Δεκεμβρίου 2022 σε κάθε Ενορία της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, εθελόντριες και εθελοντές θα προτείνουν τα εγκεκριμένα και σφραγισμένα από την Ιερά Μητρόπολη κουπόνια, ώστε να συλλέξουν χρήματα από το υστέρημα ή το περίσσευμά μας για να ενισχυθεί η προσπάθεια του Εράνου Αγάπης 2022.
Σας καλώ πατρικά να συμβάλετε και φέτος, όπως το κάνετε κάθε χρόνο. Γνωρίζετε ότι στην Ιερά Μητρόπολή μας έχει αναπτυχθεί από πολλών ετών ένα πολύ μεγάλο φιλανθρωπικό δίκτυο με πολλές εκφάνσεις και δράσεις που διευθύνονται και ενισχύονται από το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο μας: Βοηθήματα οικονομικής ενίσχυσης, Σπίτια Γαλήνης, Γηροκομείο Καναλίων, Σίτιση σε Ιδρύματα, κατασκηνώσεις και προγράμματα για την νεότητα και άλλα πολλά. Τα έργα της αγάπης χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από την φιλοτιμία και γενναιοδωρία των πιστών, δηλαδή όλων σας. Σκοπός είναι κανείς αδελφός μας να μην μείνει χωρίς τροφή, στέγη και όλα τα αναγκαία πρὸς το ζην. Και αν αυτό επιτυγχάνεται, είναι χάρη σε όλους εσάς. Είναι το ευαγγελικό μοίρασμα το οποίο κάνετε πράξη και για το οποίο ως Επίσκοπός σας μπορώ να καυχηθώ.
Ως Πνευματικός σας Πατέρας, σας ευχαριστώ και ευγνωμονώ από τα βάθη της καρδιάς μου! Με το μοίρασμα της αγάπης θα αξιωθούμε να εορτάσουμε αληθινά Χριστούγεννα, την Ενσάρκωση του Κυρίου μας, την μεγαλύτερη απόδειξη της αγάπης Του για εμάς. Με το μοίρασμα του «πλούτου» μας, εύχομαι όλοι μας να αποκτήσουμε αυτόν τον ουράνιο θησαυρό που θα μας καταστήσει γνήσια παιδιά του Θεού και πολίτες της Βασιλείας Του! Αμήν !
Μετά πατρικών ευχών, ευχαριστιών και αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ
"Ο πλούσιος έφυγε λυπημένος δεν ακολούθησε τον Χριστό γιατί του είπε να πουλήσει τα υπάρχοντά του και να τα μοιράσει στους φτωχούς.
Αφού τηρούσε τις εντολές. Κι όμως, ο Χριστός ήθελε κάτι παραπάνω.
Αλήθεια, εμείς σήμερα με τη δική μας ζωή, τι απαντάμε στον Χριστό;
Είμαστε αυτοί που τον ακολουθούμε; Μήπως απλώς τηρούμε εντολές και τύπους και κανόνες και πιστεύουμε ότι αυτό είναι αιώνια ζωή;
Όχι! Δεν αρκεί!
Ο Χριστός θέλει την ελευθερία της καρδιάς μας από κάτι γήινο, από κάθε εξάρτηση πλούτου, από κάθε τι που μας δεσμεύει.
Θέλει ολοκληρωτικά την καρδιά μας.
Αυτό σημαίνει αιωνιότητα με τον Χριστό.
Δεν ξέρουμε αν ο πλούσιος επέστρεψε, από μας όμως εξαρτάται να δούμε τη δική μας ζωή με τον Χριστό, με την αιωνιότητα, Αμήν.
.jpg "Της έστελνε φαγητό μ' ένα περιστέρι... (Για τους μικρούς μας φίλους και τους δασκάλους τους)")
.jpg)
-Γιαγιά, αύριο
γιορτάζει η νονά μου! Είπε η Δροσούλα καθώς έστρωνε το κρεβατάκι της.
Η γιαγιά άνοιξε
το παράθυρο και ο καθαρός αέρας πλημμύρισε το δωμάτιο.
-Πάμε Δροσούλα μου, να πάρουμε το πρωινό μας και να σου πω για την θαυμάσια νύμφη του Χριστού την Αγία Αικατερίνη!
π. Δημητρίου Μπόκου
Ο πλούσιος νεανίσκος με τις πνευματικές ανησυχίες
για την αιώνια ζωή (Ματθ.
19, 16-24)
έρχεται στο προσκήνιο ξανά. Όταν διαπιστώνει ότι, για να είναι τέλειος, πρέπει
να δώσει στους φτωχούς όλα του τα πλούτη, φεύγει λυπημένος. Και ο Χριστός λέει:
Πόσο δύσκολα μπαίνουν στη Βασιλεία του Θεού οι πλούσιοι! (Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά).
Ποιο είναι το εμπόδιό τους; Ο πλούτος; Όχι ακριβώς.
Αν ήταν έτσι, κάθε πλούσιος θα πήγαινε στην κόλαση και
κάθε φτωχός στον παράδεισο. Δεν γίνεται όμως αυτό. Ο πλούτος δεν εμπόδισε σε
τίποτε τον Ιώβ να είναι αληθινός άνθρωπος του Θεού, «άμεμπτος, δίκαιος,
θεοσεβής, απεχόμενος από παντός πονηρού πράγματος» (Ιώβ 1, 1).
Και ο Θεός τού πρόσθετε πλούτη πάνω στα πλούτη. Πότε το κάνει αυτό ο Θεός; Όταν
βλέπει ότι ο πλούτος διασκορπίζεται σε όσους τον χρειάζονται, αντί να παγιδεύει
την ψυχή του ιδιοκτήτη του. Ο άνθρωπος τότε ευλογείται από τον Θεό. «Δόξα
και πλούτος εν τω οίκω αυτού», επειδή «εσκόρπισεν, έδωκε τοις πένησι»
τα αγαθά του, αντί να τα κρατήσει όλα για τον εαυτό του σαν τον άφρονα πλούσιο.
«Δυνατόν εν τη γη έσται το σπέρμα αυτού». Τα παιδιά του, οι απόγονοί
του, θα προκόψουν. «Η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα» (Ψαλμ. 111, 1-10).
Τέτοιοι πλούσιοι δεν δυσκολεύονται καθόλου να μπουν στη Βασιλεία του Θεού.
Πολλοί άλλοι όμως δεν μπαίνουν. Όλοι όσοι παγιδεύονται
στην απάτη του πλούτου (Ματθ.
13, 22).
Όταν η επιθυμία του γίνεται τυραννική μέσα τους και τους εξουσιάζει. Δεν έχει
σημασία αν έχεις πολλά ή τίποτε. Και πάμφτωχος να είσαι, αν ζεις κυριευμένος
απ’ τη λαχτάρα του πλούτου, προσηλωμένος μόνο στην επιδίωξή του, είσαι το ίδιο
απόβλητος από τη Βασιλεία του Θεού. Το θέμα δεν είναι αν έχεις πλούτο ή όχι,
αλλά αν είσαι δέσμιος ή όχι της επιθυμίας του.
Η υλοφροσύνη είναι το πρόβλημα. Η λατρεία του
πλούτου. Να είναι κανείς δεμένος με ό,τι έχει, ή να επιθυμεί αδιάκοπα όσα δεν
έχει. Το κακό δηλαδή είναι η «προσπάθεια»,
το πάθος που τον δένει με τον πλούτο. Η αίσθηση ότι είναι το παν. Αυτή είναι η
απάτη του πλούτου, η ύπουλη παγίδα με την οποία κρατάει την ψυχή μονίμως αιχμάλωτη.
Η φιλαργυρία, η σφοδρή επιθυμία για πλούτο, είναι ρίζα όλων των κακών. Τυχόν απώλεια
του πλούτου θεωρείται απόλυτη καταστροφή. Ο Χριστιανός όμως δεν δένεται με
τίποτε. Κάνει χρήση του κόσμου με «απροσπάθεια».
Στον βαθμό μόνο που είναι απαραίτητο. «Έχοντες τροφάς και σκεπάσματα»,
ας αρκούμαστε σ’ αυτά, γιατί «οι βουλόμενοι πλουτείν εμπίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα και
επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς», που τους βυθίζουν «εις
όλεθρον και απώλειαν». Ο Χριστιανός οφείλει να μην τα χάνει καθόλου, ακόμα
κι αν χάσει ό,τι έχει. Να μη λυπάται.
Τίποτε δεν φέραμε στον κόσμο όταν γεννηθήκαμε. Είναι
φανερό ότι και όταν φύγουμε, δεν θα μπορέσουμε να πάρουμε τίποτε μαζί μας. Δεν
είναι ο πλούτος το στήριγμά μας. Είναι αβέβαιος και άδηλος. Σαθρό θεμέλιο. Χάνεται
σε μια νύχτα. Ατράνταχτο θεμέλιο είναι μόνο ο Θεός που μας παρέχει τα «πάντα
πλουσίως εις απόλαυσιν». Αντί λοιπόν να θησαυρίζουμε για τον εαυτό μας, οφείλουμε
«αγαθοεργείν, πλουτείν εν έργοις καλοίς», να είμαστε ευμετάδοτοι, να
κοινωνούμε με τον συνάνθρωπο. Αυτά είναι τα πλούτη που θα πάρουμε μαζί μας.
Αυτά και μόνο θα γίνουν «θεμέλιον καλόν εις το μέλλον» (Α΄ Τιμ. 6, 7-19).
.jpg "-Από μικρός είχε το ιαματικό και το προορατικό χάρισμα. (Για τους μικρούς μας φίλους)")
.jpg)
Η γιαγιά σήμερα δεν νιώθει και τόσο καλά.
Κάθεται στο κρεβατάκι της και προσεύχεται. Η Δροσούλα την κοιτάζει ανήσυχη.
-Γιαγιούλα μου, τι να σου φέρω; της λέει και
κάθεται στην άκρη του κρεβατιού της.
Η γιαγιά ανοίγει τα ματάκια της και χαμογελά.
-Δροσούλα μου, θα ήθελα να μου διαβάσεις τον βίο
του Αγίου Ιακώβου το Τσαλίκη που γιορτάζει σήμερα. Μεγάλη η χάρη του!
-Ναι , καλή μου γιαγιούλα! Είπε η Δροσούλα παίρνοντας το βιβλίο που της έδειξε η γιαγιά της.
