menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΛΌΥΚΑ ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΜΕ ΝΕΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ

Π Α Ρ Α Κ Λ Η Τ Ι Κ Ο Σ     Κ Α Ν Ω Ν
Ε Ι Σ   Τ Ο Ν   Α Γ .   Λ Ο Υ Κ Α
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΟΝ ΙΑΤΡΟ &
ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
« Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ»
(Ποίημα Μητροπολίτου Εδέσσης κ. Ιωήλ)


ερεύς·
     Ελογητός Θεός μν πάντοτε, νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων.
ναγνώστης·
μήν

Ψαλμός ρμβ΄ (142)
     Κύριε εσάκουσον τς προσευχς μου νώτισαι τν δέησίν μου ν τ ληθεί σου εσάκουσόν μου ν τ δικαιοσύν σου κα μ εσέλθς ες κρίσιν μετ το δούλου σου τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν σου πς ζν τι κατεδίωξεν χθρς τν ψυχήν μου ταπείνωσεν ες γν τν ζωήν μου κάθισέ με ν σκοτεινος ς νεκρος αἰῶνος κα κηδίασεν π' μ τ πνεμά μου ν μο ταράχθη καρδία μου μνήσθην μερν ρχαίων μελέτησα ν πσι τος ργοις σου ν ποιήμασι τν χειρν σου μελέτων διεπέτασα πρς σ τς χεράς μου ψυχή μου ς γ νυδρός σοι ταχ εσάκουσόν μου Κύριε ξέλιπε τ πνεμά μου· μ ποστρέψς τ πρόσωπόν σου π' μο κα μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον κουστν ποίησόν μοι τ πρω τ λεός σου τι π σο λπισα· γνώρισόν μοι Κύριε δν ν πορεύσομαι τι πρς σ ρα τν ψυχήν μου  ξελο με κ τν χθρν μου Κύριε πρς σ κατέφυγον δίδαξόν με το ποιεν τ θέλημά σου τι σ ε Θεός μου· τ πνεμά σου τ γαθν δηγήσει με ν γ εθεί νεκεν το νόματός σου Κύριε ζήσεις με ν τ δικαιοσύν σου ξάξεις κ θλίψεως τν ψυχήν μου κα ν τ λέει σου ξολοθρεύσεις τος χθρούς μου κα πολες πάντας τος θλίβοντας τν ψυχήν μου τι γ δολός σού εμι.Λαός:

Χορός·
     Θες Κύριος, κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
  Στίχ, α'. ξομολογεσθε τ Κυρί, κα πικαλεσθε τ νομα τ γιον ατο.
    Θες Κύριος, κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
  Στίχ, β'. Πάντα τ θνη κύκλωσάν με, κα τ νόματι Κυρίου μυνάμην ατούς,    
Θες Κύριος, κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
  Στίχ, γ'. Παρ Κυρίου γένετο ατη, κα στι θαυμαστ ν φθαλμος μν.
Θες Κύριος, κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Ετα τά παρόντα Τροπάρια.
    χος δ΄. ψωθείς ν τ Σταυρ.
    ς εράρχης το Χριστο αγληφόρος, καί ατρός τν σθενούντων μερόπων καί πρεσβευτής Λουκ πρός τόν Φιλάνθρωπον, τούς πιζητοντας σου τήν θεόσδοτον χάριν, μή λλείπς γιε, πό πάσης νάγκης, καί χαλεπν το βίου ναγκν, διαφυλάττων, τας θείαις πρεσβείαις σου.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί γί Πνεύματι.
χος α΄. Τόν τάφο σου, Σωτήρ.
(Ποίημα το ερομον. π. θαν.  Σιμωνοπετρίτη, μνογράφου τς Μεγ. το Χριστο κκλησίας)

    Δεσμά καί φυλακάς, ν Χριστ πομείνας, καί πλείστους διωγμούς, δι’ γάπην Κυρίου, Λουκ παμμακάριστε, ορανόθεν πόστειλον, τήν βοήθειαν, τος ν δεσμος καί νάγκαις, καί ξίωσον ν μετανοί περάσαι, το βίου τό πέλαγος.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
Θεοτοκίον
     Ο σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεν ο νάξιοι·  ε μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς μς ρρύσατο κ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν, ως νν λευθέρους; Οκ ποστμεν, Δέσποινα, κ σο·   σούς γάρ δούλους σώζεις εί, κ παντοίων δεινν.

ναγνώστης:
Ψαλμός ν΄ (50)
     λέησόν με Θες κατ τ μέγα λεός σου κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τ νόμημά μου. π πλεον πλνόν με π τς νομίας μου κα π τς μαρτίας μου καθάρισόν με. τι τν νομίαν μου γ γινώσκω κα μαρτία μου νώπιόν μού στι δι παντς. Σο μόν μαρτον κα τ πονηρν νώπιόν σου ποίησα, πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις σου κα νικήσς ν τ κρίνεσθαί σε. δο γρ ν νομίαις συνελήφθην κα ν μαρτίαις κίσσησέ με μήτηρ μου· δο γρ  λήθειαν γάπησας τ δηλα κα τ κρύφια τς σοφίας σου δήλωσάς μοι.  Ραντιες με σσώπ κα καθαρισθήσομαι, πλυνες με κα πρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοι γαλλίασιν κα εφροσύνην· γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. πόστρεψον τ πρόσωπόν σου π τν μαρτιν μου κα πάσας τς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαρν κτίσον ν μο Θες κα πνεμα εθς γκαίνισον ν τος γκάτοις μου.  Μ πορρίψς με π το προσώπου σου κα τ πνεμά σου τ γιόν μ ντανέλς π' μο. πόδος μοι τν γαλλίασιν το σωτηρίου σου κα πνεύματι γεμονικ στήριξόν με. Διδάξω νόμους τς δούς σου κα σεβες π σ πιστρέψουσι. Ρσαί με ξ αμάτων Θες, Θες τς σωτηρίας μου γαλλιάσεται γλσσά μου τν δικαιοσύνην σου. Κύριε τ χείλη μου νοίξεις κα τ στόμα μου ναγγελε τν ανεσίν σου.  τι ε θέλησας θυσίαν δωκα ν, λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσία τ Θε πνεμα συντετριμμένον· καρδίαν συντετριμμένην κα τεταπεινωμένην Θες οκ ξουδενώσει. γάθυνον Κύριε ν τ εδοκί σου τν Σιν κα οκοδομηθήτω τ τείχη ερουσαλήμ. Τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ναφορν κα λοκαυτώματα. Τότε νοίσουσιν π τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καί Κανών ο κροστιχίς.
«Λουκ ατρέ τούς νοσοντας ασαι.  ωήλ»

δή α΄. χος πλ. δ΄. γράν διοδεύσας.
γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     Λουκ ρχιθύτα τόν ησον, πάντοτε δυσώπει πέρ πάντων μν λιτας, νόσων λυτρωθναι δυσιάτων, καί δυσπραγίας το βίου πανόβλιε.

γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     ρμς τάς τάκτους τν δονν, Λουκ καί ννοίας, ψυχοφθόρους τν γεηρν, τ  σ προστασία εράρχα, κ τς ψυχς μου νάσπασον πρόρριζον.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
     φέρπων δολίως πονηρός, προσβάλλει με ντως, ρρωστήμασι τος δεινος, λλ’ ς θεοκίνητος κέστωρ, τήν ατρείαν Λουκ δός μοι τάχιστα.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
     Καμάτου το σώματος καί ψυχς, τούς δούλους σου Μήτερ, λευθέρωσον σας λιτας, καί χάρισαι πσιν τήν λπίδα, το πλατυσμο καί νέσεως Δέσποινα.

δή γ'. Ορανίας ψδος
γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     πορρήτως τήν χάριν, τά σά στ δίδωσι, τος προσερχομένοις ν πίστει, τατα σπάσασθαι, ν Σαγματ τ μον, καί ν τ χώρ  Ρωσίας, ς πηγή είρροος, Λουκ οίδιμε.

γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
    αθναι λιτας σου, παρακαλ γιε, κ τς ταραχς το νοός μου καί τς δειλίας μου, σύ γάρ ς ετολμος ν τος καιρος τος σχάτοις, Χριστο τήν λήθειαν, Λουκ κήρυξας.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
     ρχιθύτης πάρχων, ν οραν παρον, τάς σεπτάς σου χερας θεόφρον, πρός τόν Φιλάνθρωπον, παλλαγναι με, μπλακημάτων παντοίων, ς ν τήν σωτήριον, τρίβον πορεύσομαι.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
     Τάς συμβάσεις το βίου καί δυσμεν σκάνδαλα, τάς πιφορς το βελίαρ, καί μηχανήματα, γηνων θέλγητρα καί τν ματαίων ρέξεις, φ’ μν ποστησον, Παντοβασίλισσα.

     Διάσωσον, εράρχα Λουκ τούς σέ νυμνοντας, κ κνδύνων καί πονηρν καταστάσεων, καί κ τν νόσων κάτ’ μφω, σημειοφόρε.

     πίβλεψον, ν εμενεί  Πανύμνητε Θεοτόκε, πί τήν μήν χαλεπήν το σώματος κάκωσιν, καί ασαι τς ψυχς μου τό λγος.


ερεύς·
Ετα μνημονεύει ερεύς τν δι᾿ ος παράκλησις γίνεται, κα λαός  ψάλλει τ «Κύριε, λέησον». Μετ δ τν κφώνησιν τ πόμενον κάθισμα.


Χορός·
Πρεσβεία θερμή
     ν χρόνοις τος νν, Λουκ ρχιεπίσκοπε, φάνης πιστος παραμυθία φατος, διό μή παύσ  γιε, συντηρν προμηθεί τ κρείττονι, ς παρρησίαν σχών ν οραν, τούς πόθ φωνοντας τό σόν νομα.


δή δ'. Εσακήκοα Κύριε
γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     Ρίζαν κοψον γιε, τς δαιμονικς σαφς θεότητος, καί Λουκ πρός γαθότητα, θυνας ψυχάς τν νυμνούντων σε.

γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     πί σοί τάς λπίδας μου, χων εράρχα σεβασμιώτατε, νυσταγνόν τς ραθυμίας μου, στσαι φιλόϋλος φίεμαι.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
     Τ φλογμ παραβάσεων, καί σεβημάτων Λουκ πίσκοπε, κτακεσαν τήν καρδίαν μου, δρόσισον ρανσι το λέους σου.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
     πάρχων χώρητος, καί πληρν τά πάντα Θεός χώρησεν, ν τ  μήτρ σου Πανάμωμε, ν πέρ μν εί κέτευε.

δή ε΄. Φώτισον μς
γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     ψωσον Λουκ, πρός τήν νωθεν λαμπρότητα ,τά νοήματα μν τν μπαθν, διαλύων μαρτίας τά φαντάσματα.

γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     Στόνον τν ψυχν, καί σωμάτων τά λγηματα, εράρχα ζωηφόροις σου λιτας, μή λλείπς ατρεσαι τν τιμώντων σε.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
     Νν ν Σαγματ, τάς μερίδας τν λειψάνων σου, ο μονάζοντες κατέχοντας Λουκ, τας εχας σου κζητοσι τήν ερήνευσιν.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
    ν περφυς, Θεοτόκε πεκύησας, δυσωποσα μή λλείπς σαεί, κλυτρώσασθαι μς ξ πογνώσεως.


δή ς'. Τήν δέησιν
γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     Συστήματα πονηρν κύκλωσαν, τάς ψυχάς μν Λουκ εράρχα, καί σαρκικν τά μέτρητα πάθη, πρός κρασίας τόν λάκκον καθέλκουσιν, μς τούς κράζοντας πρός σέ, κ φθορς τούς κέτας σου λύτρωσον.

γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
   δήγησον πρός λιμένα εδιον, εράρχα το Χριστο τούς πεσόντας, ν κλυδωνί τς ζάλης το βίου, καί ν βύσσ παγίδων το φεως, ς κεκτημένος πρός Θεόν, τήν καλήν παρησίαν πανεύφημε.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
   πάρχων τν λογισμν νάπλεως, εράρχα πολυφρόντιδος βίου, καί μεριμνν καθ’ κάστην τάλας, ν δονας ψυχοφθόροις το σώματος, κ βάθους αρω τήν φωνήν πρός τό θεον μέ φς καθοδήγησον.

Καί νν καί εί καί ες τούς  αἰῶνας τν αώνων. μήν.
     Νν βάρει τν μπαθν πταισμάτων μου, καλυφθεσα καρδία μου σθένει, καί μή τολμν τενίσαι πρός ψος, το ορανο Θεοτόκε σωτος, ατομαι φεσιν κακν, πανσενε σου πρεσβεία Θεονυμφε.

     Διάσωσον, εράρχα Λουκ τούς σέ νυμνοντας, κ κινδύνων καί πονηρν καταστάσεων, καί κ τν νόσων κατ’ μφω σημαιοφόρε.

     χραντε, διά λόγου τόν Λόγον νερμηνεύτως, π’ σχάτων τν μερν τεκοσα δυσώπησον, ς χουσα μητρικήν παρρησίαν.

ερεύς·
Ο ερες μνημονεύει τ νόματα τν τελούντων τν παράκλησιν.
Μετ δ τν κφώνησιν ψάλλεται τό Κοντάκιον.

Χορός·
χος β'. Τος τν αμάτων σου
     ς εράρχης Λουκ ξιάγαστε, Συμφερουπόλεως πάσης Πρόεδρος, τος προσιοσιν ν πίστει τήν λάρνακα, τν σν λειψάνων γίασον χάριτι, παρέχων κατ’ μφω τήν ασιν.

Καί εθύς τό Προκείμενον. χος δ'.
     Δίκαιος ς φοίνιξ νθήσει, καί σεί κέδρος ν τ Λιβάν  πληθυνθήσεται.
     Δίκαιος ς φοίνιξ νθήσει, καί σεί κέδρος ν τ Λιβάν ωπληθυνθήσεται.
     Στίχος. Πεφυτευμένος  ν  τ  οκ  Κυρίου,  ν  τας αλας το Θεο
                  μν ξανθήσει.
     Δίκαιος ς φοίνιξ νθήσει, καί σεί κέδρος ν τ Λιβάν  πληθυνθήσεται.
ερεύς·
  Το Εαγγέλιον.
κ το κατά Λουκν (στ΄. 17-19, θ' 1-2, ' 16-21)
     Τ καιρ κείν λθε πρός τόν ησον χλος μαθητν ατο, καί πλθος πολύ το λαο, πό πάσης τς ουδαίας καί ερουσαλήμ καί τς παραλίου Τύρου καί Σιδνος, ο λθαν κοσαι ατο, καί αθναι πό τν νόσων ατν, καί ο χλούμενοι πό πνευμάτων καθάρτων καί θεραπεύοντο. Καί πς χλος ζήτει πτεσθαι ατο, τι δύναμις παρ’ ατο ξήρχετο, καί ἰᾶτο πάντας. Συγκαλεσάμενος δέ τούς δώδεκα Μαθητάς ατο, δωκεν ατος δύναμιν καί ξουσίαν πί πάντα τά δαιμόνια, καί νόσους θεραπεύειν. Καί πέστειλεν ατούς κηρύσσειν τήν βασιλείαν το Θεο, καί ἰᾶσθαι τούς σθενοντας. Καί λεγεν ατος·  κον μν, μο κούει· καί θετν μς, μέ θετε· δέ μέ θετν, θετε τόν ποστείλαντά με. πέστρεψαν δέ ο βδομήκοντα μετά χαρς, λέγοντες. Κύριε, καί τά δαιμόνια ποτάσσεται μν ν τ νόματί σου. Επε δέ ατος. θεώρουν τόν Σατανν ς στραπήν κ το ορανο πεσόντα. δού δίδωμι μν τήν ξουσίαν το πατεν πάνω φεων καί σκορπίων, καί πί πσαν τήν δύναμιν το χθρο, καί οδέν  μς ο μή δικήσ. Πλήν ν τούτ μή χαίρετε, τι τά πνεύματα μν ποτάσσεται, χαίρετε δέ μλλον, τι τά νόματα μν γράφη ν τος ορανος. ν ατ τ ρ  γαλιάσατο τ Πνεύματι ησος, καί επεν· ξομολογομαι σοι, Πάτερ, Κύριε το  ορανο καί τς γς, τι πέκρυψας τατα πό σοφν καί συνετν, καί πεκάλυψας ατά νηπίοις·  ναί, Πατήρ, τι οτως γένετο εδοκία μπροσθέν σου.
Χορός·
Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
     Τας το εράρχου πρεσβείαις λεμον, ξάλειψον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
     Τας τς Θεοτόκου, πρεσβείαις λεμον, ξάλειψον τά πλήθη τν μν γκλημάτων.
       Στίχος: λέησόν με Θεός κατά τό μέγα λεός σου καί κατά τό πλθος
                   τν οκτιρμν σου, ξάλειψον τό νόμημά μου.

Προσόμοιον.
χος πλ. β'. λην ποθέμενοι
     γιε νάργυρε, Ρωσίας πάσης τό κλέος, τς Συμφερουπόλεως, νδοξε διδάσκαλε καί πίσκοπε, τάς δεινάς μάστιγας, τν ρρωστημάτων, πυρετόν τε καί τά τραύματα, τν προσιόντων σοι,  ασαι Λουκ τ λέει σου, καί τας κετηρίαις σου, πρός τόν σόν Φιλάνθρωπον Κύριον. Πάντιμε κέστορ, λπίς κεκμηκότων ρραγής, μή πιλάθ δωρήσασθαι, πσι τά εφρόσυνα.

ερεύς·
    Σσον, Θεός, τν λαόν σου κα ελόγησον τν κληρονομίαν σου· πίσκεψαι τν κόσμον σου ν λέει κα οκτιρμος, ψωσον κέρας χριστιανν ρθοδόξων κα κατάπεμψον φ᾿ μς τ λέη σου τ πλούσια· πρεσβείαις τς Παναχράντου Δεσποίνης μν Θεοτόκου κα ειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει το τιμίου κα ζωοποιο Σταυρο· προστασίαις τν τιμίων πουρανίων δυνάμεων σωμάτων· κεσίαις το τιμίου νδόξου προφήτου προδρόμου κα βαπτιστο ᾿Ιωάννου· τν γίων νδόξων κα πανευφήμων ποστόλων· τν ν γοις πατέρων μν κα οκουμενικν μεγάλων διδασκάλων κα εραρχν Βασιλείου το μεγάλου, Γρηγορίου το θεολόγου κα ᾿Ιωάννου το Χρυσοστόμου· το ν γοις πατρς μν Νικολάου, ρχιεπισκόπου Μύρων τς Λυκίας το θαυματουργο· τν γίων νδόξων κα καλλινίκων μαρτύρων· τν σίων κα θεοφόρων πατέρων μν· το ν γοις πατρός μν Λουκ ρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως, το κα Προστάτου μν· τν γίων κα δικαίων θεοπατόρων ᾿Ιωακεμ κα Αννης· (το γίου τς μέρας).…………………….. κα πάντων σου τν γίων. Ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε· πάκουσον μν τν μαρτωλν δεομένων σου κα λέησον μς

Χορός·
Κύριε λέησον (ιβ΄).

ερεύς·
    ᾿Ελέει κα οκτιρμος κα φιλανθρωπί το μονογενος σου Υο, μεθ᾿ ο ελογητς ε, σν τ παναγί κα γαθ κα ζωοποι σου Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.

Χορός·

δή ζ'. Ο κ τς ουδαίας
γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     Τ  σ σκέπ  προστρέχω, εράρχα ατούμενος τήν καρδιάν μου, τήν γέμουσαν κάνθας, τς περηφανίας, καί δαιμόνων θρασύτητος, ποκαθάραι τας σας, ντεύξεσι Λουκ μου.

γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     γιώτατε Πάτερ, νοητν Αθιόπων καί κακοτρόπων βροτν, συμβάσεως λόγου, καί τς κακοπραγίας, νωτέρους συντήρησον, τούς ξαιτοντας Λουκ, τήν σήν πικουρίαν.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
     Στηριγμόν ν τ θλίψει, ν πελάγει το βίου το Σαγματ Μονή, τά λείψανά σου Πάτερ, κατέχουσα τό θάρσος, καθ’ κάστην ρύεται· να πρός πλάτος χαρς, τς ντως καταντήσ.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
     ησο τάς γκάλας, τς θερμς σου γάπης καί θυμηδίας μο, πάνοιξόν μοι Στερ, λιτας τς σέ τεκούσης, να ψάλλω γηθόμενος· τν Πατέρων μων, Θεός ελογητός ε.

δ η'. Τόν Βασιλέα
γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     τρέμας Πάτερ, πρό τν βημάτων θέων, μολόγησας Χριστόν σταυρωμένον, ν μή διαλίπς, πέρ μν λιτάζων.

γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     Σοφίας μάκαρ, τς θεικς ν δοχεον, τόν θυμόν καί ταραχώδεις ννοήσεις, θρασον τς ψυχς μου, Λουκ σημειοφόρε.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
    γιε λσον, τς ταλαιπώρου ψυχς μου, καί το σώματος τούς πόνους καί δύνας, σύ γάρ ρχιθύτης, τυγχάνεις καί κέστωρ.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
     σχύς ντως, καί λπίς καί τό φάος, παράκλησις καί αμα κατ' μφω, Δέσποινα πάρχεις, μν τν ρθοδόξων.

δή θ'. Κυρίως Θεοτόκον
γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     άτρευσον τάς νόσους, τν ψυχοπασχόντων καί λγουμένων Λουκ πέρ ννοιαν, διευθετν τάς ννοίας ατν μακάριε.

γιε το Θεο, πρέσβευε πέρ μν.
     ς μέλισσα τρύγεις, τήν σοφίαν πσαν, πί τς γς εράρχα οίδιμε, διό νοός μου πέλασον τήν σκοτόμαιναν.

Δόξα Πατρί καί Υ καί γί Πνεύματι.
     δέως ο Πατέρες, μάνδρας Σαγματίου, τά σά στ ς μαργάρους κατέχοντες, πιζητοσιν θεόφρον τήν σήν ντίληψιν.

Καί νν καί εί καί ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.
     Λαόν τν ρθοδόξων, φύλαττε κ λύκων, αρετικν Παναγία Πανύμνητε, ποκαλύπτουσα πσαν ατν κακότητα.

Κα εθς τ  Μεγαλυνάρια
ξιόν στιν ς ληθς, μακαρίζειν σε τν Θεοτόκον, τν ειμακάριστον κα παναμώμητον, κα Μητέρα το Θεο μν.

Τν τιμιωτέραν τν Χερουβείμ, κα νδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τν διαφθόρως Θεν Λόγον τεκοσαν· τν ντως Θεοτόκον, σ μεγαλύνομεν.

Τν ψηλοτέραν τν ορανν, κα καθαρωτέραν λαμπηδόνων λιακν, τν λυτρωσαμένην μς κ τς κατάρας, τν Δέσποιναν το κόσμου, μνοις τιμήσωμεν.

     Χαίροις πισκόπων κοινωνός, τς Ρωσίας πάσης, θεόσοφος ατρός χαίροις τς Κριμαίας, θεος Ποιμενάρχης, Λουκ τν ρθοδόξων, νέος γιος.

     χων τήν σοφίαν παρά Θεο, τν νενοσηκότων, θεράπευες τά δεινά, καί τούς πεπτωκότας, ν λάκκ τν θέων, τ σ  δυνάμει Πάτερ, Λουκ ξήρπασας.

     Πάντα τά νείδη διά Χριστόν, φυλακάς διώξεις, καί ακίας σωματικάς, σκύβαλα γήσω καί φερες γενναίως, Λουκ σημειοφόρε, καί κατάβλητε.

     Θαύματα τεράστια τ λα, σεπτή σορός σου, ν Ρωσί πιτελε, καί ν Σαγματί, κ ταύτης α μερίδες, κβλύζουσιν άσεις, Λουκ τος πάσχουσι.

     Ηγασας ς λιος παμφαής, ν Συμφερουπόλει τάς χορείας τν εσεβν, καί τς θεΐας μείωσας τό σκότος, ν χώρ τς Ρωσίας, Λουκ οίδιμε.

     Μάνδρα τν θρεμμάτων τν λογικν, ν τ Σαγματί τας πρεσβείαις σου πρός Χριστόν, φύλαττε θεόφρον, κ πάσης κακουργίας, δαιμόνων τν χθίστων, Λουκ πανάριστε.

(Ποίημα το ερομ.. π. θαν. Σιμωνοπετρίτη, μνογράφου τς Μεγ. το Χριστο κκλησίας)
     Θλίψεις διωγμούς τε καί φυλακάς, πικράς ξορίας, δι’ γάπην το ησο, ποστάς παμμάκαρ, τούς πεφυλακισμένους, ς δελφούς Κυρίου, Λουκ μνημόνευε.

    χων παρρησίαν πρός τόν Χριστόν, Λουκ εράρχα, ξορίας καί φυλακς, σκληρν κοινωνήσας, ς μάρτυς γενναιόφρων, πέρ τν δεσμουμένων, Ατόν κέτευε.

     δελφούς κάλεσεν ο Χριστός, τούς ν σθενείαις και νάγκαις βιοτικας, θεν εράρχα, Λουκ διακονοντας, τούτοις φιλαδελφί, δός χάριν Πνεύματος.

     Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ο γιοι Πάντες μετά τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν ες τό σωθναι μς.
Ο ναγνώστης· 
     γιος Θεός, γιος σχυρός, γιος θάνατος, λέησον μς. (γ')
     Δόξα Πατρ κα Υἱῷ κα Αγί Πνεύματι· κα νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. ᾿Αμήν.
     Παναγία Τριάς, λέησον μς. Κύριε, λάσθητι τας μαρτίαις μν. Δέσποτα, συγχώρησον τς νομίας μν. Αγιε, πίσκεψαι κα ασαι τς σθενείας μν, νεκεν το νόματός σου. Κύριε, λέησον· Κύριε, λέησον· Κύριε, λέησον.
     Δόξα Πατρ κα Υἱῷ κα Αγί Πνεύματι· κα νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. ᾿Αμήν.
     Πάτερ μν ν τος ορανος, γιασθήτω τ νομά σου, λθέτω βασιλεία σου, γενηθήτω τ θέλημά σου, ς ν οραν κα π τς γς. Τν ρτον μν τν πιούσιον δς μν σήμερον· κα φες μν τ φειλήματα μν, ς κα μες φίεμεν τος φειλέταις μν· κα μ εσενέγκς μς ες πειρασμόν, λλ ῥῦσαι μς π το πονηρο. μήν.

Ο ερεύς·
     Οτι σο στιν βασιλεία κα δύναμις κα δόξα, το Πατρς κα το Υο κα το Αγίου Πνεύματος, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. μήν.
Χορός·
Το  πολυτίκιον τς μέρας.

Δόξα Πατρ κα Υἱῷ κα Αγί Πνεύματι.
Το  πολυτίκιον το γίου Λουκ
χος πλ. Α΄. Τόν συνάναρχον λόγον
     ατρόν καί ποιμένα, Λουκν τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, ρχιερέα λαμπρόν, τόν βαστάσαντα Χριστο τά θεία στίγματα, τάς ξορίας, τά δεινά, γκλεισμούς ν φυλακας, τάς θλίψεις καί τά νείδη, τόν π’ σχάτων φανέντα, ν τ Ρωσί νέον γιον.

Κα νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων. ᾿Αμήν
Θεοτοκίο. Ήχος πλ.  α΄
    Μετά γγέλων τά οράνια, μετά νθρώπων τά πίγεια, ν φων γαλλιάσεως, Θεοτόκε βομεν σοι· Χαρε πύλη, τν ορανν πλατυτέρα· χαρε μόνη, τν γηγενν σωτηρία· χαρε Σεμνή κεχαριτωμένη, τεκοσα Θεόν σεσαρκωμένον.
Ο ερεύς·
κτενής δέησις

Κα εθς, ναγινώσκεται  εχή:
«πέρ   τν  φιλοθέως διακονούντων τος ν περιστάσεσιν ερισκομένοις λαχίστοις δελφος το Χριστο»
(το ερομον. π. θαν. Σιμωνοπετρίτη, μνογράφου τς Μεγ. το Χριστού κκλησίας)
   
     Το Κυρίου δεηθμεν
     Δέσποτα  Φιλάνθρωπε, Κύριε ησο Χριστέ Θεός κα Σωτρ μν, δι’ περβάλλουσαν γάπην συγκαταβατικς νδυσάμενος κα δι τς φρικτς οκονομίας Σου ναπλάσας τν φθαρεσαν φύσιν μν, χρι δεσμν φυλακς κα σταυρο τίμου πομείνας ς πάνυ θος τό νειδος, Σύ ν τος προσώποις τν λαχίστων κα ποικίλαις περιστάσεσιν ερισκομένων δελφν μν τυπώσας αυτόν κα επών «σα ποιήσατε ατος, μοί ποιήσατε» κα ποσχεθεìς ψευδς τν κληρονομίαν τς φθάρτου κα αωνίας Σου Βασιλείας, καλός κα λεήμων Σαμαρείτης, κα μν τος θέλουσιν πακούειν τας θείαις ντολας  Σου κα ποικιλοτρόπως διακονοσι τος μπεριστάτοις δελφος μν, ετε ν πικρας φυλακας, ετε ν κλίν  σθενείας, ετε ν στεγί, ετε ν λλείψει τροφς, ετε ν γκαταλείψει νθρωπίν, ετε ν οἱᾳδήτινι τέρ θλίψει κα νάγκ ερισκομένοις, παράσχου ελικριν φιλανθρωπίαν, συγκαταβατικήν γάπην, θυσιαστικήν διάθεσιν, χαράν πνευματικήν, πομονήν θεάρεστον, τρόπους εαγγελικούς, πως πληροντες τήν διακονίαν μν ες καστος κα πάντες μού, γινώμεθα φορμή, τό μέν νακουφίσεως τν πασχόντων δελφν, τό δέ δοξολογίας το παναγίου κα προσκυνητο Σου Όνόματος, διά τς συγχωρήσεως τν κουσίων κα κουσίων πταισμάτων μν κα τς σον νεστι πληρεστέρας τηρήσεως τν ζωοποιν κα θείων Σου προσταγμάτων.
    τι Σύ ε πολυέλεος ατοαγάπη κα ζωοπάροχος πηγή πάσης γαθωσύνης κα φιλανθρωπίας κα Σοί τήν δόξαν ναπέμπομεν σύν τ νάρχ Σου Πατρί κα τ παναγί κα γαθ καί ζωοποι Σου Πνεύματι, νν κα αεί κα ες τούς αἰῶνας τν αώνων. μήν.  

Ο ερεύς·
Κα μνημονεύσας ερες κείνων δι᾿ ος παράκλησις γίνεται ποιε τν πόλυσιν.
 Μετ᾿ ατν δ ψάλλονται τ πόμενα τροπάρια.

Χορός·
χος β'. τε κ το ξύλου.
     Πάτερ εράρχα το Χριστο, νδοξε Λουκ μή κατόκνει, πιστασίαις σου, ν ποικίλαις θλίψεσι καί περιστάσεσι, συντηρν τόν φιλόχριστον λαόν το Κυρίου, τόν πικαλούμενον ν ελαβεία πολλ, νομα τό σόν θεοφόρε, καί μνολογοντα νθέως, θαύματα καί βίον σου τόν γιον.

χος πλ. δ΄.
     Δέσποινα πρόσδεξαι, τάς δεήσεις τν δούλων σου, καί λύτρωσαι μς, πό πάσης νάγκης καί θλίψεως.

χος β΄.
     Τήν πσαν λπίδα μου ες σέ νατίθημι, Μτερ το Θεο, φύλαξόν με πό τήν σκέπην σου.

ερεύς·
     Δι’ εχν τν γίων πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον καί σσον μς.

Χορός·
μήν