menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΟΥ ΕΛΝΑΤ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

     λέξιος το λνατ, δι Χριστν σαλὸς
     
     Ἀνάμεσα στος πολλος νεομάρτυρες τς Ρωσικς κκλησίας πρξαν κα ρκετο ελαβες λαϊκοί. νας π᾿ ατος ταν λέξιος βάνοβιτς Βορόσιν, ποος βάδισε τν δύσκολο δρόμο τς δι Χριστν σαλότητος. να δρόμο πο γινε κόμη πι δύσβατος πειδ λέξιος ζησε στ δύσκολη δεκαετία το ᾿30, ταν βιαιότητα τς Σοβιετικς πολιτείας ναντίον τν Χριστιανν πρξε φοβερή. Παρ᾿ λες μως τς ντιξοότητες τς ποχς, λέξιος κατάφερε ν κρατήσ τν πίστι κα ν στεφανωθ μ τν στέφανο το μαρτυρίου τ 1937. ν κα ο κτελεστές του χουν πλέον ξεχαστ, τ φθορο σμα του παραμένει στν πόλι το βάνοβο ζωνταν μνημεο γι τος πιστούς.

Τὰ πρῶτα του χρόνια
     Ὁ λέξιος γεννήθηκε στς 24 ανουαρίου το 1886 στ χωρι Καουρχίκχο στν περιοχ Οριεβετς τς παρχίας Κόστρομα. Γονες του ταν βν κα Εδοκία Βορόσιν, νθρωποι πιστο πο καλλιεργοσαν τ γ. περιοχ που μεγάλωσε λέξιος ταν γνωστή, γιατ κε τν 16ο αἰῶνα ζησε σκητικ γιος Συμεν το Οριεβετς. Ο ζως τν δύο ατν χουν πολλς μοιότητες, σως γιατκτς το τι ζησαν στν δια περιοχή– λέξιος προσευχόταν θερμ στν γιο Συμεών.

     Ὅταν λέξιος φτασε σ λικία γάμου, ρχισε ν ψάχν γι σύζυγο κα ταν τοιμος ν᾿ ρραβωνιαστ, ταν κάτι ναπάντεχο συνέβη κι ρραβώνας πετράπη. κενο τν καιρ ο νέοι τς περιοχς εχαν τ συνήθεια ν συνάζωνται στ χωρι κα ν συζητον, λλ ο συζητήσεις ατς πολλς φορς δν εχαν θέματα πίστεως κα ταν μφιβόλου θικς. Παρακάλεσε λοιπν τν κοπέλλα ν μ λάβ μέρος σ τέτοιου εδους νευλαβες συζητήσεις, κάτι τ ποο κείνη δν κουσε. Κα λέξιος σκέφτηκε· ν τώρα δν μ σέβεται κα δν πακούει, τί θ γίν ταν θά ᾿νε γυναίκα μου; Στ συνέχεια ρχισε ν προβληματίζεται μ τν λη πολιτειακ κατάστασι πο πικρατοσε στ Ρωσία, τς ποίας τ οκοδόμημα εχε ρχίσει ν σείεται. Εχε δη ξεκινήσει Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος κα πολλο πέστρεφαν π τν πόλεμο πολ διαφορετικοί. λέξιος διαισθανόταν τι νας πικείμενος κίνδυνος ταν πρ τν πυλν.

     Ἔτσι ποφάσισε ν διαλύσ τν ρραβνα του κα ν᾿ ποσυρθ στ ρημητήριο τς γίας Τριάδος στ Κριβοεζέρσκ. Τ ρημητήριο ατ ταν φιερωμένο στν γιο Συμεν το Οριεβετς, κα δρύθηκε τν 17ο αἰῶνα. π τς τρες πλευρς πρχαν λίμνες κα στν τέταρτη πλευρ βρισκόταν ψηλς μμώδεις πλαγιές. κε πρχε μι πηγ πο λεγόταν πηγ το γίου Συμεών, που λέξιος πήγαινε συχν ν προσευχηθ. γούμενος τς μονς δέχτηκε τν λέξιο ς δόκιμο, ποος σιγ - σιγ συνήθισε τν τάξι κα τν τρόπο ζως το κοινοβίου, λλ παρ᾿ λα ατ δν μεινε κε.

       Γυρίζοντας στν πόλι του δν μεινε στ πατρικό του σπίτι μ τος γονες του, λλ ποφάσισε ν γκατασταθ στ ποχωρητήριο - μπάνιο ξω στν αλή. Σύντομα, μ τ βοήθεια το πατέρα του, χτισε στν κπο να κελλάκι. λέξιος φιέρωσε λο τν λεύθερό του χρόνο στν προσευχή, πομονώνοντας τν αυτό του ετε στ κελλί του ετε στν πηγ το γίου Συμεών. περιοχ κε εχε τέτοια φυσικ διαμόρφωσι πο λέξιος μποροσε ν κρυφτ π τ βλέμματα το κόσμου.
     Ἔφτασε Μάρτιος το 1917 κα Ρωσία ρχισε ν δέχεται τ πρτο ταρακούνημα π τ προεπαναστατικ κίνημα. Στ χωρι δν πρχαν κάποιες κρατικς ρχς γι ν βάζουν μι τάξι. Ο κάτοικοι συγκεντρώνονταν στς τοπικς συνελεύσεις γροτν γι ν᾿ ποφασίσουν πάνω σ θέματα πο τος φοροσαν. Στ χωρι το λεξίου ο κάτοικοι τν πέλεξαν ς πρόεδρο τς κοινότητός τους. Μ τ πο γινε πρόεδρος λέξιος δν λλαξε καθόλου τς συνήθειες πο εχε μέχρι τότε· προσευχόταν πολ κα συμμετεχε στς κολουθίες τς κκλησίας. κόμη κι ταν πρεπε ν᾿ ποφασίσ γι κάτι, δν φευγε π τν κκλησία λλ παρέμενε μέσα προσευχόμενος μέχρι ν πάρ κάποια πληροφορία. Παρέμεινε πρόεδρος μόνο να χρόνο, γιατ κάποιος λλος τοποθετήθηκε στ θέσι του π τς ρχές κ τσι λέξιος σταμάτησε ν χ παφς μ τν κόσμο κα κλείστηκε στ κελλί του, φιερώνοντας λο του τν χρόνο στν προσευχ κα στ νηστεία. τσι πέρασαν ννι χρόνια.

Μι νέα πάλη

      Τ 1928 πέλεξε ν βαδίσ τν δύσκολο δρόμο τς σαλότητας. ρχισε ν ζ που ερισκε, κ ταν ντυμένος μ κουρέλια. Κανείς δν γνώριζε πο περνοσε τ βράδια του κα ο μφανίσεις του ταν ναπάντεχες. Κάποια φορ μφανίστηκε ν βαδίζ μέσα στ χωράφια μετρώντας τα μ να αβδ κα νοχλώντας τος χωρικος πο δούλευαν. Ατή του συμπεριφορ προκάλεσε τ γέλιο τν χωρικν, λλ κενος δν δωσε σημασία. Ο χωρικο γρίεψαν κι ρχισαν ν τν κυνηγον. γιος φυγε, λλ ξαναγύρισε κάνοντας τ διο πργμα. να χρόνο μετά, μφανίστηκε στ δια χωράφια νας Σοβιετικς γραφειοκράτης κα τ μετροσε.
     Ἐκείνη τν ποχ δν περνοσε π τ μυαλ κανενς χωρικο τι θ μποροσε κάποιος ν ξοριστ χωρς ν ενε νοχος. μως σιος πήγαινε στος χωρικος πο θ ξωρίζονταν κα τος προειδοποιοσε.
      Ο χωρικο ρχισαν ν συνηθίζουν τς κκεντρικότητες το λεξίου, λλ μι μέρα μφανίστηκε γυμνς σ δύο ποδηματοποιούς, τν λέξανδρο Σταπάνοβιτς κα τν Δημήτριο βάνοβιτς, κάτι πο τος κανε λους ν πορρήσουν. Μετ π λίγο καιρό, ρθαν στ χωρι ντιπρόσωποι τς κυβερνήσεως κα κατέσχεσαν λη τν περιουσία τν δύο ποδηματοποιν, μέχρι τ τελευταο ροχο, φήνοντάς τους γυμνος δίπλα π τ σπίτια τους πο δν τος νκαν πλέον.
     Ἄλλες φορς γιος πήγαινε σ κάποια χωρι κι ρχιζε ν μετρ τ σπίτια, δίνοντας να νούμερο σχετο μ τ πραγματικ μβαδν τν σπιτιν. Ο κάτοικοι τν βλεπαν κα γελοσαν. Μετ π λίγο καιρ μως ο διοκττες ατν τν σπιτιν συλλαμβάνονταν κα φυλακίζονταν γι τόσα χρόνια σο λέξιος λεγε τι ταν τ μβαδν τν σπιτιν τους.
     Μι λλη φορ τ χειμνα, πο τ πάντα ταν σκοτειν κα κανείς δν βάδιζε στ δρόμο, μφανίστηκε ν περπατ λέξιος κα ν κατευθύνεται στ χωρι Σερεντκίνο χωρς ν φορά τ ροχα του. Χτύπησε τν πόρτα νς σπιτιο στ ποο ζοσε ναστασία κα Γεννάδιος. γυναίκα, νοίγοντας τν πόρτα, το φώναξε ψώνοντας τ γροθιά της• «διάντροπε νθρωπε, πότε θ σταματήσς ν μς κθέτς;». σύζυγός της μως τν προσκάλεσε μέσα κα το δωσε μι καινούργια φορεσιά. λέξιος ντύθηκε κα ποχαιρέτησε τ ζευγάρι, λίγο πι πέρα μως ξεντύθηκε, δίπλωσε τ ροχα κα τ᾿ φησε πάνω στ χιόνι. Τ ζευγάρι βρκε τ ροχα κα γι πολ καιρ ψαχνε ν βρ τν λόγο τς πράξεώς του ατς. Στ τέλος το χειμώνα ρθαν στ σπίτι το ζευγαριο ντιπρόσωποι τς κυβερνήσεως κα τος πέταξαν ξω, φήνοντάς τους μόνο μ τ σώρουχα.
       Κάποια λλη φορ λέξιος μφανίστηκε στν δελφή του ννα. Μάζεψε κάποια πράγματα κα τ βαλε πάνω στ τραπέζι. ταν τ τραπέζι γέμισε, φόρεσε τ καπέλλο του κ φυγε. ννα σκέφτηκε τι σως ταν κάποιο σημάδι, τσι κρυψε ατ τ πράγματα κάπου μακρι κι ταν τς πήραν λα της τ πάρχοντα, τ μόνα πο εχε ταν σα εχε κρύψει.
      Ὁ σιος πολλς φορς πισκεπτόταν τ χωρι Σελεζένεβο κα Παρφένεβο, που σ᾿ να π τ σπίτια εχε να τσουβάλι βιβλία κα πήγαινε, διάβαζε πίνοντας τ τσάϊ του. Μι φορ μως μπκε στ σπίτι κα κάθησε πάνω π τ σόμπα σιωπηλός. Ο νθρωποι πο τν φιλοξενοσαν εχαν συνηθίσει τν παράξενη συμπεριφορά του κα περίμεναν κ κενοι σιωπηλοί. Λίγη ρα ργότερα λέξιος βγκε ξω κα κάθισε στ κεφαλόσκαλο, κα τσι, πως καθόταν, κατέβηκε τς σκάλες καθιστός. πειτα σκαρφάλωσε πάνω σ᾿ να κάρρο στν αλ κα ξάπλωσε ρχίζοντας ν βογγά σιωπηλά.
     Δυ βδομάδες ργότερα κυρία το σπιτιο, παίρνοντας μία μεγάλη σιδερένια κατσαρόλα βραστ νερό π τ σόμπα, τν χυσε πάνω της κα κάηκε τόσο πολ πο δν μποροσε ν βαδίσ. Βγκε ξω στ βεράντα, κάθησε στ σκαλοπάτια, τ κατέβηκε καθιστή, κα στ συνέχεια τν βαλαν πάνω στ κάρρο που πρεπε ν περιμέν δύο ρες μέχρι πο κατάφεραν ν τ μεταφέρουν στ νοσοκομεο.
        Ἐπίτροπος τς κκλησίας το χωριο λνατ ταν Παλος βάνοβιτς, νας εσεβς κα δίκαιος νθρωπος. Κάποια μέρα λέξιος μπκε στ να ν γινόταν κολουθία, φορώντας καπέλλο κι χοντας να τσιγάρο στ στόμα. κανε βόλτες μέσα στ να μ τ χέρια του πίσω π τν πλάτη, προξενώντας τν δυσαρέσκεια λων τν πιστν. Δν πέρασε πολς καιρς κα ο ρχς διέταξαν τ κλείσιμο το ναο ζητώντας τ κλειδι π τν πίτροπο Παλο, γι ν δείξουν τι ο πιστο θελούσια συμπράττουν στ κλείσιμο τς κκλησίας. Παλος ρνήθηκε ν παραδώσ τν κκλησία στος θεους.
        Φυλακίστηκε κα πέθανε στ φυλακή, πειδ κλονισμένη του γεία δν το πέτρεψε ν ντέξ τν νάκρισι. Μετ τ σύλληψι το πιτρόπου κλεισαν τν κκλησία κα ργάτες μ καπέλλα κα τσιγάρα βάδιζαν ναιδς μέσα στ ναό, ποος μετατράπηκε σ λέσχη διασκεδάσεως. Πολλο ταν ατο πο γελοσαν κυνηγοσαν τν λέξιο, βλέποντας τν περίεργη συμπεριφορά του. Πολλο νέοι τν πείραζαν, περπατώντας δίπλα του, λλ λέξιος δν δινε σημασία. Βάδιζε πάντοτε φορώντας να μακρ πουκάμισο μέχρι τ γόνατα. ταν το διναν ροχα, κενος μέσως τ μοίραζε. Πολλς φορς ο ρχς τν εχαν συλλάβει, στέλνοντάς τον σ ψυχιατρικ κλινική, λλ κε ο γιατρο δν μποροσαν ν διαγνώσουν κάποια ψυχικ πάθησι, κ τσι τν φηναν λεύθερο.
        Ὁ σιος λεγε συχν στν ννα Μπεζεμίροβνα, ταν κόμη ταν μικρή, τν ξς φράσι• «δσε μου μισ λίτρο». –Μ τί λέει λέξιος; ναρωτιόταν μικρή. Μέχρι πο παντρεύτηκε κα [τότε] κουγε συχν π τν μέθυσο ντρα της τν δια φράσι.

         Τ 1931 πεθερς το νεψιο το λεξίου, Νικόλαος Βασίλιεβιτς, ξωρίστηκε. πειδ ταν δη λικιωμένος, οκογένειά του δν εχε καμμι λπίδα ν τν ξαναδ ζωντανό. Μι μέρα λέξιος πγε στ σπίτι το νεψιο του, το Δημητρίου Μιχαΐλοβιτς, στ ποο ταν μόνο σύζυγός του ννα Νικολάεβνα, κ πειδ δν θελε ν ενε πραγος, βρκε κάτι ν᾿ πασχολται• κ ν ταν πορροφημένος στ δουλειά του, σήκωσε τ κεφάλι κ επε· –Δν θ ρθ Νικόλαος στ σπίτι; –Ποιός Νικόλαος; ρώτησε ννα. – πατέρας σου. κείνη χτύπησε τ χέρια της λο χαρ κα ρώτησε μ τ σειρά της –«Τί ννοες, θεε λέξιε; πάρχει περίπτωσι ν ενε τώρα στ δρόμο κα ν πιστρέφ; –σως… σως, πάντησε κενος. Τν πόμενη μέρα Νικόλαος πέστρεψε σπίτι.
         Ὅταν ννα Νικολάεβνα γέννησε τ γυιό της, το δωσε τ νομα Νικόλαος, πειδ εχε γεννηθ λίγες μέρες πρν τν ορτ το γίου Νικολάου. Πρότειναν στν λέξιο ν ενε νονς το παιδιο κ κενος δέχτηκε. Στ βάπτισι λοι πγαν μ τ κάρρο κτς π τν λέξιο πού, πως συνήθιζε, πγε περπατώντας. Δύο μέρες μετ τ βάπτισι, μαζεύτηκαν στ σπίτι το παιδιο ν γιορτάσουν τν νομαστική του ορτή. κείνη τν μέρα λέξιος μφανίστηκε στ σπίτι, μπκε μέσα θόρυβα κα χωρς ν π λέξι ξάπλωσε στ πάτωμα κα σταύρωσε τ χέρια του στ στθος, σν ν ταν νεκρός. Ο συγγενες κοίταζαν τν λέξιο μ πορία. Τ γεγονς ξεχάστηκε π τος γονες, λλ τ ξαναθυμήθηκαν 42 χρόνια ργότερα, ταν Νικόλαος βρέθηκε νεκρς στ δημοτικ κπο το Κίνεσμα κα κείτονταν στ δαφος μ τ χέρια σταυρωμένα στ στθος.


Τ μαρτύριό του

     Πλησίαζε πέτειος τν 20 τν π τν πτσι το ωσικο κράτους κα ο συλλήψεις συνεχίζονταν. λέξιος γνώριζε, τι ατ τ φορ δν θ διαφύγ τ σύλληψι κα τ θάνατο. Θέλησε λοιπν ν᾿ ποχαιρετίσ τος συγγενες του κ τσι ξεκίνησε γι τ πατρικό του, στ ποο τώρα μενε νιψιός του Δημήτρης μ τν οκογένειά του. ταν Μάιος το 1937. Εχε μαζέψει λα του τ πάρχοντα σ᾿ να σάκκο, τν ποο ταν τν ντίκρυσε ννα Νικολάεβνα τν ρώτησε· –ρθες λοιπόν, λέξιε, ν μείνς γι πάντα μαζί μας; λέξιος δν πάντησε, λλ ρχίζοντας ν βγάζ να - να τ πράγματα π τ σάκκο σκεφτόταν τί θ δινε στν καθένα. οκογένειά του διαισθάνθηκε τι κάτι παράξενο θ συμβ, ταν λέξιος, καθισμένος δίπλα στ σόμπα, ρχισε ν τραγουδ να τραγούδι γι τ φυλακή. ννα τν ρώτησε ν πρόκειται ν τος συλλάβουν ξανά. φο γευμάτισαν λοι μαζί, λέξιος τος επε, κάνοντας μι πόκλισι· –Δημήτρη Μιχαΐλοβιτς, θ σς τ ξεπληρώσω λα, θ σς τ ξεπληρώσω λα. Θ ᾿ρθτε ν μ θάψετε, τσι δν ενε; γ θ πεθάνω πρτος κα θ ᾿ρθτε ν μ θάψετε.
      Τ πρω τς πομένης μέρας λέξιος τος ποχαιρέτησε κα κατευθύνθηκε πρς τ Παρφένοβο, που ο ρχς περίμεναν ν τν συλλάβουν.  κενα τ χρόνια ο φυλακς ταν γεμτες π ερες, μοναχούς, σκητάς, πιστος ντρες κα γυνακες, κόμη κα παιδιά. νάμεσά τους μως ταν κα κομμουνισταί, πο εχαν καταλστέψει τ κράτος, γριοι κακοποιο κα φονιδες. λοι ατο βρίσκονταν νακατεμένοι στ δια κελλιά. λέξιος, παρ᾿ λο πο ταν μαζ μ γκληματίες, δν παρέλειπε ν προσεύχεται νύχτα κα μέρα. Κανείς δν γνώριζε πότε κοιμται ν τρωγε, διότι λα τ δινε στος συγκρατουμένους του.

       Ἐπειδ δν ερισκαν κάποια κατηγορία ναντίον του, χρησιμοποίησαν βασανιστήρια κ τσι τν βαλαν ν σταθ ξυπόλητος πάνω σ μι σόμπα πο καιγε. Σύντομα στ φυλακ διαδόθηκε φήμη, τι νάμεσά τους πάρχει νας γιος, κ τσι πεύθυνος τς φυλακς τν πλησίασε μι μέρα κα τν ρώτησε· –λοι σ ποκαλον γιο. Τί χεις ν πς γι᾿ ατό;
–Τί εδους γιος εμαι γώ; εμαι νας μαρτωλς κα πλς νθρωπος.
–Σωστά,
πάντησε πεύθυνος, μες δν βάζουμε γίους στ φυλακή, κάτι θ κανες γι νά ᾿σαι δ. Γιατί λοιπν σ φεραν δ;
πειδ ατ ενε ρεστ στ Θεό, πάντησε μ πραότητα λέξιος
Λίγα λεπτ
σιγς κολούθησαν ταν λέξιος επε·
–Γιατί μιλ
ς τώρα σ᾿ μένα, ν ατ τ στιγμ στ σπίτι σου πάρχει μι μεγάλη συμφορά;

        Ὁ πεύθυνος τν φυλακν ξαφνιάστηκε, λλ δν πγε μέσως στ σπίτι του. ταν πέστρεψε, βρκε τ γυνακα του κρεμασμένη. π κείνη τ στιγμ προσπάθησε πολλς φορς ν λευθερώσ τν λέξιο, λλ δν ταν θέλημα Θεο.

        Μετ π πολλ βασανιστήρια λέξιος κοιμήθηκε ν Κυρί στ ναρρωτήριο τν φυλακν. Μετ π 13 μέρες τ σμα του παραδόθηκε στος συγγενες του ν τ θάψουν. Θάφτηκε στ παλι κοιμητήριο το Κίνεσμα κα στς 12/25 Σεπτεμβρίου το 1985 τ φθαρτο λείψανο το σίου λεξίου μεταφέρθηκε στν κκλησία τς πόλεως Ζάρκι. Τν Αγουστο το 1993 κατατάχτηκε στ γιολόγιο τς πισκοπς το βάνοβο κα τν Αγουστο το 2.000 γινε γιοκατάταξί του στος νεομάρτυρες κα μολογητς τς ωσικς κκλησίας.
      Τ ερό του λείψανο βρίσκεται τώρα στ γιο βμα τς . μονς τν Εσοδίων τς Θεοτόκου στν πόλι βάνοβο, που πιτελε πολλ θαύματα κα άσεις.

[
π τ περιοδικ «Orthodox Word», τ. 286 Σεπτ.-κτ./2012 το ρχιμανδρίτου Δαμασκηνο Orlovskyμετάφρασις• . μον γίου Αγουστίνου Φλωρίνης]

▣ Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου