Αξιόλογη μαρτυρία για τον π. Μάρκελλο Καρακαλληνό (α΄μέρος)

π. Μάρκελλος Καρακαλληνός (1939-2006)

Αξιόλογη μαρτυρία αδελφού της Μονής Καρακάλλου

 δια τον μακαριστό π. Μάρκελλο Καρακαλληνό

Ά μέρος

Μετά την κοίμηση του σεβαστού και αγαπητού αδελφού της μονής μας π. Μαρκέλλου μου ζητήθηκε από τον κ. Στυλιανό Κεμεντζετζίδη τον υπεύθυνο του εκδοτικού οίκου «Ορθόδοξος Κυψέλη» να γράψω κάτι γι' αυτόν από όσα έζησα κοντά του, όλο αυτό το διάστημα της δοκιμασίας του, που τον διακονούσα και ευρισκόμουν συνέχεια δίπλα του.

Αφού γράψω στην αρχή λίγα σχετικά με την ζωή του, όπως τον ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια, που αγωνιζόμασταν στην Μονή μας, θα περιγράψω πιο εκτεταμένα για την δοκιμασία του και την συνακόλουθη κοίμηση του.

Πάντα έβρισκε χρόνο, παρά το γεμάτο πρόγραμμα του, για να παρηγορεί και να στηρίζει με διάφορα μέσα και τρόπους τους εν τω κόσμω αγωνιζόμενους αδελφούς. Τους έστελνε επιστολές συνοδευόμενες με αγιορείτικες ευλογίες όπως λουλούδια, ρίγανη κλπ.

Μία από τις πνευματικές του δραστηριότητες ήταν και οι ομιλίες που έκανε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος, μετά από πρόσκληση των Αρχιερέων ή διάφορων τοπικών συλλόγων. Αυτές οι ομιλίες του εμπλουτιζόμενες κατόπιν απετέλεσαν τα διάφορα βιβλία που εξέδωσε ο εκδοτικός οίκος «Ορθόδοξος Κυψέλη». Χαρακτηριστικό της επιμέλειας των διαφόρων ομιλιών του ήταν ότι μαζί με την ομιλία πάντα είχε εκδόσει κάποιο σχετικό κείμενο στα χέρια των ακροατών του, για μια περισσότερη κατανόηση των λεγομένων του.

Μία απόδειξη του πόσο ήταν κάτοχος της θεολογίας των συγγραμμάτων των Αγίων Πατέρων, καθώς επίσης και των λεπτοτάτων εννοιών της νηπτικής και ησυχαστικής παραδόσεως, υπήρξαν οι συνεντεύξεις που έδωσε εδώ στο μοναστήρι μας στον κύριο Μανώλη Μελινό. Όπως ομολογούσε και ο ίδιος είχε ετοιμάσει ένα ερωτηματολόγιο με 70 ερωτήσεις πνευματικού περιεχομένου και χωρίς να τον έχει προειδοποιήσει, θαύμασε την ευχέρεια του να του δίνει απαντήσεις, που μαρτυρούσαν την εξαίρετη θεολογική κατάρτισή του. Καρπός αυτών των συνεντεύξεων είναι ο 11ος τόμος της σειράς «Πείρα Πατέρων» του κ. Μελινού.

Μία άλλη πνευματική διακονία του ήταν οι ομι­λίες που έκανε μετά το Απόδειπνο εις τους προσκυνη­τάς, είτε στον εξωνάρθηκα - είτε στο Αρχονταρίκι της μονής.

Βλέποντας τον ανθρώπινο πόνο (ασθένειες, διάφο­ρα προβλήματα) των προσκυνητών θυσίαζε την ησυ­χία του και ασχολείτο με τα προβλήματά τους, παρ' όλο που όσο περνούσε ο καιρός καταβαλλόταν από τις διάφορες ασθένειες και από τον καθημερινό κόπο της μοναχικής ασκήσεως.

Του άρεσε να μην χάνονται αλλά να συνεχίζονται διάφορες παραδοσιακές μοναχικές ασχολίες όπως οι παγκοινιές, που αναφερθήκαμε προηγουμένως, για το μάζεμα των ελιών, των φουντουκιών, αλλά και του τρύγου των σταφυλιών, κ.α. Αυτές οι παγκοινιές ήταν ευλογημένες συναντήσεις μεταξύ μας, που αναθέρμε­ναν τον ζήλο μας, καθώς λέγαμε την ευχή εκφώνως και καθώς ακούγαμε κατά τη διάρκεια του μικρού δια­λείμματος από το στόμα του διάφορες ιστορίες - γεγο­νότα, από την ζωή των παλαιοτέρων μοναχών που γνώριζε.

Μας μένει αλησμόνητη η πηγαία χαρά και ο παι­δικός ενθουσιασμός του καθώς μας μιλούσε, αλλά και της ευθύνης που ένοιωθε ώστε να μεταδώσει και στους νεωτέρους ό,τι ζούσε και γνώριζε. Αυτός δε ο ενθουσιασμός και αυθορμητισμός του δεν «τον παρέ­συρε» αλλά μας εντυπωσίαζε που τον συνείχε η ευθύ­νη, ώστε να τηρείται ακριβέστατα το πρόγραμμά μας. Ενώ μας μιλούσε και μας έλκυε με τις ωραίες μοναχι­κές ιστορίες του, κάποια στιγμή μας φώναζε: σηκωθεί­τε πατέρες να συνεχίσουμε την διακονία μας...(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" 

ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr