" ΗΤΑΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΟ ΤΟΛΜΗΡΟ ΜΟΥ ΑΙΤΗΜΑ."

 Η λάρνακα  με το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά στο καθολικό της Ι. Μονής

  Αγίας Τριάδος Συμφερουπόλεως

 Μ Α Ρ Τ Υ Ρ Ι Α

 του Ιερέως π. Θεοδώρου Μπατάκα, 

Εφημερίου του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγ Νικολάου Βόλου και Προέδρου του Δ.Σ. του "Ε"

ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΊΤΗ, 10 ΙΟΥΝΊΟΥ 2014

   Με τη χάρη του Θεού και τις πρεσβείες του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας επισκέφθηκα την Συμφερούπολη τον Ιούνιο του 2010 με σκοπό να προσκυνήσω το Ιερό λείψανο του Αγίου και να συμετάσχω στις λατρευτικές εκδηλώσεις επ' ευκαιρία της μνήμης του Αγίου (11 Ιουνίου). Στο προσκύνημα αυτό συμμετείχαν 160 Έλληνες κληρικοί και λαϊκοί με επικεφαλής τον Σεβ. Αργολίδος κ. Νεκτάριο Αντωνόπουλο, τέως Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Σγαματά της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας. Στο προσκύνημ αυτό συμμετείχαν επίσης: οι σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες: Δημητριάδος Ιγνάτιο, ο Σάμου, ο Καλαβρύτων, ο Κοζάνης κ.α.

       Φθάσαμε αεροπορικώς στην Συμφερούπολη και η πρώτη στάση μας έγινε στον Ναό τη Αγίας Τριάδος, όπου είναι αποθησαυρισμένο το Ιερό Λείψανο του Μαρτυρικού Αρχιεπισκόπου Λουκά. Πλησίασα τον Άγιο, τοποθέτησα επάνω στα χέρια του ένα μικρό επιτραχήλιό μου και γονάτισα ενώπιόν του. Μέσα από την ψυχή μου, μεταξύ των άλλων, του είπα: «Ευλόγησον Δέσποτα το επιτρχήλιον τούτο για να ευλογώ τους ασθενείς και με τις πρεσβείες σου να θεραπεύονται. Και αν με ακούς δείξε μου…ένα σημάδι». Τα λόγια μου αυτά εξέφραζαν μια ενδόμυχη επιθυμία μου, αλλά έκρυβαν και ένα θράσος. Δεν γνωρίζω αν σήμερα μπορούσα να τα προφέρω και πάλι. Στη συνέχεια, παραμείναμε επτά μέρες στην Συμφερούπολη και ξεναγηθήκαμε σε πολλά ευλογημένα μέρη, όπως μοναστήρια, εκκλησίες, πόλεις και χωριά.

 

Ο Τάφος του Αγ. Λουκά, Αρχιεπισκόποιυ Συμφερουπόλεως

     Ένας Ρώσος κληρικός, ο π. Δημήτριος, εφημέριος στον Ι. Ν. της Αγίας Τσαρικής Οικογένειας του Λευκού Παλατιού της Λιβαδειάς (Κριμαίας), μου υποσχέθηκε πως θα μου έδινε ένα μικρό τεμάχιο της λάρνακας του Αγίου, Λουκά, όταν θα επισκεπτόμουνα τον Ναό του. Δυστυχώς εκείνη την ημέρα ο π. Δημήτριος, όπως μου είπε, ξέχασε τα κλειδιά του χρηματοκιβωτίου του Ναού εντός του οποίου φύλασσε το ευλογημένο αυτό κειμήλιο. Στενοχωρήθηκα πολύ για το γεγονός αυτό.

      Την τελευταία ημέρα της εκδρομής, επισκεφθήκαμε την Σεβαστούπολη. Κατά το μεσημέρι, επισκεφθήκαμε ένα υπέροχο κυκλικό κτήριο που το ονόμαζαν πανόραμα. Γύρω –γύρω στους τοίχους του, ονομαστοί καλλιτέχνες, γλύπτες, ζωγράφοι, αρχιτέκτονες, ιστορικοί κ. α. κατόρθωσαν να δημιουργήσουν διάφορες σκηνές από τον Κριμαϊκό πόλεμο με έναν υπέροχο τρόπο παίζοντας με τα χρώματα, το φως το ηλιακό και τα διασωθέντα κειμήλια από τότε. Είχαμε μείνει όλοι εκστατικοί. Τρία τέτοια κτήρια υπήρχαν σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

     Κάποια στιγμή, λοιπόν, ένας εκ των προσκυνητών με ενημερώνει πως με αναζητεί επιμόνως μία Ρωσίδα. Στην αρχή πίστεψα   πως κάποιος θέλει να με πειράξει.  Κι όμως, στην μεγάλη πλατεία με περίμενε μία νεαρή κοπέλα, η οποία, όπως μας είπε, με συνάντησε προ ολίγων ημερών στον Ι. Ν. του Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης και πήρε την ευχή μου. Η κοπέλα αυτή, ηλικίας 28 ετών, ήταν μοναχή με το όνομα ΝΕΚΤΑΡΙΑ.  Κατοικούσε εκτός της μονής με την ευλογία του Μητροπολίτη Λαζάρου, διότι διηύθυνε μια εκκλησιαστική χορωδία σε κάποιον Ναό της πόλεως. Τα ενδύματά της ήταν σεμνά και στην πλάτη της ήταν τοποθετημένο το μοναχικό της σχήμα απόδειξη των λεγομένων της.

     Ζήτησα να μάθω μέσω της διερμηνέως κ. Φανής τον λόγο για τον οποίο με αναζητούσε. Κι εκείνη μου είπε:«Είμαι ένα από τα τέσσερα παιδιά του π. Μαξίμου, εφημερίου σε Ναό της Σεβαστούπολης,  με τον οποίο συλλειτουργήσατε στην μνήμη του Αγίου. Και ο π. Μάξιμος μου έδωσε να σας δώσω κάτι». Σας μιλώ ειλικρινά πως δεν γνώριζα τον πατέρα της και αν συλλειτούργησα μαζί του δεν θυμάμαι ποιος ήταν. Άλλωστε συλλειτουργήσαμε πολλοί ιερείς εκείνη την επίσημη ημέρα. Ανοίγει μια σακούλα πλαστική που κρατούσε στα χέρια της και μου προσφέρει μία ποσότητα από καθαρό κερί και τρία μικρά σακουλάκια εντός των οποίων υπήρχαν τρία μικρά τεμάχια αγίων λειψάνων. Το ένα από αυτά ήταν του Αγίου Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του Ιατρού.

      Εκείνη την στιγμή ένοιωσα τάση λιποθυμίας. Πίστεψα πως το γεγονός που ζούσα εκείνη τη στιγμή ήταν η απάντηση του αγίου στην προσευχή μου. Γιατί η μοναχή Νεκταρία να το προσφέρει μόνο σε μένα και όχι σε κάποιον άλλον Έλληνα κληρικό; Υπήρχαν μαζί μας τέσσερις επίσκοποι και πολλοί άλλοι κληρικοί.  Μήπως ήταν κάποια σύμπτωση; Ασφαλώς όχι.

ΗΤΑΝ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΟ ΤΟΛΜΗΡΟ ΜΟΥ ΑΙΤΗΜΑ.

Η καλαίσθητη ξυλόγλυπτη Λειψανοθήκη

 εντός της οποίας ευρίσκεται και το μικρό τεμάχιο του αγίου λειψάνου του Αγίου Λουκά 

του Ιατρού στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου