ΟΙ ΙΕΡΕΣ ΕΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΙΣ ΑΞΙΟΠΟΙΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Εορτάζει σήμερα (Δ΄ Κυρ. Λουκά) τη μνήμη των θεοφόρων πατέρων που συγκρότησαν την Ζ΄ Oικουμενική Σύνοδο (Νίκαια, το 787 μ.χ.) Η Σύνοδος, κλήθηκε να αποφανθεί για ένα θέμα που αφορούσε και τις Ιερές Εικόνες. Εκείνη την εποχή, οι χριστιανοί είχαν μοιραστεί σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Πρόκειται για τη γνωστή εικονομαχία που ταλαιπώρησε την Εκκλησία και ολόκληρη την Βυζαντινή Αυτοκρατορία εκατό (100) ολόκληρα χρόνια.

Το σκεπτικό της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου ήταν το εξής: Αφού ο Χ έγινε θεάνθρωπος και εμφανίστηκε σωματικά στη γη, τότε έχουμε τη δυνατότητα να τον εικονίζουμε. Είναι ευλογημένο να  προσκυνούμε τιμητικά την Εικόνα Του, έχοντας κατά νου πως η τιμή διαβαίνει στο πρωτότυπο. Δεν προσκυνούμε το ξύλο και τα χρώματα, αλλά το θείο πρόσωπο που εικονίζει. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να εικονίζουμε την Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας, τους αγγέλους και τους αγίους της Εκκλησίας μας.

Οι Εικόνες της ορθόδοξης Εκκλησίας μας: κηρύττουν, παρηγορούν, ενισχύουν και μεταδίδουν χάρη, στο μέτρο της ευλάβειας του πιστού. Δεν είναι διακοσμητικά αντικείμενα, αλλά ιερά σκεύη. Αν τιμούμε και ασπαζόμαστε τις φωτογραφίες των αγαπημένων μας προσώπων πόσο μάλλον θα πρέπει να τιμούμε και να ασπαζόμαστε τις Εικόνες, χωρίς να τις λατρεύουμε. 

Ο Άγ. Παΐσιος ο αγιορείτης έλεγε: όταν ο πιστός ασπάζεται με ευλάβεια και θερμή αγάπη τις Ιερές Εικόνες, παίρνει τα χρώματα από αυτές και ζωγραφίζονται οι άγιοι μέσα του. Οι άγιοι χαίρονται όταν ξεσηκώνονται από τα χαρτιά ή από τα σανίδια και τυπώνονται στις καρδιές των ανθρώπων.

Όταν ο χριστιανός τις ασπάζεται με ευλάβεια και ζητά τη βοήθεια του Χριστού, της Παναγιάς και των Αγίων, με τον ασπασμό αυτό δεν λαμβάνει μόνο θεία χάρη, αλλά τοποθετούνται μέσα του ολόκληρος ο Χριστός και η Παναγία. Τοποθετούνται στο τέμπλο του Ναού του, αφού ο άνθρωπος είναι Ναός του αγ. Πνεύματος.

Οι ακολουθίες στα μοναστήρια και στις ενορίες αρχίζουν και τελειώνουν με τον ασπασμό των εικόνων. Αν το καταλαβαίναμε αυτό πόση χαρά θα αισθανόμασταν και πόση δύναμη θα παίρναμε.

Δυστυχώς, κάποιοι εκ των χριστιανών  μας δεν ασπάζονται τις ιερές εικόνες, αλλά κάνουν μια κίνηση προς αυτές, χωρίς να τις αγγίζουν με τα χείλη. Αυτό δεν είναι πρέπον. Ο άγ. Παΐσιος έλεγε και τα εξής: όταν ο ευλαβής ασπάζεται τις εικόνες, ο ασπασμός πρέπει ν’ ακούγεται, θέλοντας να τονίσει την αγάπη του πιστού προς το εικονιζόμενο να πρόσωπο

Όταν βλέπουμε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων μας, να ξεχειλίζει η καρδιά μας από αγάπη και σεβασμό προς τα εικονιζόμενα πρόσωπα. Να κάνουμε το σημείο του σταυρού, μια μικρή μετάνοια ή μια τιμητική υπόκλιση και να τις ασπαζόμαστε με ευλάβεια. Το Χριστό τον ασπαζόμαστε στα πόδια, την Παναγία και τους αγίους στα χέρια. Ναι, όλη η βάση είναι η ευλάβεια. Βλέπεις, άλλος ακουμπά τον αγιογραφημένο τοίχο του Ναού και λαμβάνει χάρη και άλλος μπορεί να έχει την πιο όμορφη εικόνα, αλλά επειδή δεν έχει ευλάβεια, δεν ωφελείται. Ή ένας μπορεί να βοηθηθεί με την προσκύνηση ενός απλού σταυρού και ο άλλος να μη λαμβάνει βοήθεια προσκυνώντας  τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, όταν δεν έχει ευλάβεια.

Ας αξιοποιούμε, λοιπόν στη ζωή μας τις Ιερές Εικόνες και ας τις προσεγγίζουμε ορθοδόξως, όπως μας δίδαξε η Εκκλησία.

π. Υάκινθος

(Το κήρυγμα της σημερινής Κυριακής)