Ένα κάθε μέρα (2γ) - Πηγή έμπνευσης και δοξολογίας....

Σήμερα, την εποχή της μεγάλης πνευματικής και οικονομικής κρίσης, οι περισσότεροι άνθρωποι γινόμαστε θύματα της κατάθλιψης και πολλών άλλων συνδρόμων, που δηλητηριάζουν τη ζωή μας. 

Συγκεντρωνόμαστε περισσότερο στα υλικά, επαγγελματικά και προσωπικά ενδιαφέροντα και νοιώθουμε κάποιες στιγμές ως εγκλωβισμένοι. 

Μοιάζουμε με τον αιχμαλωτισθέντα αετό...

Είναι  δεμένος από το ένα του πόδι με μια αλυσίδα που τον κρατά  καθηλωμένο στη γη. 

Τρώει έτοιμο το φαγητό που του προσφέρουν και ξεχνά πως είναι πλασμένος για να πετά ψηλά. 

Ακόμη και όταν τον αποδεσμεύσουν από την αλυσίδα, εκείνος έχει ξεχάσει το πως πετά και παραμένει στα ίδια, γιατί σταμάτησε την προσπάθειά του να ελευθερωθεί και αποδέχτηκε το μοιραίο...

Ναι, προτιμούμε την πλασματική εικόνα που μας παρουσιάζουν οι οθόνες και αποκλείουμε κάθε υγιή και ανθρώπινη επικοινωνία με τους άλλους: την ή τον σύζυγο, τα παιδιά, τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους, τους γείτονες κ.α 

Ικανοποιούμαστε με το να χαζεύουμε μπροστά σε "φωτεινά" κατασκευάσματα της τεχνολογίας και αφήνουμε την ψυχή μας να πεινά, να διψά, να πετάει σε πνευματικά ύψη....

Ουσιαστικά, ασφυκτιά ο νους και η ψυχή μας... 

Και το χειρότερο, ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες στον απέναντι, στο άλλο.... και χάνουμε κάθε ικμάδα ζωής, χαράς, ειρήνης, ενδιαφέροντος για τον άλλο, αλλά και για τον εαυτό μας...

Ξεχάσαμε ακόμη να αγαπάμε και τον εαυτό μας!!!

Δεν έχουμε χρόνο, λέμε!!!

Μας πνίγουν οι εργασίες και οι εν γένει δραστηριότητες της καθημερινότητας...

Αλλ', όμως, έχουμε χρόνο για χίλια δυο άλλα πράγματα, που τάχα μας... χαλαρώνουν και μας ξεκουράζουν!!!

Ο χρόνος είναι δώρο του Θεού και δεν ξαναγυρίζει πίσω...

Οι θεοφόροι πατέρες μας συμβουλεύουν να επισκεπτόμαστε τακτικά τη φύση....

Να βαδίζουμε κοντά σε λίμνες, σε ποτάμια, στη θάλασσα, σε δάση....

Να χαιρόμαστε τη θέα των δένδρων, των πουλιών, των ζώων, των ψαριών, των εντόμων και τόσων άλλων που δημιούργησε ο Θεός για μας...

Ας αναλογιστούμε το πως έρχονται στην ύπαρξη και πως οργανώνουν τη ζωή τους...

Ας ακούσουμε το γλυκό θόρυβο που κάνουν οι μέλισσες και ας θαυμάσουμε το έργο τους...

Ας προσεγγίσουμε  τ' αγριολούλουδα που στολίζουν με τόση ομορφιά και χάρη το έδαφος και ας νοιώσουμε την ευωδία που σκορπούν γύρω τους...

Ναι, η ολόκληρη η φύση μας οδηγεί στο Δημιουργό της και νοιώθουμε την ανάγκη να δοξολογήσουμε  και να ευχαριστήσουμε τον Πλάστη μας...

Μας διδάσκει, μας ειρηνεύει, μας χαροποιεί, μας αδειάζει το κεφάλι από τα σκουπίδια του κόσμου και τις αμαρτίες μας...

Ας αφήσουμε τους καναπέδες και τις οθόνες κι ας βγούμε στη φύση που μας εμπνέει με χίλιους δυο τρόπους...

π. Υάκινθος

Ευχαριστούμε τον φίλο μας κ. Κώστα που μας έστειλε αυτή την υπέροχη φωτογραφία από ένα πάρκο του Λονδίνου.