-Μεγάλη η χάρη σου Άγιε μου Λουκά Ιατρέ, Ανάργυρε και θαυματουργέ! (Για τους μικρούς μας φίλους)

Η γιαγιά θυμιάτισε όλα τα εικονίσματα και σταμάτησε στον Άγιο Λουκά τον Ιατρό. 

-Μεγάλη η χάρη σου Άγιε μου Λουκά Ιατρέ,  Ανάργυρε και θαυματουργέ! Αύριο γιορτάζεις! Βόηθα όλον τον κόσμο!  

Θυμήθηκε ότι της είχε δώσει μια γειτόνισσα ένα βιβλιαράκι με τη ζωή του Αγίου.  

-Δροσούλα, φώναξε την εγγονούλα της. Μπορείς να μου φέρεις τα γυαλιά μου; 

-Αμέσως γιαγιά! Τι θέλεις να διαβάσεις; 

-Αύριο γιορτάζει ο  Άγιος Λουκάς ο ιατρός και θέλω να διαβάσω τον βίο του. 

-Να σου τον διαβάσω εγώ γιαγιούλα μου; 

-Και το ρωτάς;  Έλα κάθισε κοντά μου.  

Ο Άγιος Λουκάς ο κατά κόσμο Βαλεντίν Βόϊνο-Γιασενέτσκι γεννήθηκε στην πόλη Κερτς της Χερσονήσου της Κριμαίας. Ο πατέρας του ήταν ρωμαιοκαθολικός και η μητέρα του ορθόδοξη. Σπούδασε ιατρική στο Κίεβο και παρακολούθησε μαθήματα οφθαλμολογίας. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος το 1904 με την Ιαπωνία, πήγε στην Άπω Ανατολή κι εργάστηκε ως χειρουργός. Παντρεύτηκε την Άννα Βασιλίεβνα  Λάνσκαγια και απέκτησε τέσσερα παιδιά. 

 Μετά το τέλος του πολέμου εργάζεται σε πολλά νοσοκομεία και αποκτά μεγάλη φήμη. Διαπρέπει στις εγχειρήσεις των οφθαλμών και των πυογόνων λοιμώξεων. Το 1917 εκλέγεται καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης. Ένας νοσοκόμος τον συκοφάντησε και συνελήφθηκε. Όμως αποδείχθηκε η αλήθεια και αφέθηκε ελεύθερος. Η γυναίκα του η Άννα πάσχει από φυματίωση και πεθαίνει. Αυτός εμπιστεύεται τα παιδιά του σε μια πιστή νοσοκόμα. 

Ο Βαλεντίν είχε βαθιά πίστη. Στο χειρουργείο είχε μία εικόνα της Παναγίας όπου προσευχόταν πριν να χειρουργήσει. 

Αυτήν την εποχή η ορθόδοξη εκκλησία δοκιμάζεται. Ο Βαλεντίν είναι πιστός και υποστηρίζει τον αρχιεπίσκοπο Ιννοκέντιο. Αυτός τον χειροτονεί διάκονο και σε λίγες μέρες πρεσβύτερο.  

Όταν ο Ιννοκέντιος εκτοπίστηκε, ο κλήρος και ο λαός χειροτόνησαν επίσκοπο τον Βαλεντίν. Με την κουρά του σε μοναχό του δόθηκε το όνομα Λουκάς. Κατηγορήθηκε για προδοσία και συνελήφθηκε. Στη φυλακή ολοκλήρωσε το σύγγραμμά του “Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων”. 

Τον στέλνουν εξορία στην Τασκένδη. Φυλακίζεται στη Μόσχα όπου διαπιστώνει ότι πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια. Περνάει πολλές κακουχίες. 

Όπου βρίσκεται χειρουργεί και θεραπεύει ασθενείς. Στο Γενισέισκ το 1924 επιχείρησε την πρώτη στον κόσμο μεταμόσχευση νεφρού από ζώο σε άνθρωπο. 

Το 1926 επιστρέφει στην Τασκένδη. Οι συκοφαντίες τον αναγκάζουν να παραιτηθεί από την έδρα του επισκόπου και να αναχωρήσει για την Σιβηρία. Πηγαίνει στην πόλη Γενισέισκ, μετά στο Τουρουχάνσκ όπου  παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες προσφέρει τις υπηρεσίες του. Ο λαός τον αγάπησε ενώ οι άθεοι αποφάσισαν να τον απομακρύνουν ακόμα περισσότερο και τον έστειλαν πέρα από τον Αρκτικό κύκλο στο χωριό Πλάχινο.  

Υπέφερε πολύ και η υγεία του επιδεινώθηκε. Λίγο αργότερα τον καλούν να επιστρέψει στο Τουρουχάνσκ όπου και συνεχίζει ως το τέλος της εξορίας του. 

Όμως και πάλι δεν τον αφήνουν ήσυχο. Περνά από ανακρίσεις, μένει ένα χρόνο στη φυλακή και εξορίζεται ξανά στη βόρεια Ρωσία. Πηγαίνει στο Λένιγκραντ για ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Οι εκπρόσωποι του κόμματος τον πιέζουν να εγκαταλείψει την ιεροσύνη. Χάνει την όρασή του από το αριστερό του μάτι λόγω αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς χιτώνα. Εκδίδονται τα “Δοκίμια για τη χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων”. Αποκτά την γαλήνη που είχε στερηθεί και περνά δύο χρόνια κοντά στα παιδιά του. Εργάζεται στα νοσοκομεία και δημιουργεί το πρώτο τμήμα πυογόνων λοιμώξεων. 

Συνελήφθη για 4η φορά σε ηλικία 60 ετών. Πέρασε φοβερά βασανιστήρια και έμεινε στη φυλακή για δύο χρόνια. Εξορίστηκε το 1939 ξανά στη Σιβηρία. 

Το 1941 προσφέρεται εθελοντικά να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους τραυματίες των χιτλερικών στρατευμάτων που μπαίνουν στη Ρωσία. Τον διορίζουν αρχίατρο χωρίς όμως κανένα πολιτικό δικαίωμα. 

Το 1942 αλλάζει η στάση της πολιτείας απέναντι στην εκκλησία και ο επίσκοπος Λουκάς προάγεται σε αρχιεπίσκοπο Κρασνογιάρσκ. Είναι υπεύθυνος για 150 στρατιωτικά νοσοκομεία. Το 1946 βραβεύτηκε με το βραβείο Στάλιν για την μεγάλη προσφορά του. 

Στα 70 του χρόνια γίνεται αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Κηρύττει το λόγο του Θεού και έχει αναλάβει την σίτιση των άπορων της περιοχής. Εξασκεί το έργο του ιατρού χωρίς αμοιβή. Επιδεινώνεται η όρασή του ώσπου τυφλώνεται οριστικά. 

Μετά τον Στάλιν, ξεκινούν νέοι διωγμοί κατά της Εκκλησίας ενώ ο αρχιεπίσκοπος προσπαθεί να ενθαρρύνει και να δώσει κουράγιο στο ποίμνιό του. Όλοι τον σέβονται και τον αγαπούν. 

Ο αρχιεπίσκοπος είναι 84 ετών. Τα Χριστούγεννα του 1960 λειτουργεί για τελευταία φορά και μετά περιορίζεται στο να κηρύττει. 

Την Κυριακή 11 Ιουνίου 1961 κοιμήθηκε ο Αρχιεπίσκοπος-Ιατρός Λουκάς. 

-Πόσα χαρίσματα είχε!  Υπηρέτησε με αυταπάρνηση  το λαό του Θεού ως Αρχιεπίσκοπος και ως γιατρός! Είπε η γιαγιά κουνώντας το κεφαλάκι της. 

-Από τους ασθενείς του δεν έπαιρνε ποτέ χρήματα και τον μισθό του τον έδινε σε αγαθοεργίες! Συμπλήρωσε η Δροσούλα. 

-Φυλακίστηκε! Εξορίστηκε! Πέρασε διωγμούς και βασανιστήρια! Θλίψεις!  Ομολόγησε με θάρρος την πίστη του στον Ιησού Χριστό ! Είναι ένας νέος Άγιος της Ρωσίας! Ο Θεός τον αγάπησε και του έδωσε τη χάρη να θαυματουργεί, να είναι κοντά σε κάθε πονεμένη ψυχή και να την παρηγορεί, είπε η γιαγιά συγκινημένη ενώ η Δροσούλα της σκούπιζε ένα δάκρυ που κυλούσε από τα ματάκια της. 

 Σταυρούλα Δημητριάδη, Δασκάλα