- Σε ηλικία 33 ετών εκλέγεται πατριάρχης Αλεξανδρείας!...(Για τους μικρούς μας φίλους)

Η γιαγιά γέμισε την ποδιά της με σιτάρι και βγήκε έξω πρωί πρωί να ταΐσει τις κοτούλες. Μεμιάς, σαν να την περίμεναν, μαζεύτηκαν όλες τριγύρω της κι έτρωγαν με ευχαρίστηση τους σπόρους, γεμίζοντας τον τόπο από τα κακαρίσματά τους. 

Μετά προχώρησε στον σταύλο με τα ζώα. Παλιά, όταν ήταν πιο νέοι με τον παππού, είχαν πολλά πρόβατα, κοπάδι ολόκληρο, όμως τώρα κράτησαν δύο για το καλό, για να έχουν συντροφιά, να τα βλέπουν έξω και να χαίρεται η καρδιά τους. Αλλά και τα εγγονάκια της πόσο τ’ αγαπούν και τα φροντίζουν!  

-Γιαγιά, εγώ θα ταΐσω τα προβατάκια! Είπε ο Ραφαήλ γεμάτος χαρά και ζωντάνια. Είχε ξυπνήσει πρωί και δεν ήθελε να χάσει αυτή την ευκαιρία. 

Κι όταν όλα τα τακτοποίησαν, η γιαγιά στάθηκε στο μικρό εκκλησάκι που ήταν στην άκρη του δρόμου. 

-Ραφαήλ, σήμερα είναι του Αγίου Αθανασίου, ας ανάψουμε το καντηλάκι! 

-Να μας πεις γιαγιούλα και τον βίο του! Πάμε μέσα να πάρουμε το πρωινό μας και να έρθει και η Δροσούλα!  

Κι αφού κάθισαν, η γιαγιά τους έδειξε στο εικονοστάσι μια εικόνα. 

-Είναι ο Μέγας Αθανάσιος! Οι γονείς του ήταν φτωχοί αλλά ενάρετοι και γι’ αυτό το λόγο  στερήθηκε τις ανώτερες σπουδές. Όμως ο πανάγαθος Θεός τον προίκισε με πλούσια πνευματικά προσόντα. Αφού τελείωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση, άρχισε να μελετά μόνος του κι έφτασε σε υψηλά επίπεδα γνώσης και σοφίας. 

Από πολύ νέος έδειξε την κλίση του προς την Εκκλησία και λέγεται ότι έπαιζε στην ακρογιαλιά με τους φίλους του και τους βάπτιζε στο όνομα του Χριστού. Σε ηλικία 25 ετών χειροτονείται διάκονος από πατριάρχη Αλεξανδρείας Αλέξανδρο, τον οποίο ακολουθεί στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Ο Μέγας Αθανάσιος θριάμβευσε γιατί με τα σοφά του λόγια και τα επιχειρήματά του  καταδίκασε την αιρετική διδασκαλία του Άρειου και υποστήριξε την Ορθοδοξία. 

Σε ηλικία 33 ετών εκλέγεται πατριάρχης Αλεξανδρείας. Αγαπάει το ποίμνιό του και οι πνευματικοί του αγώνες γίνονται μεγαλύτεροι. Αντιμετωπίζει τον πόλεμο των οπαδών του Αρείου. Όμως χάρη στην πνευματικότητά του και την πίστη του στον Θεό κατορθώνει και βγαίνει νικητής απ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες και τις πέντε εξορίες που του επιβλήθηκαν καθώς ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Β’ ήταν οπαδός του Αρειανισμού. Ήταν επίσκοπος 46 ολόκληρα χρόνια. Κι από αυτά τα 17 τα πέρασε στην εξορία. Κοιμήθηκε ειρηνικά το 373 μ.Χ. 

-Και γιατί γιαγιά, ονομάστηκε Μέγας;  

-Ραφαήλ, ονομάστηκε έτσι για τους αγώνες που έκανε για την Ορθόδοξη πίστη μας αλλά και για την αγία ζωή και την αρετή του. Επισκέφθηκε τους μοναχούς που ζούσαν στην έρημο και έμαθε πολλά από τη ζωή τους. Πήρε μαθήματα νηστείας, αγρυπνίας, προσευχής, αρετής, αγιότητας που τα εφάρμοσε. Γνώρισε και τον Άγιο Αντώνιο!  

-Γι’ αυτό τον λένε πατέρα της Ορθοδοξίας; 

-Δροσούλα μου, ο Μέγας Αθανάσιος αγωνίστηκε για να διαφυλάξει την Ορθοδοξία μας αγνή και να κρατήσει μακριά κάθε αιρετική διδασκαλία. Υπερασπίστηκε την Εκκλησία μας! Είναι ο στύλος της Ορθοδοξίας μας!  Χαρακτηρίστηκε ως “ο ηρωικότερος των αγίων και ως ο αγιότερος των ηρώων” ! 

Η εκκλησία μας τον τιμά μαζί με τον Άγιο Κύριλλο που αγωνίστηκε κατά του Νεστοριανισμού στις 18 Ιανουαρίου. Μακάρι  να έχουμε τις ευχές τους και τις ευλογίες τους! 

-Και να τους μιμηθούμε! Είπαν ο Ραφαήλ με τη Δροσούλα καθώς αγκάλιαζαν την καλή τους γιαγιά..

Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα