Τέσσερις άνθρωποι κουβαλούν στο κρεβάτι του έναν παράλυτο.
Είναι συγγενείς ή φίλοι του. Τον πηγαίνουν στον Χριστό, αλλά το
πλήθος είναι τόσο πολύ, που αναγκάζονται να ανεβούν στη σκεπή του
σπιτιού, να βγάλουν τα κεραμίδια και με σχοινιά να τον κατεβάσουν
μπροστά στον Χριστό που διδάσκει. Η πίστη των συνοδών, αλλά και
του αρρώστου, υπερπηδά κάθε εμπόδιο. Ο Χριστός τη θαυμάζει και
θεραπεύει τον παραλυτικό, αφού θεωρεί απολύτως απαραίτητο να
του δώσει πρώτα άφεση αμαρτιών, υπονοώντας ευθέως ότι η
αμαρτία έχει πρωτεύοντα ρόλο στην όλη πορεία φθοράς και
εκφυλισμού του ανθρώπου (Κυριακή Β΄ Νηστειών).
«Έχετε πίστιν Θεού», τόνιζε ο Χριστός. Ζητούσε πάντα την πίστη
και όπου την εύρισκε, την επαινούσε και την εκθείαζε. Οι απόστολοι
κατάλαβαν κάποτε τη μεγάλη της αξία και είπαν στον Χριστό:
«Πρόσθες ημίν πίστιν». Ο Χριστός τους βεβαίωσε πως η πίστη
μετακινεί ακόμα και βουνά. Υπερνικάει ανυπέρβλητα εμπόδια. «‘‘Εάν
έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως’’, μπορείτε να πείτε σ’ αυτό το βουνό,
σήκω και πέσε στη θάλασσα, και θα γίνει. Αρκεί να μην υπάρχει
δισταγμός αμφιβολίας και απιστίας». Η πίστη είναι βασική
προϋπόθεση για την πνευματική ανόρθωση του ανθρώπου. Η ψυχική
και σωματική εξυγίανση θα στηριχτεί πάνω στη ραχοκοκκαλιά της
πίστης. «Ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι» (Λουκ. 17, 5.
Ματθ. 17, 20. 21, 21. Μαρκ. 11, 22-23. 9, 23).
Εξ ίσου ριζοσπαστικά αποφαίνεται και ο απόστολος Παύλος.
Φανερώθηκε, λέει, ένας τρόπος δικαίωσης, σωτηρίας, για τους
ανθρώπους, που προφητεύεται από τους προφήτες και τον νόμο του
Θεού. Πώς γίνεται η δικαίωση αυτή; «Διά πίστεως Ιησού Χριστού εις
πάντας και επί πάντας τους πιστεύοντας». Χάρη στην απολυτρωτική
σταυρική θυσία του Χριστού, ο Θεός δικαιώνει δωρεάν, χωρίς καμμιά
εξαίρεση, «τον εκ πίστεως Ιησού». Κάθε άνθρωπο που έχει μέσα του
ως κινητήρια δύναμη την πίστη στον Χριστό. Η σωτηρία πλέον είναι
πολύ κοντά μας. «Εγγύς σου το ρήμα εστίν». Είναι κοντά σου ο λόγος,
κοντά στο στόμα και στην καρδιά σου. Ποιος λόγος; «Το ρήμα της
πίστεως», δηλαδή ο λόγος που πρέπει να πιστέψεις: (α)
Αν ομολογήσεις με το στόμα σου «Κύριον Ιησούν», ότι ο Ιησούς είναι ο
(ένας και μοναδικός) Κύριος, και (β) αν πιστέψεις στην καρδιά σου
ότι ο Θεός τον ανέστησε «εκ νεκρών», θα σωθείς. Με την καρδιά του
πιστεύει κανείς και δικαιώνεται, με το στόμα του ομολογεί την πίστη
του αυτή και σώζεται. Γι’ αυτό λέγει η Γραφή: Όποιος πιστεύει
σ΄αυτόν «ου καταισχυνθήσεται» (Ρωμ. 3, 21-26. 10, 8-11).
Μόνο με το εφόδιο της πίστης μπορεί ο άνθρωπος να διαπλεύσει
το πολυκύμαντο του βίου του πέλαγος. Και επί πλέον να πορευθεί «εν
μέσω σκιάς θανάτου» χωρίς φόβο κανένα. Την πίστη αυτή έχουν
ανάγκη ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι, που με ζωντάνια, ελπίδα και
ενθουσιασμό στέκονται μπροστά στη ζωή, «γεμάτοι ιδέες, όνειρα και
στόχους. Τί θα παραλάβουν από μας που θα τους καταστήσει ικανούς
να γίνουν οι ηγέτες του μέλλοντος; Το σημαντικότερο που μπορούμε
να τους προσφέρουμε είναι η πίστη. Και ο καλύτερος τρόπος για να
τους τη μεταλαμπαδεύσουμε είναι να τους αγαπάμε, να τους
σεβόμαστε και, το σπουδαιότερο, να τους δείχνουμε την αλήθεια της
πίστης μας με τα έργα μας» (Γέροντας Τρύφωνας του Βάσον, Μικρά Εωθινά,
σ. 70).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου