Α΄-Γιορτάζει σήμερα ένας μεγάλος βασιλιάς και ισαπόστολος! - Β΄ -Ένας τυφλός βρήκε το φως του! (Για τους μικρούς μας φίλους)

Α΄.  Γιορτάζει σήμερα ένας μεγάλος βασιλιάς και ισαπόστολος!

Η Δροσούλα μπαίνει χαρούμενη στο προαύλιο του σχολείου της. Στο ένα χεράκι

κρατάει την τσάντα της και στο άλλο έχει ένα μπουκετάκι με μαργαρίτες για την κυρία

της που γιορτάζει.

-Χρόνια Πολλά! Της λέει χαμογελώντας ντροπαλά και της δίνει τα όμορφα

λουλούδια...

-Χρόνια Πολλά! Φώναξαν όλα τα παιδιά.

-Ευχαριστώ πολύ Δροσούλα! Σας ευχαριστώ αγαπημένα μου παιδιά για τις ευχές

σας! Σήμερα θα ξεκινήσουμε το μάθημά μας λίγο διαφορετικά... θα σας μιλήσω για

τον Μέγα Κωνσταντίνο και την Αγία Ελένη.

-Πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος ένας από τους τέσσερις βασιλείς της Ρωμαϊκής

αυτοκρατορίας και ο μοναδικός που σεβόταν και υποστήριζε τους χριστιανούς ενώ οι

άλλοι έκαναν φοβερούς διωγμούς εναντίον τους. Μητέρα του ήταν η Αγία Ελένη.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος ζήτησε τη βοήθεια του Χριστού όταν αποφάσισε να

συγκρουστεί με τον στρατό του Μαξέντιου. Είδε στον ουρανό φωτεινό το σημείο του

Τιμίου Σταυρού που έγραφε “Εν τούτω νίκα”. Ο Κύριος εμφανίστηκε στον ύπνο του

και τον προέτρεψε να φτιάξει ένα λάβαρο σαν αυτό που είδε. Οπλίστηκε με θάρρος,

έφτιαξε χρυσό σταυρικό λάβαρο και το είχε πάντα μπροστά στο στράτευμα. Έτσι

νίκησε τον Μαξέντιο και τον πολυπληθή στρατό του. Έκτισε μία πόλη στο όνομά του

την Κωνσταντινούπολη που την αφιέρωσε στον Θεό.

Υπέγραψε μαζί με τον Λικίνιο στα Μεδιόλανα της Ιταλίας το διάταγμα της

ανεξιθρησκείας. Χάρη σ’ αυτόν σταμάτησαν οι διωγμοί των χριστιανών.

Κάλεσε στη Νίκαια την πρώτη Οικουμενική Σύνοδο συγκεντρώνοντας τριακόσιους

δέκα οκτώ θεοφόρους πατέρες στην οποία ανακηρύχθηκε η ορθόδοξος πίστη και ο

Υιός του Θεού γνωρίσθηκε ομοούσιος με τον Πατέρα. Ο Άρειος και όλοι οι αιρετικοί

που έκαναν κακό στην ενότητα της εκκλησίας αναθεματίστηκαν.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος έστειλε την μητέρα του Αγία Ελένη στα Ιεροσόλυμα για να

αναζητήσει τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου. Η Αγία Ελένη πήγε στα Ιεροσόλυμα τον

βρήκε μαζί με τους άλλους δύο σταυρούς των ληστών. Ο Σταυρός του Κυρίου

αναγνωρίστηκε με θαύμα ανασταίνοντας μια νεκρή γυναίκα. Στο σημείο που

βρέθηκε έκτισε τον ναό της Αναστάσεως. Μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη τεμάχια

του Τιμίου Ξύλου και τους τέσσερις ήλους δηλαδή τα καρφιά, ενώ ο Μέγας

Κωνσταντίνος τους υποδέχτηκε με μεγάλη λαμπρότητα. Η Αγία Ελένη ήταν τότε

ογδόντα χρονών.

Η Δροσούλα μισόκλεισε τα ματάκια της. Μπροστά της έβλεπε τον Μέγα

Κωνσταντίνο να υποδέχεται με τιμές την μητέρα του που μετέφερε τον θησαυρό

όλων των χριστιανών... Δίκαια η εκκλησία μας τους ονόμασε Ισαποστόλους!

Β΄. Ένας τυφλός βρήκε το φως του!

Η γιαγιά σήμερα δεν ένιωθε καλά και δεν πήγε στη εκκλησία. Κάθισε στον καναπέ

και παρακολούθησε τη θεία λειτουργία από την τηλεόραση.

Η Δροσούλα με τους γονείς της και τον αδερφό της πήγαν πρωί πρωί. Όλοι τους

ξέρουν ότι η Κυριακή είναι η ημέρα του Κυρίου. Γύρισαν σπίτι χαρούμενοι και η

Δροσούλα έτρεξε αμέσως στη γιαγιά για να της δώσει το αντίδωρο που είχε γι’

αυτήν. Τα ματάκια της γιαγιάς άστραψαν από χαρά. Χτύπησε με το χεράκι της

απαλά τον καναπέ και είπε στη Δροσούλα να καθίσει κοντά της.

-Άκουσες το σημερινό Ευαγγέλιο Δροσούλα μου;

-Ναι γιαγιά! Σήμερα ήταν η Κυριακή του τυφλού! Όμως θέλω να την ακούσω ξανά!

-Ο Χριστός συνάντησε έναν εκ γενετής τυφλό καθώς περπατούσε στην

Ιερουσαλήμ με τους μαθητές του. Οι μαθητές του τον ρώτησαν ποιος έφταιγε που

ήταν τυφλός οι αμαρτίες των γονέων του ή οι δικές του. Κι ο Χριστός τους είπε ότι

γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν τα έργα του Θεού. Αμέσως έφτυσε κάτω,

έφτιαξε πηλό και τον έβαλε στα μάτια του τυφλού λέγοντάς του να πάει πλυθεί στην

κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τυφλός υπάκουσε και γύρισε πίσω βλέποντας. Οι

γείτονες απόρησαν που τον είδαν να βλέπει και τον πήγαν στους Φαρισαίους όπου

τους διηγήθηκε πως θεραπεύτηκε. Οι Φαρισαίοι θεώρησαν ότι ο Ιησούς επειδή δεν

τήρησε την αργία του Σαββάτου δεν ήταν άνθρωπος του Θεού και αναρωτιόταν πως

ένας αμαρτωλός κάνει θαύματα.

-Γιαγιά, δεν είδαν το μεγάλο θαύμα που έκανε ο Χριστός!

-Ναι, γιατί τα μάτια της ψυχής τους ήταν κλειστά! Φώναξαν και τους γονείς του

που τους επιβεβαίωσαν ότι αυτός είναι ο εκ γενετής τυφλός γιος τους και τους είπαν

να ρωτήσουν τον ίδιο.

-Μα γιαγιά, δεν είδαν το θαύμα στο παιδί τους;

-Το είδαν αλλά φοβήθηκαν να ομολογήσουν μην τους διώξουν από την

συναγωγή. Ο τυφλός όμως πίστεψε τον Ιησού και τον προσκύνησε!

-Αυτός είδε το Φως το αληθινό!

-Ομολόγησε την θεότητα του Ιησού μπροστά σε όλους με θάρρος!

-Έγινε ένας ακόμη στρατιώτης του!

-Μακάρι Δροσούλα μου κι εμείς να έχουμε ανοιχτά τα μάτια της ψυχής μας για να

βλέπουμε τη δόξα του Κυρίου μας, να τον ομολογούμε και να τον δοξάζουμε!

-Ναι, καλή μου γιαγιά, μακάρι να γίνουμε αληθινά παιδιά Του! είπε η Δροσούλα

και της χάιδεψε το χεράκι.

Σταυρούλα Δημητριάδη, δασκάλα