"Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό στ' αυλάκι..."

"Θεέ μου,  σήμερα βρέθηκα στην εξοχή και θαύμασα την υπέροχη δημιουργία Σου.

Όλα μιλούσαν για Σένα, το Δημιουργό.

Όλη η φύση ήταν ντυμένη στα γιορτινά της και συμμετείχε -με το τρόπο της- στον εορτασμό της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Αγριολούλουδα, θάμνοι, δένδρα, πουλιά, έντομα, ερπετά, ζώα κ.α. συμμετέχουν στην κοινή δοξολογία του σύμπαντος.

Αλλά πιο πολύ μ' εντυπωσίασε το τρεχούμενο νερό που έβγαινε γάργαρο μέσα από την υπόγειες πηγές. Εσύ φρόντισες, Κύριε, να υπάρχουν και τα υπόγεια ύδατα, για να ξεδιψούν τα πλάσματά σου. 

Κυλώντας το νερό με ορμή δημιουργούσε κατά διαστήματα μικρούς καταρράκτες και, στη συνέχεια, μέσω ενός αύλακα, κυλούσε προς την πόλη και τα χωριά για να ξεδιψάσουν όσο το δυνατό περισσότεροι (άνθρωποι, ζώα, φυτά κ.α.).

Παρατηρώντας δε τη ροή του νερού στ' αυλάκι, μου ήρθε στο νου ένα παιδικό τραγουδάκι: "Τρέχει, τρέχει, τρέχει το νερό στ' αυλάκι..."

Πολύτιμο το δώρο Σου, Κύριε!!!

Σ' ευχαριστούμε...

Κι όμως, εμείς οι ανόητοι δεν υπολογίζουμε κανένα από τα δώρα Σου. 

Κάνουμε τα πάντα για να τα μολύνουμε (το νερό, τη φύση, τη θάλασσα, την ατμόσφαιρα κ.α.) με τις κακές μας επιλογές και με τις διάφορες ... επιστημονικές και τεχνικές ... υπερβάσεις μας.

Κοιτάζουμε συνεχώς προς τα κάτω, προς το χώμα, και ξεχνάμε πως υπάρχει κι ο ουρανός. 

Ασχολούμαστε με τις καθημερινές μέριμνες και τα θεωρούμε όλα δεδομένα.

Φώτισέ μας για να ξυπνήσουμε από το λήθαργο της αμαρτίας και της αδιαφορίας και να σε αναγνωρίζουμε ως τον Δημιουργό και Κύριο του σύμπαντος κόσμου, ορατού και αοράτου..."