Μνήμη της Αγίας Αλίκης της Παθοφόρου (17 Ιουλίου)

Της Δρ Ἀλίκης Μαραβέλια | Romfea.gr

ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΝ ΑΙΓΥΠΤΙΟΛΟΓΙΑΣ

Τῇ ιζ′ τοῦ μηνὸς Ἰουλίου: μνήμη τῆς Ἁγίας καὶ Παϑοφόρου Βασιλομάρ­τυ­ρος καὶ Μητρὸς ἡμῶν Ἀλίκης/Ἀλεξάνδρας, τῆς ϑαυματουργοῦ, τῆς ὑπ’ ἀϑέων ἐν Ῥωσσίᾳ ἀποκτανϑείσης, τῆς ἐν καρτερίᾳ καὶ ὁμολο­γίᾳ τῆς Ὀρϑοδόξου Πίστεως τὸ πάϑος δεξαμένης ἐν ἔτει 1918.

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Μήτηρ καὶ Νεομάρτυς Ἀλίκη ἐγεννήϑη τῷ 1872 ἐν Ἕσσῃ (Darmstadt) ὡς Alix–Viktoria–Helene–Luise–Beatrix von Hessen u. bei Rhein, καὶ δὴ ὡς Πριγκίπισσα τῆς Ἕσσης καὶ παρὰ τῷ Ῥήνῳ, ἐκ Λουϑηρανῶν γο­νέων [ἐκ μὲν πατρὸς τοῦ Ἀρχιδουκός (Erzherzog) Λουδοβίκου Δ′ τῆς Ἕσσης καὶ παρὰ τῷ Ῥήνῳ, ἐκ δὲ μητρὸς τῆς Πριγκιπίσσης Ἀλίκης τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, ϑυγατρὸς τῆς Βασιλίσσης Βικτωρίας].

Παιδιόϑεν ἦν ἐσωστρε­φὴς καὶ εἰρηνική, ἀγαπῶσα τὴν προσευχήν, ἀπωλέσασα δὲ τὴν μητέρα αὐ­τῆς, ἑξαετὴς οὖσα, κατέστη ἔτι περισσότερον ἐσωστρεφὴς καὶ ϑεολογοῦσα. Μία ἐκ τῶν κατὰ σάρκα ἀδελφῶν της ὑπῆρξεν ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Ἐλισά­βετ (Μεγάλη Δούκισσα τῆς Ῥωσσίας), ἥτις ἐμαρτύρησεν πλησίον τοῦ Αἰκα­τερινβούργου μίαν ἡμέραν μετὰ τὴν τελευτὴν τῆς Ἁγίας Ἀλίκης.

Ἐν ἔτει 1894 ἠῤῥα­βωνίσϑη τὸν Διάδοχον Νικόλαον τῆς Ῥωσσίας, μεϑ’ οὗ ὑπαν­δρεύϑη ἐν ταὐτῷ ἔτει, ἅμα τῇ τελευτῇ τοῦ Αὐτοκράτορος Ἀλεξάνδρου Γ′ τῆς Ῥωσσίας, τοῦ καὶ πατρὸς τοῦ νέου Tσάρου Νικολάου Β′, ὃν πάντοτε ἐτί­μα καὶ ὑπερηγάπα, καὶ τῇ μεταστροφῇ αὐτῆς εἰς τὴν Ὀρϑοδοξίαν, λαβοῦσα τὸ ὄνομα Ἀλεξάνδρα Θεοδώροβνα.

Οὕτω, ἐν ἔτει 1896 ἐστέφϑη ὡς Αὐτο­κράτειρα Πασῶν τῶν Ῥωσσιῶν ἕως τῆς ἑκουσίας καὶ ἡρωϊκῆς παραιτή­σε­ως τοῦ συζύγου της κατὰ τὸν Μάρτιον τοῦ ἔτους 1917.

Ἔκτοτε δὲ καὶ ἕως τοῦ μαρτυρικοῦ ϑανάτου της, μετὰ τοῦ συζύγου καὶ τῶν πέντε τέκνων της ὑπῆρξεν δεσμία, ὡς καὶ ἅπασα ἡ Αὐτοκρατορικὴ Οἰκογένεια, ἀρχικῶς μὲν τῆς προσωρινῆς κυβερνήσεως, κατόπιν δὲ τῶν ἀϑέων μπολσεβίκων, ὧν τὸ μένος κατὰ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ τῶν εὐσε­βῶν Ῥώσσων ἦτο ἀνεκδιήγητον!

Καϑ’ ὃν χρόνον ἡ Ἁγία Ἀλίκη ἦτο Βασίλισ­σα, ἐπεδόϑη εἰς πολυαρίϑμους πράξεις φιλανϑρωπίας, ἀγάπης, συμπαρα­στάσεως, ἐλεημοσύνης, ἡ δὲ προσευχὴ αὐτῆς ἦτο ἀδιάλειπτος.

Ἠράσϑη τὴν Ὀρϑοδοξίαν σφόδρα, μελετῶσα τοὺς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καὶ συμμετέ­χουσα ἐνεργῶς ἐν τῇ ϑείᾳ λατρείᾳ, ἡ δὲ ἀξία τῆς μεταστροφῆς της εἰς τὴν ὀρϑὴν πίστιν καὶ πρᾶξιν καϑίσταται μεγαλυτέρα ἐξ αἰτίας ἀκριβῶς τῆς ἀνατροφῆς της ὡς ἑτεροδόξου.

Τὸ προσωπικόν της δωμάτιον ἦτο σμικρὸν καὶ ἀπέριττον, μετὰ μικρᾶς κλίνης, ἐλαχίστων ἐπίπλων καὶ περισσοτέρων τῶν ἑκατὸν εἰκόνων.

Ἐκτὸς τῶν ἀσϑενειῶν καὶ τῆς εὐϑραύστου ὑγείας της, καϑ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ βίου της ἐταλανίσϑη τόσον ὑπὸ κακεντρεχῶν καὶ ἀνερείστων διαβολῶν (ἐξ ἀρκετῶν εὐγενῶν, οἵτινες ἐϑεώρουν ὅτι ἡ ἀπουσία της ἐκ τῆς Αὐλῆς ὠφείλετο εἰς οἴησιν, ἐνῷ αὕτη ὠφείλετο εἰς τὴν ἐσωστρέφειαν, τὴν προσευχητικήν της διάϑεσιν καὶ τὴν προσωπικὴν φρον­τίδα διὰ τὰ τέκνα της), ὅσον καὶ ὑπὸ τῆς αἱμοφιλίας τοῦ μόνου καὶ ἀγαπη­τοῦ υἱοῦ αὐτῆς καὶ Διαδόχου Ἀλεξίου.

Ἀπετέλεσεν ὑπόδειγμα τελείας συ­ζύγου καὶ ἐξαιρετικῆς μητρός, ἡ δὲ συμπαράστασίς της πρὸς τὸν Νικόλαον ἦτο ὁλόψυχος.

Σύσσωμος ἡ Βασιλικὴ Οἰκογένεια ἐβάδισεν ἑκουσίως καὶ οἰκειοϑελῶς πρὸς τὸ μαρτύριον, διανύσασα Γολγοϑᾶν καὶ πέλαγος λίαν τεταραγμένον.

Ἐπὶ δεκαὲξ καὶ πλέον μῆνας, ἐν μέσῳ ἐξοριῶν, κακουχιῶν, ἀσϑε­νειῶν, ταλαιπωριῶν, ὀνειδισμῶν καὶ ποικίλων βασάνων, ὑπέμεινεν ἐν καρτερίᾳ καὶ ἀκακίᾳ πάντα τὰ ὀδυνηρά, μετὰ τοῦ συζύγου καὶ τῶν τέ­κνων αὐτῆς, αἱ δὲ μαρτυρίαι καὶ ἱστορικαὶ πηγαὶ καταδεικνύουν τὴν ἄμεμ­πτον, εὐγενῆ καὶ συγχωρητικὴν συμπεριφορὰν πάντων τῶν δεσμίων Βασι­λομαρτύρων ἔναντι τῶν κακοτρόπων φρουρῶν αὐτῶν.

Ἐν ἔτει 1918 (Ἰου­λίου 4, Π.Η. / Ἰουλίου 17, Ν.Η.), ἐν τῇ Οἰκίᾳ Ὑπάτιεφ, ἐν Αἰκατερινβούργῳ, πρὸ Σιβηρίας, κατόπιν βασάνων ἀριφνήτων, ἅπασα ἡ Αὐτοκρατορικὴ Οἰκο­γένεια, μετὰ τεσσάρων ἀκολούϑων, ἀνῃρέϑη ὡς ὁλοκάρπωμα ϑυσίας αἵ­ματος ἀϑώου εἰς τὸν ἄνομον βωμὸν τῆς μαρξιστικῆς ϑηριῳδίας.

Διὰ πυρο­βόλων ὅπλων καὶ ξιφολογχῶν ἅπαντες καὶ ἅπασαι εὗρον μαρτυρικὸν ϑά­νατον, ὕστερον δὲ ἀφοῦ ἐσκυλεύϑησαν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων των, τὰ σώμα­τα τῶν Παϑοφόρων Μαρτύρων ἐβεβηλώϑησαν διὰ ϑειϊκοῦ ὀξέος καὶ διὰ πυρός, ἐτάφησαν δὲ προχείρως.

Ἐξευρεϑέντα καὶ ταὐτοποιηϑέντα, μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ Σιδηροῦ Παραπετάσματος, ἐκηδεύϑησαν μετὰ τιμῶν τῇ 17ῃ Ἰουλίου 1998, ἐνῷ διὰ Συνοδικῆς Πράξεως τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ῥωσσικῆς Ἐκκλησίας ἡγιοποιήϑησαν ὡς Παϑοφόροι Βασιλομάρτυρες, ἀρχικῶς ἐκ τῆς Ὑπερορίου Ῥωσσικῆς Ἐκκλησίας (ἐν ἔτει 1981), ἐν τέλει δὲ ὑπὸ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (ἐν ἔτει 2000).

Τὰ ϑαύματα τῆς Ἁγίας Ἀλί­κης καὶ πάσης τῆς Ἁγίας Οἰκογενείας τῶν Παϑοφόρων εἶναι πολυπληϑῆ.

ΠΗΓΗ: https://www.romfea.gr/pneumatika/44584-17

ΕΠΙ8ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ και την πηγή για να δείτε την εικόνα της: 

https://www.grland.info/tis-agias-alikis-simera-giati-giortazei-stis-17-iouliou/