-Κοίτα τα χεράκια μου μαμά! Έχουν γεμίσει χώματα! Είπε ο Νικολάκης
αφήνοντας το φτυαράκι του πάνω στο πεζουλάκι που βρισκόταν δίπλα από το
παρτέρι.
- Στο ποτιστήρι έχει νεράκι! Ρίξε λίγο πάνω στους σπόρους που φύτεψες και
έλα να πλύνουμε τα χεράκια!
-Τους πότισα! Είπε ο Νικολάκης κι έτρεξε προς την πετρόχτιστη βρυσούλα
που βρισκόταν στην αυλή του κήπου τους. Την άνοιξε κι έβαλε τα χεράκια του
κάτω από το δροσερό νερό να ξεπλυθούν.
-Δεν μου αρέσει να είμαι λερωμένος! Θέλω να είμαι πεντακάθαρος! Είπε
κοιτάζοντας τη μανούλα του.
-Μπράβο, παιδί μου! Είναι τόσο ωραίο να έχουμε καθαρό το σώμα μας και
να το φροντίζουμε!
Αλλά και την ψυχή μας, την καρδούλα μας και το μυαλουδάκι μας να έχουμε
πεντακάθαρα!
-Δηλαδή μανούλα; Πώς γίνεται αυτό;
-Όταν αποφεύγουμε κάθε τι κακό που μας κρατάει μακριά από την αγάπη του
Χριστούλη!
Όταν θέλουμε να κάνουμε μόνο το καλό, συγχωρούμε, αγαπάμε,
νοιαζόμαστε τους άλλους!
Όταν πηγαίνουμε στην εκκλησία και κοινωνούμε τα Σώμα και το Αίμα του
Χριστούλη…
-Θέλω να είμαι πάντα κοντά Του! Η γιαγιά μου είπε πως το «Πάτερ ημών…»
είναι η προσευχή του Χριστούλη μας! Νικάει κάθε κακό, μου δίνει δύναμη και δε
θα φοβάμαι τίποτα αν την λέω!
-Έχεις δίκιο Νικολάκη! Ο Κύριός μας, μας το υποσχέθηκε ότι θα είναι κοντά
μας όλες τις ημέρες της ζωής μας! Αρκεί εμείς να τον καλούμε και να είμαστε
πεντακάθαροι και στην ψυχή και στο σώμα για να έρθει μέσα μας!
-Αυτό θέλω κι εγώ να είμαι καθαρός και γεμάτος Χριστούλη μανούλα !!!
Σταυρούλας Δημητριάδη, δασκάλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου