- Θεέ μου, πάλι τα ίδια...!!!

Σήμερα το μεσημέρι, λίγο πριν απομακρυνθώ από τον τόπο της διακονίας μου, έγινα μάρτυρας μιας σκηνής που με πλήγωσε βαθύτατα. Είδα τρεις αστυνομικούς να συνομιλούν υπηρεσιακά μ' έναν γνωστό πρώην κρατούμενο, ο οποίος καθότανε κατά γης, κάτω από την επίβλεψη των ένστολων. Ίσως, κάτι θα είχε κάνει!!!

Αυτός ο αποφυλακισθείς, είχε διανύσει μια μεγάλη πορεία -τριών δεκαετιών- μέσα στις φυλακές της πατρίδας μας, λόγω επανειλημμένων παραβάσεων του νόμου.  

Προ δύο ετών, περίπου, είχε αποφυλακισθεί. Μας επισκέφθηκε στο γραφείο του "Εσταυρωμένου". Τον υποδεχτήκαμε με αγάπη και ενδιαφέρον. Τον ενισχύσαμε ποικιλοτρόπως κατ΄ επανάληψη  (ψυχολογικά, οικονομικά, υλικά κ.α.). Του προσφέραμε εργασία και διατηρήσαμε μια μηνιαία επαφή μαζί του. Την πρώτη φορά, η εικόνα του ήταν καλή. Σήμερα, μετά από δύο χρόνια, ήταν άθλια. Φαίνεται πως έπεσε και πάλι στα ίδια. Τι κρίμα!!! 

Δυστυχώς, καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων θλιβερών γεγονότων. Ξαναμπαίνουν στη φυλακή και πάλι -οι πρώην κρατούμενοι- διότι δεν έχουν οικογενειακό υποστηρικτικό περιβάλλον και δύσκολα μπορούν να βρουν νόμιμη εργασία.  Είναι καλοδεχούμενοι ΜΟΝΟ από εκείνους που ζουν στον παραβατικό χώρο (ναρκωτικά, μαστροπεία, κλοπές, ληστείες κ.α.). Στην αρχή έχουν την  επιθυμία να σταθούν στα πόδια τους, να βρουν μια εργασία, να νοικιάσουν ένα μικρό χώρο, για να μην κοιμούνται στα παγκάκια. Η συνέχεια για τους πολλούς δεν είναι πάντοτε όπως την ονειρεύτηκα...

Η Εκκλησία σε κανέναν δεν αρνείται τη βοήθειά της. Δεν διαχωρίζει τους ανθρώπους σε ομάδες. Όλους τους αγαπά και τους βοηθά εμπράκτως. Πλην όμως, αν διαπιστώσει πως κάποιος κάνει χρήση απαγορευμένων ουσιών (ναρκωτικά, αλκοόλ κ.α.), τότε του δίνει μεν καθημερινό φαγητό, ενδύματα, υποδήματα και ό,τι άλλο προσφέρει σε όλους τους απόρους, αλλά ΟΧΙ ΧΡΗΜΑΤΑ. Οι ελεημοσύνες των ανθρώπων που μας εμπιστεύονται είναι ιερές και διανέμονται σε άπορες οικογένειες και πρόσωπα που όντως έχουν ανάγκη. 

Ας βάλουμε στην προσευχή μας και αυτούς τους αδελφούς, γιατί μόνο ο Θεός μπορεί να τους βοηθήσει. Οι ανθρώπινες δυνατότητες είναι ελάχιστες αν οι ίδιοι δεν κάνουν αγώνα να σταθούν μακριά από τον χώρο και τους ανθρώπους των παραβάσεων. 

π. Θ.