Στον Βόλο η Ηγουμένη Φιλοθέη της Μονής των Βρυούλων

Η γνωστή στο Πανελλήνιο, για τον βαθύ και ζωντανό πνευματικό της λόγο, Γερόντισσα Φιλοθέη, Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Παναγίας Βρυούλων Ωρωπού, θα βρεθεί στον Βόλο και στην τοπική μας Εκκλησία την Παρασκευή 14/11. Η Γερόντισσα Φιλοθέη θα είναι η κεντρική ομιλήτρια στην Β΄ Αγιολογική Σύναξη που διοργανώνει ο Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Νικολάου Βόλου, στο πλαίσιο του 3^ου ετήσιου κύκλου των διαλέξεων, των αφιερωμένων στους Νεοφανείς Αγίους της εποχής μας.

Η Β΄ Αγιολογική Σύναξη θα πραγματοποιηθεί στις 6.30 μ.μ., στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου και θα είναι αφιερωμένη στην Νεοφανή Οσία Γαβριηλία. Η Ηγουμένη Φιλοθέη θα ομιλήσει με θέμα «Η οικουμενική Αγία Γαβριηλία».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

"Ρωτήστε τους Παλαιοημερολογήτες ΕΝΑ Πράγμα" - Μητρ. Λεμεσού Αθανάσιος

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ:

https://www.youtube.com/watch?v=xjNgI239_pc

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η ευλογημένη νύκτα και η αξιοποίησή της

Οι νυκτερινές ώρες  δεν είναι κατάλληλες μόνο  για τους παραβάτες της ζωής. Το βράδυ δεν είναι η περίοδος του 24ωρου που πολλοί άνθρωποι αμαρτάνουν ασύστολα με γλέντια, μεθύσια, ανηθικότητες, βία, κλοπές και ληστείες.  Το σκοτάδι δεν καλύπτει μόνο τα έργα του διαβόλου και της παρανομίας. 

Κι όμως η νύκτα προσφέρει και πολλές ευλογίες για κείνους που την αξιοποιούν στο όνομα του Χριστού. Ναι, οι νυκτερινές ώρες είναι η πιο κατάλληλη χρονική περίοδος του 24ώρου για αγρυπνία, πνευματική μελέτη  και προσευχή. Τότε που ησυχάζει ολόκληρη η φύση, σταματά ο θόρυβος των αυτοκινήτων και των εν γένει μηχανών,  τότε που οι περισσότεροι βρίσκονται στα κρεβάτια τους για να ξεκουραστούν, από τις φροντίδες και τις μετακινήσεις της ημέρας, ναι, τότε είναι ο πιο κατάλληλος χρόνος για επικοινωνία με το Θεό. 

Τη νύκτα ησυχάζει και ο έσω άνθρωπος από τους λογισμούς και τους πειρασμούς της ημέρας. Οι πατέρες και οι μητέρες της Εκκλησίας μας προβάλλουν στα συγγράμματά τους, αλλά και με το παράδειγμά τους την καθημερινή αγρυπνία στο ταμείο τους (στο κελλί τους ή στο δωμάτιό τους) και στο ναό. Υπάρχουν και χριστιανοί που ζουν μεν στον κόσμο, αλλά καθημερινά αγρυπνούν -έστω λίγη ώρα- για να κάνουν λίγο κομποσκοίνι, πνευματική μελέτη, μετάνοιες και προσευχή.  Ο καθένας ανάλογα με τον πόθο και το φιλότιμό τους ας αξιοποιήσει και τις βραδινές ώρες που μας χαρίζει ο Κύριος. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ - ΕΟΡΤΗ ΑΓ.ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ - Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΣΕ 60’’

"Ο Άγιος Νεκτάριος, ο Άγιος του 20ου αιώνα, ο άνθρωπος του Θεού, σφράγισε την εποχή του με την ταπείνωση, τη συγχωρητικότητα, την υποταγή στο θέλημα του Θεού. Άνοιξε δρόμους, σπούδασε νέους να αγαπήσουν την ιερωσύνη. Δημιούργησε προϋποθέσεις για να γίνει ο γυναικείος μοναχισμός στην Ελλάδα, ένας μοναχισμός που μέχρι και σήμερα οφείλει στον Άγιο την ύπαρξή του. Η εποχή μας σφραγίστηκε από τον Άγιο Νεκτάριο και τα θαύματά του και μέχρι σήμερα ο βίος του γίνεται παράδειγμα προς μίμηση. Μακάρι να έχουμε πάντοτε τις πρεσβείες του στον Πανάγαθο Θεό, να μπορούμε να βαδίζουμε στα δικά του χνάρια και να είναι ο προστάτης άγιος όλων μας. Αμήν."

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Προβολή της ταινίας «Άνθρωπος του Θεού (Man of God)»

Με αφορμή την εορτή του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, η Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος διοργανώνει την Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2025 δύο προβολές της ταινίας «Άνθρωπος του Θεού (Man of God)», αφιερωμένης στη ζωή και την αγιότητα του Αγίου Νεκταρίου.

Η ταινία, σε σκηνοθεσία Yelena Popovic, με πρωταγωνιστές τους Άρη Σερβετάλη, Alexander Petrov και Mickey Rourke, παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του Αγίου Νεκταρίου, φωτίζοντας τη βαθιά πίστη και την ταπείνωσή του.

Η πρώτη προβολή θα πραγματοποιηθεί στις 11:30 π.μ. στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας στα Μελισσάτικα και απευθύνεται σε μαθητές και μαθήτριες Γυμνασίου και Λυκείου, καθώς και στις οικογένειές τους. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει γεύμα για όλους.

Η δεύτερη προβολή θα γίνει το απόγευμα της ίδιας ημέρας, στις 6:30 μ.μ., στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως (οδός Καρτάλη με Ανθίμου Γαζή) και είναι ανοιχτή σε όλους.

Η είσοδος και στις δύο προβολές είναι ελεύθερη για όλους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΤΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ (π. Δημητρίου Μπόκου)

Βαίνων ο Χριστός μετά πλήθους πολλού προς το σπίτι του

αρχισυναγώγου Ιαείρου, για να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη κόρη

του, συναντά καθ’ οδόν την αιμορροούσα γυναίκα, που υποκινούμενη

από την έσχατη ελπίδα της, τον πλησιάζει κρυφά και αγγίζει την άκρη

του ιματίου του, υποκλέπτοντας έτσι την πολυπόθητη ίαση (Κυριακή

Ζ΄ Λουκά).

Η αιμορροούσα ήταν ένας άνθρωπος απελπισμένος. Είχε

εξαντλήσει, για να βρει την υγεία της, όλη της την περιουσία και όλα

τα ανθρώπινα μέσα, που όχι μόνο δεν την ωφέλησαν καθόλου, αλλά

και επιδείνωσαν κατά πολύ την κατάστασή της. Δεν ήξερε πια τί άλλο

να πράξει. Είχε φτάσει σε έσχατη απόγνωση. Και τότε άκουσε «περί

του Ιησού». Ο Χριστός έγινε η τελευταία της ελπίδα. Με αυτό το

φρόνημα τον πλησίασε.

Η στάση της κρύβει κάτι συγκλονιστικό. «Ένα σκάνδαλο

εκπλήξεως». Διακηρύττει ότι «η αλήθεια είναι να φτάσεις στην

απόγνωση και να μην έχεις καμμιά ελπίδα, παρά μόνο στον Χριστό».

Η αιμορροούσα σώθηκε, όταν «της έμεινε μόνο μία ελπίδα, να πάει

και να ακουμπήσει το κράσπεδο του Χριστού» (π. Βασίλειος Γοντικάκης).

Η πικρή αλήθεια είναι, ότι αν ο άνθρωπος ελπίζει στον εαυτό

του, στις δικές του δυνάμεις, όσο σκληρά και αν παλέψει, δεν θα

νικήσει τις παγίδες και τους πειρασμούς του πονηρού. Πρέπει να

διώξει από μέσα του κάθε έπαρση. Να αναγνωρίσει την έσχατη

αδυναμία του, να απελπισθεί από τον εαυτό του, να τον ρίψει

ενώπιον του Θεού, να ακουμπήσει στα πόδια του, να ταπεινωθεί. Από

Εκείνον και μόνο να περιμένει τη σωτηρία, όπως μας δείχνει εύστοχα

ο άγιος Σιλουανός.

Νεαρός δόκιμος ακόμη, δοκιμάσθηκε επί πολύ από τους

δαίμονες. Έζησε ένα μαρτύριο, που καμμιά ανθρώπινη δύναμη δεν

μπορεί να αντέξει. Η φρίκη της απελπισίας, η δαιμονική απόγνωση ότι

δεν θα σωθεί, τον είχαν κατακυριεύσει. «Ο Θεός είναι αδυσώπητος»,

σκέφτηκε. Αμέσως ένα αίσθημα τέλειας εγκατάλειψης βύθισε την

ψυχή του για μια ώρα περίπου σε σκότος απερίγραπτης αγωνίας.

Πηγαίνοντας όμως στον Εσπερινό, είδε δεξιά της Ωραίας Πύλης

ζωντανό τον Χριστό, στον τόπο της εικόνας του. Όλη του η ύπαρξη,

σώμα και ψυχή, γέμισε από τη φωτιά της χάρης του Αγίου Πνεύματος.

Και όμως, ο δαιμονικός πόλεμος συνεχίσθηκε για άλλα

δεκαπέντε χρόνια μετά. Αποκαμωμένος ο άγιος λέει: «Κύριε, βλέπεις

ότι θέλω να προσευχηθώ με καθαρό νου, αλλά οι δαίμονες δεν με

αφήνουν. Δίδαξέ με τί πρέπει να κάνω για να μη με ενοχλούν». Και

ακούει μέσα του την απάντηση: «Οι υπερήφανοι πάντοτε ούτως

υποφέρουν εκ των δαιμόνων». «Κύριε, τί πρέπει να κάνω για να

ταπεινωθεί η ψυχή μου;» Και η απάντηση του Θεού: «Κράτει τον νουν

σου εις τον άδην και μη απελπίζου».

Ο Χριστός τον απέσπασε από τη δαιμονική απόγνωση, ρίχνοντάς

τον σε μια απόγνωση «ετέρου είδους»: Ότι «δέον να ενδυθή την

ταπείνωσιν». Να απελπισθεί ότι θα σωθεί με τη δική του δύναμη,

δεκαπέντε χρόνια σκληρής άσκησης δεν το κατάφεραν άλλωστε,

αφού «η ρίζα πασών των αμαρτιών και ο σπόρος του θανάτου τυγχάνει

η υπερηφάνεια». Να θεωρεί τον εαυτό του άξιο μόνο για τον άδη, όχι

ικανό να νικήσει τους δαίμονες (Αρχιμ. Σωφρονίου, Ο Γέρων Σιλουανός, εκδ.

Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη, 1973, σ. 24-26. 42-46).

Σωτήρια λοιπόν αυτή η άλλη απόγνωση, όταν δηλαδή κάποιος

απελπίζεται εντελώς ότι θα σωθεί από μόνος του, ταπεινούμενος έτσι

πλήρως και περιμένοντας από τον Θεό τη σωτηρία του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως Πολεμήθηκε. Δικαιώθηκε

Η επίγεια ζωή του κάθε ανθρώπου είναι μικρή σε σχέση με την μεταθανάτιο.

Ερχόμαστε σε τούτο τον κόσμο για να «δώσουμε εξετάσεις» και ανάλογα να

πορευτούμε ή στην αιώνιο Ζωή ή στην αιώνια κόλαση. Στην εφήμερη ζωή μας ο Θεός

για να μας ενισχύσει στον αγώνα μας επιτρέπει στον χαιρέκακο δαίμονα να μας

«πειράξει». Να δώσουμε αγώνα για ταπείνωση, ελεημοσύνη και να προοδεύσουμε

στις αρετές. Υπομονή , πραότητα, πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό απαιτείται. Όσα

και αν μας καταμαρτυρούν, όσα και να υποφέρουμε να δοξολογούμε με εμπιστοσύνη

τον Κύριο.

Ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, κατά κόσμον, Αναστάσιος Κεφαλάς,

γεννήθηκε στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης την 1 η Οκτωβρίου 1846 μ. Χ. από

φτωχούς και ευσεβείς γονείς‧ τον Δημοσθένη και την Μαρία. Ήταν το 5 ο από τα 6

παιδιά της οικογένειας.

Η ευσεβής γιαγιά του πολύ μικρό του έμαθε τον 50ό ψαλμό. Όταν ο μικρός

Αναστάσιος έφθανε στο σημείο του Ψαλμού «διδάξω ανόμους τας οδούς Σου» , το

επαναλάμβανε πολλές φορές. Από αυτοσχέδιους άμβωνες μιλούσε για τον Χριστό

στους συνομηλίκους του.

Σε ηλικία 14 ετών, αφού τελείωσε και το σχολαρχείο, επειδή η οικογένεια δεν

είχε δυνατότητες οικονομικές και επειδή δεν υπήρχε σχολείο δευτεροβάθμιας

εκπαίδευσης στον τόπο του, με την ευλογία των γονέων του αναχώρησε για την

Κωνσταντινούπολη.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής στην Κωνσταντινούπολη ήταν δύσκολα και

σκληρά. Ο εργοδότης του έμπορος καπνών δεν τον πλήρωνε κανονικά και έτσι ο

Αναστάσιος κυκλοφορούσε με τρύπια παπούτσια. Είχε εμπιστοσύνη στον Θεό και

έβρισκε γαλήνη στην προσευχή. Σκέφθηκε να γράψει γράμμα στον Χριστό και να του

αναφέρει τα προβλήματά του. Έγραψε, λοιπόν, στον Χριστό: «Χριστούλη μου, δεν

έχω παπούτσια και ρούχα. Στείλε μου τα Σε παρακαλώ. Ξέρεις πόσο Σε αγαπώ.

Αναστάσιος». Έκλεισε την επιστολή και ως παραλήπτη έγραψε στον φάκελο : «Προς

Κύριον Ιησού Χριστό στον παράδεισο».

Πηγαίνοντας προς το ταχυδρομείο συνάντησε ένα γείτονά του ο οποίος

ανέλαβε να την ταχυδρομήσει. Ο γείτονας άνοιξε το γράμμα, το διάβασε και έστειλε

ένα ποσό στον Αναστάσιο, ο οποίος πολύ χάρηκε. Ο εργοδότης του βλέποντάς τον

με καινούργια ρούχα και παπούτσια υποψιάστηκε ότι ο Αναστάσιος έκλεψε χρήματα

και άρχισε να τον δέρνει. Ο γείτονάς του τον λυπήθηκε και τον προσέλαβε αυτός.

Τα πράγματα αλλάζουν για τον Άγιο. Τώρα είχε χρόνο για εκκλησιασμό, για

διάβασμα της Αγίας Γραφής και περισσότερη προσευχή. Επίσης, οι γονείς και τα

αδέρφια του έρχονται στην πόλη.

Σε ηλικία 20 ετών αναχώρησε για το Λιθί της Χίου ( τόπο καταγωγής της

οικογένειας ) για να εργαστεί ως δάσκαλος. Εκεί γνωρίζεται με τον ευεργέτη του

Ιωάννη Χωρέμη, πλούσιο τοπικό άρχοντα, εξ αιτίας ενός απλού περιστατικού. Ο

Χωρέμης τον θέτει υπό την προστασία του.

Ο Άγιος Νεκτάριος είχε αποφασίσει να αφήσει τον κόσμο. Σε ηλικία 30 ετών

και μετά από τριετή δοκιμασία λαμβάνει το αγγελικό σχήμα με το όνομα Λάζαρος στις

7 Νοεμβρίου 1876 μ.Χ. Στις 15 Ιανουαρίου 1877 μ.Χ. χειροτονείται διάκονος από τον

μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο και μετονομάζεται σε Νεκτάριο.

Στη Χίο φοιτά στο γυμνάσιο Ο σεισμός του 1881 τον αναγκάζει να φύγει για

Αθήνα, όπου τελειώνοντας το γυμνάσιο αναχώρησε για την Αλεξάνδρεια για να

συναντήσει τον Πατριάρχη Σωφρόνιο. Ο Σωφρόνιος εντυπωσιάστηκε από τον Άγιο

και αποφάσισε να τον στείλει στην Αθήνα, πάλι, για να σπουδάσει Θεολογία. Ο Άγιος

κατάφερε λαμπρές επιδόσεις και κέρδισε υποτροφία, χρήσιμη για τις σπουδές του,

αφού ο ευεργέτης του Χωρέμης κοιμήθηκε. Μόλις έλαβε το πτυχίο ( 1885 μ.Χ. )

αναχώρησε για την Αλεξάνδρεια.

Στην Αλεξάνδρεια τα πράγματα πηγαίνουν καλά.Χειροτονείται ιερέας ,

γραμματέας του Πατριάρχη με το αξίωμα του Αρχιμανδρίτη. Στη συνέχεια, λόγω των

προσόντων του ανελίχθηκε σε ιεροκήρυκα και έλαβε και θέση Πατριαρχικού

επιτρόπου. Στις 15 Ιανουαρίου 1889 μ.Χ. εκλέγεται επίσκοπος Πενταπόλεως. Με

μεγάλη ταπείνωση δέχεται το αξίωμα λέγοντας προς τον Κύριο: «Κύριε διατὶ με

ανύψωσες εις τοσούτον μέγα αξίωμα; Εγὼ σού εζήτησα να γίνω μόνον Θεολόγος κι

όχι Μητροπολίτης. Εκ νεαράς ηλικίας Σου εζήτησα να γίνω ένας απλὸς εργάτης του

Θείου Λόγου Σου, και Συ, Κύριε, τώρα με δοκιμάζεις με τόσα πράγματα. Άλλ

υποτάσσομαι, Κύριε, εις το θέλημά Σου, και δέομαι: καλλιέργησε εντός μου την

ταπεινοφροσύνην και τον σπόρον των λοιπών αγίων αρετών, δι᾿ ων τρόπων

γνωρίζεις, και αξίωσόν με να ζήσω πάσας τας επί γης ημέρας μου συμφώνως προς

τους λόγους του μακαρίου Παύλου, όστις λέγει: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζει δε εν εμοί

Χριστός».

Η ραγδαία άνοδος του Αγίου δημιούργησε αντιδράσεις. Ο Σωφρόνιοε

πλησίαζε τα 90 χρόνια ζωής και η κούρσα διαδοχής άρχισε. Οι εν αναμονή

διεκδικητές του θρόνου αισθανόμενοι την επιθυμία του λαού και την εύνοια του

Σωφρονίου προς τον Άγιο αποφάσισαν να τον παραμερίσουν. Τον κατηγόρησαν

αόριστα για ηθικές παρεκτροπές, και για σχέδιο ανατροπής του Πατριάρχη . Ο

Πατριάρχης πείστηκε και αμέσως διατάζει την παύση των καθηκόντων του Αγίου. Του

κόβουν και τον μισθό. Σπίλωσαν το όνομά του σε Αθήνα και Κωνσταντινούπολη. Εν

συνεχεία αναχώρησε για την Αθήνα.

Ο Αρχιεπίσκοπος Γερμανός παρά την συμπάθεια που τρέφει προς τον Άγιο,

αδυνατεί να τον εντάξει στον κλήρο της επαρχίας του λόγω πιέσεων της συνόδου. Ο

υπουργός Παιδείας σκοντάφτει στο γεγονός ότι ο Άγιος δεν είχε ελληνική

υπηκοότητα. ιεροκήρυκα. Οι καχυποψίες του κόσμου τον συνοδεύουν και αρκετοί τον

αποδοκίμαζαν.

Το 1891 μ.Χ. αποκαλύφθηκε η σκευωρία εναντίον του και αποκαταστάθηκε το

όνομά του. Συνεχίζει με μεγαλύτερο ζήλο το έργο του. Η φήμη του εξαπλώνεται

παντού.

Το Μάρτιο του 1894 μ.Χ. αναλαμβάνει διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική

Σχολή Αθηνών. Εργάζεται με ζήλο Θεού . Αποτελεί ζωντανό παράδειγμα για τους

μαθητές του. Το τεράστιο και πολυσχιδές το έργο του στην σχολή του προσέδωσε

κύρος.

Στην Αίγινα εγκαταστάθηκε το 1908, όπου εκπληρώνεται ο πόθος του για

μοναχικό βίο . Η εμφάνισή του στην Αίγινα συνοδεύτηκε από δυο γεγονότα

θαυμαστά. Θεράπευσε δαιμονισμένο και μετά από παράκλησή του άνοιξαν οι

ουρανοί μετά από τριετή ανομβρία. Δεν παύει καθημερινά να στηρίζει και να

ανακουφίζει τους ανθρώπους που τον πλησίαζαν ζητώντας τη βοήθειά του.

Το τέλος της επίγειας ζωής του ήταν επίπονο. Κοιμήθηκε στις 9 Νοεμβρίου

1920. και το σκήνωμά του ευωδίαζε και ευώδες μύρον έκβλυζε από το πρόσωπό

του. Η κηδεία του ήταν πάνδημος.

Έχει αφήσει τεράστιο συγγραφικό έργο, ψυχωφελές και χρήσιμο σε όλους

μας.

Πολλά τα θαύματα που έκανε εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1953 έγινε η ανακομιδή των λειψάνων του.

Το 1961 έγινε η επίσημος αναγνώριση του Αγίου από το Οικουμενικό

Πατριαρχείο.

Τιμάται από την Αγία μας Εκκλησία δύο φορές κατ’ έτος: Στις 9 Νοεμβρίου

(κοίμηση), και στις 3 Σεπτεμβρίου η (ανακομιδή των λειψάνων)., Επίσης, κατά τη

σύναξη των εν Θράκη Αγίων (που συμπίπτει με την Κυριακή των Αγίων Πάντων) και

κατά τη σύναξη των εν Αθήναις Αγίων (12 Οκτωβρίου).

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Να προσέχετε τους ανθρώπους που εμπιστεύεστε...

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ: 

https://www.youtube.com/shorts/WCqS7ZYITTA

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη στα χέρια των Ιερέων - Β΄ Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

Η 2^η Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος για το τρέχον Ιεραποστολικό έτος, πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, υπό την προεδρεία του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ιγνατίου. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Αρχιμ. Ιάκωβος Κανάκης, Εφημέριος του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μοσχάτου, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Πρώτη και Δευτέρα Διαθήκη στα χέρια των Ιερέων».

Ο ομιλητής τόνισε ότι «η Παλαιά Διαθήκη (Π.Δ.) είναι θεόπνευστο και ιερό κείμενο, ισότιμο με την Καινή Διαθήκη (Κ.Δ.), καθώς και οι δύο μαρτυρούν για το ίδιο πρόσωπο: τον Χριστό. Ο Ιερός Χρυσόστομος και ο Θεοφύλακτος τονίζουν ότι η Π.Δ. προεικονίζει και προαναγγέλλει τον Χριστό, ενώ η Κ.Δ. φανερώνει την πλήρωση των υποσχέσεων του Θεού. Η Π.Δ. δεν είναι απλώς η ιστορία του εβραϊκού λαού, αλλά η αρχή της παγκόσμιας ιστορίας της σωτηρίας. Μέσα από μύθους, παραδόσεις και προφητείες αποκαλύπτεται ο Θεός ως Δημιουργός και Σωτήρας. Το μήνυμα της Π.Δ. δεν συγκρούεται με την επιστήμη, γιατί σκοπός της δεν είναι να εξηγήσει το «πώς» αλλά να φανερώσει το «ποιος» είναι ο Θεός».

Στην συνέχεια, ο π. Ιάκωβος παρατήρησε ότι «η Χριστολογική ανάγνωση της Π.Δ. αποκαλύπτει τον προαιώνιο Λόγο σε μορφές όπως ο «Άγγελος Κυρίου», ενώ οι προφητείες (Ησαΐας, Μιχαίας κ.ά.) μιλούν για τη Γέννηση, το Πάθος και την Ανάσταση του Χριστού. Οι προεικονίσεις (π.χ. Καιόμενη Βάτος) προετοιμάζουν τον λαό για την έλευση του Μεσσία. Οι προφήτες, μικροί και μεγάλοι, είχαν αποστολή ερμηνευτική και ελεγκτική· στάθηκαν υπερασπιστές της δικαιοσύνης και της αλήθειας του Θεού».

Αναφερόμενος στην αξία της Π.Δ. για τους Κληρικούς, επεσήμανε ότι «η Π.Δ. παρουσιάζει την ιερατική διακονία ως θεσμοθετημένη και ιερή, με αποστολή μεσιτείας, λατρείας και διδασκαλίας. Οι ιερείς οφείλουν να υπηρετούν με ευλάβεια και επίγνωση των θείων εντολών, όπως τονίζει ο Κύριλλος Αλεξανδρείας». Παρουσίασε δε τις πτυχές της ποιμαντικής αξίας της Π.Δ., η οποία εμπλουτίζει τη λατρεία (αναγνώσματα, ψαλμοί, ύμνοι), προσφέρει κατηχητική εμβάθυνση μέσα από πρότυπα πίστεως και λόγους σοφίας, απαντά σε υπαρξιακά και ηθικά ζητήματα, θεμελιώνει κοινωνικό λόγο για την δικαιοσύνη, την οικολογία και την φιλανθρωπία».

Κατακλείοντας την εισήγησή του, ο ομιλητής παρατήρησε ότι «η μελέτη της Π.Δ. αποτελεί βασικό πνευματικό έργο κάθε χριστιανού, κυρίως του ιερέα, καθώς μέσα από αυτήν ομιλεί ο ίδιος ο Θεός. Ο ιερέας έχει την ευθύνη όχι μόνο της δικής του καλής κατανόησης και βίωσης των μηνυμάτων της Π.Δ., αλλά και της μετάδοσης της εμπειρίας αυτής στους πιστούς».

Ακολούθησε ενδιαφέρων διάλογος και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο.

                                                                                        Εκ του Γραφείου Τύπου

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ