menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

"ΤΟΝ ΝΥΜΦΩΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ..."



     
     "Την ώραν, ψυχή, του τέλους εννοήσασα, και την εκκοπήν της συκής δειλιάσασα, το δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως έργασαι, ταλαίπωρε, γρηγορούσα και κράζουσα. Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού".

       1.. Τό παραπάνω κοντάκιο τς Μ. Τρίτης σέ λίγες γραμμές μς θέτει στήν πορεία τς ληθινς ν Χριστ ζως. Μή μείνωμεν ξω το νυμφνος Χριστοῦ᾽: μς καλε μνογράφος, δηλ. Εκκλησία μας, νά μή μείνουμε ξω πό τό νυμφώνα το Χριστο. Ποιός εναι νυμφώνας; Μά διος Χριστός καί σχέση μας μαζί Του. Εκενος εναι νυμφίος καί κάθε πιστός νύμφη ψυχή. Σκοπός μας εναι κριβς νά παραμένουμε πάντοτε νωμένοι μαζί Του, πως συμβαίνει στή σχέση το νυμφίου μέ τή νύμφη. Ατό συνιστ καί τόν Παράδεισο καί τή Βασιλεία το ΘεοΓι ατό λλωστε καί λθε καί γινε νθρωπος: νά μς παραλάβει καί νά μς νσωματώσει στό γιο Σμα Του, τήν Εκκλησία. Νά μς κάνει κλαδιά στό δέντρο πού εναι Εκενος. ῾᾽Εγώ εμι μπελος, μες τά κλήματα.  κάθε πιστός συνιστ, μετά τό γιο βάπτισμά Του, μέ τό ποο νδύθηκε τόν Χριστό, μιά προέκταση Εκείνου, μιά λλη παρουσία Του μέσα στόν κόσμο. 
       Ποιά εναι γωνία λοιπόν το πιστο, γιά νά μή μένει κτός νυμφνος; Νά διακρατε τό νδυμα πού νδύθηκε στό βάπτισμα, τόν διο τόν Χριστό, καθαρό καί ρρύπωτο. ῾Ὅσοι ες Χριστόν βαπτίσθητε, Χριστόν νεδύσασθε. Ατός εναι καί σκοπός λης τς χριστιανικς ζως: Νά κρατήσουμε τήν καθαρότητα το γίου βαπτίσματος (ββς Μάρκος σκητής), δηλ. νά κρατήσουμε τό γιον Πνεμα στή ζωή μας, μέ τό ποο γίναμε χριστιανοί(γιος Σεραφείμ το Σάρωφ). πραγματικότητα μως τς ζως ρχεται πολύ συχνά καί ναιρε ατήν τήν πιθυμία. γωνία μή καί ρυπωθε τό νδυμα, μή δηλαδή  καί χάσουμε τόν Χριστό, γίνεται πράξη. Κι ατό κφράζει καί μνωδός στό γνωστό ξαποστειλάριο τν μερν: Τόν νυμφνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, καί νδυμα οκ χω, να εσέλθω ες ατόν! Δυστυχς, καθημερινότητα μς δηγε συχνά σέ λήθη, σέ λησμονιά τν ποσχέσεών μας κατά τό βάπτισμα, καί ξεσκίζουμε κυριολεκτικά τό νδυμα πού λάβαμε, μέ τίς πολυποίκιλες μαρτίες μας. Πότε φιληδονία μας, πότε φιλαργυρία μας, πότε φιλοδοξία μας, τά κεντρικά ατά πάθη πού πηγάζουν πό τή ρίζα λων τν κακν, τή φιλαυτία, μς κάνουν νά χάνουμε ατό πού θάπρεπε νά εναι προτεραιότητα τς ζως μας. Ζητετε πρτον τήν βασιλείαν το Θεοῦ᾽ ( Κύριος). ῾Ἡγομαι πάντα σκύβαλα εναι, να Χριστόν κερδήσω (π. Παλος).  
     2. Τί εναι κενο πού θά μποροσε νά μς βοηθήσει νά μή ξεφεύγουμε πό τήν προτεραιότητά μας ατή; Ο γιοί μας βεβαίως, στηριγμένοι στά εαγγελικά λόγια, μς πενθυμίζουν: νά μήν κπίπτουμε πό τήν γάπη μας πρός τόν Κύριο. Νά ποκαίουμε πάντοτε τήν καρδιά μας πρός Ατόν πού εναι Δημιουργός μας, συντηρητής μας, κριτής μας, κυρίως μως νυμφίος κριβς τς ζως μας. Εκενος μς τό ζητ διαρκς: Μείνατε ν τ γάπ τ μῇ᾽! ῾᾽Εάν τις γαπ με, τόν λόγον μου τηρήσει.  γάπη μας λοιπόν πρός τόν Κύριο εναι κενο πού φυσιολογικά θά πρεπε νά μς κρατ σ ατήν τή χαρισματική κατάσταση. μως, πειδή δέν συμβαίνει συχνά ατό, ο γιοί μας μς πενθυμίζουν τι μπορομε νά βρισκόμαστε σατήν τήν γρήγορση πού ζητ Κύριος, καί μέ χαμηλότερα μέσα καί μέ λιγότερο χαρισματικούς λογισμούς, πάντοτε μως μέ τήν πίγνωση τι δέν βρισκόμαστε στήν κανονική κατάσταση: δηλαδή μέ τήν ασθηση το θανάτου καί μέ τό φόβο τς κολάσεως. Εναι ατό κριβς πού μς πενθυμίζει καί μνογράφος το κοντακίου: τήν ραν, ψυχή, το τέλους ννοήσασα καί τήν κκοπήν τς συκς δειλιάσασα. Εναι τό διο πού μς καλε καί γιος Ανδρέας Κρήτης στό Μεγάλο Κανόνα: Ψυχή μου, ψυχή μου, νάστα, τί καθεύδεις; Τό τέλος γγίζει καί μέλλεις θορυβεσθαιΟ γιοι Πατέρες μς θυμίζουν γενικότερα τι μέ τρες τρόπους μπορε νας πιστός νά διακρατεται στό θέλημα το Θεο: μέ τό φόβο ( κατάσταση το δούλου), μέ τήν προσμονή τν δωρεν το Θεο ( κατάσταση το μισθωτο) καί μέ τήν γάπη ( κατάσταση το υο). τελευταία, πως επαμε, εναι φυσιολογική, λλά καί τούς λλους δέν τούς πορρίπτει γαθός Πατέρας μας.

     3. Σέ ποια κατάσταση λοιπόν καί ν βρισκόμαστε, τό ζητούμενο εναι νά εμαστε σέ γρήγορση γιά νά μή χάνουμε τή ζωντανή σχέση μας μέ τόν Χριστό, τό νυμφίο τς ψυχς μας. Κι ατό πού καλούμαστε συγκεκριμένα νά κάνουμε εναι νά ργαζόμαστε τό τάλαντο πού μς δόθηκε, δηλαδή νά νεργοποιομε τά χαρίσματα πού λάβαμε κατά τό γιο βάπτισμα καί τό χρίσμα μας. νεργοποίηση ατή – πορεία στήν πραγματικότητα πάνω στίς ντολές το Χριστο - φέρνει μέ τή χάρη το Θεο τούς καρπούς πού πρέπει νά χουμε ς κλήματα στό μπέλι το Χριστο. Κι ατοί ο καρποί δέν εναι λλοι πό ατούς πού μς ναφέρει πόστολος Παλος στήν πρός Γαλάτας πιστολή: ῾Ὁ δέ καρπός το πνεύματός στιν γάπη, χαρά, ερήνη, μακροθυμία, γαθωσύνη, χρηστότης, πίστις, πραότης, γκράτεια. που πισημαίνουμε τήν παρουσία ατν τν καρπν, σημαίνει τι ψηλαφομε τήν παρουσία το γίου Πνεύματος, ρα τή ζωντανή σχέση μας μέ τόν Ιησο Χριστό. που πουσιάζουν, σημαίνει τι κε δέν πάρχει παρουσία Χριστο, στω κι ν πάρχει πίκληση το νόματός Του. Βρισκόμαστε κτός νυμφνος! Ο πς λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εσελεύσεται ες τήν βασιλείαν τν Ορανν, λλ ποιν τό θέλημα το πέμψαντός με Πατρός ! 

     Ατή ργασία εναι προτεραιότητα τς ζως νός χριστιανο καί γι ατό παιτεται φιλοπονία. πίγνωση τς δωρες πού μς δόθηκε - νά εμαστε πιά μέλη Χριστο, νά φανερώνουμε τόν Χριστό - κατά φυσικό τρόπο κάνει ναν ν πιγνώσει Χριστιανό νά ῾ἐργάζεται χι ράθυμα καί χαλαρά, λλά μέ φιλοπονία. σο συνειδητοποιε νας πιστός τήν πραγματικότητα ατή, τόσο καί θά πεκτείνεται πρός τόν Χριστό, πού σημαίνει θά νοίγεται πρός τό συνάνθρωπό του ν γάπη, καί ρα πό δ θά βιώνει τή βασιλεία το Θεο!

▣ Γίνετε μέλη στη σελίδα μας στο Facebook: ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου