Ένα κάθε μέρα (19) - "Αυτός ο λαός με τιμά με τα χείλη του.."

Ο Θεάνθρωπος, αντικρίζοντας τα... "θρησκευτικά" πρόσωπα των υποκριτών εκείνης της εποχής, εκφράζει ένα παράπονο,  λέγοντας: "... καλῶς προεφήτευσεν ῾Ησαΐας περὶ ὑμῶν τῶν ὑποκριτῶν, ὡς γέγραπται· οὗτος ὁ λαὸς τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ·" (Μαρκ. Ζ΄ 6).

Ακριβώς, αυτό εφαρμόστηκε πλήρως την ημέρα της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στην Αγία πόλη των Ιεροσολύμων, όταν ο λαός με ενθουσιασμό φώναζε, κρατώντας στα χέρια του τα βαΐα των φοινίκων: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Αυτός ο λαός, που γεύτηκε την αγάπη του Κυρίου, χόρτασε την πείνα του, είδε νεκρούς να ανασταίνονται, λεπρούς να καθαρίζονται, παραλυτικούς να σηκώνονται όρθιοι, άκουσε τα γλυκά και ουράνια λόγια του Θεανθρώπου, λίγο μετά θα αναφωνήσει: "Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν". Η σκληροκαρδία των ανθρώπων θα φανεί περίτρανα κατά το πάθος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού....

Κι εμείς, οι σύγχρονοι πιστοί, δεν απέχουμε πολύ από το χείριστο παράδειγμα του λαού των Ιουδαίων, εκείνης της εποχής. Εκείνοι, τουλάχιστον, είχαν μια δικαιολογία, γιατί δεν τους είχε επισκεφθεί ακόμη το Πανάγιο Πνεύμα. Αφού και οι ίδιοι οι απόστολοι τον εγκατέλειψαν!!!

Εμείς, όμως, που βαπτιστήκαμε, χριστήκαμε από την Εκκλησία μας και αποκτήσαμε τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, δεν έχουμε ΟΥΔΕΜΙΑ δικαιολογία.

Και είναι αλήθεια, πως τιμάμε τον Κύριο Ιησού Χριστό με τα χείλη μας, αλλά η καρδιά μας απέχει πολύ απ' Αυτόν. Αλλά Εκείνος, απευθυνόμενος στον καθένα από μας, λέγει:  «Υιέ μου, δός μοι σήν καρδίαν» (Παρ. κγ' 26).

«Δος μου παιδί μου την καρδιά σου... Εκεί θέλω να κατοικήσω, για να σε προσέχω, να σε στηρίζω, να κυβερνώ τη ζωή σου, για να γευθείς τη Βασιλεία μου, για την οποία  σου υποσχέθηκα να γίνεις συγκληρονόμος μου...».

Αλλά τι κρίμα!!!

Μας αρέσει να μιλάμε για το Χριστό, αλλά θεωρούμε αποκρουστικές τις εντολές του.

Χαιρόμαστε να λέμε πως είμαστε χριστιανοί, αλλά στην ουσία ζούμε ως ειδωλολάτρες, προσκολλημένοι στα γήινα.

Μας χαροποιεί να βλέπουμε τις αμαρτίες των άλλων -και να τους κατακρίνουμε σκληρά-, αλλά τη δική μας βρώμικη ζωή δεν την απαρνούμαστε.

Ακούμε κηρύγματα, διαβάζουμε πνευματικά βιβλία, αλλά δεν μας αγγίζουν την ψυχή.

Δεν μας συγκινεί ούτε το πάθος και η σταύρωση του Θεανθρώπου!!! 

Βέβαια, την Μ. Εβδομάδα τρέχουμε να προσκυνήσουμε τον  Νυμφίο Χριστό, τον Εσταυρωμένο, να κάνουμε τη… βόλτα μας στον Επιτάφιο και να επισκεφτούμε τον Ναό για ν' ακούσουμε το ... "Χριστός Ανέστη", για ν' ανάψουμε την λαμπάδα μας και να τρέξουμε γρήγορα στη μαγειρίτσα….

Ευτυχώς!!!.... 
Υπάρχουν μεταξύ μας και ευλαβέστατοι κληρικοί, μοναχοί  και λαϊκοί, οι οποίοι ακολουθούν με ακρίβεια τις εντολές του Θεού και η προσευχή τους έλκει για ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ την επιείκεια και τη χάρη του σπλαχνικού Κυρίου μας Ιησού Χριστού...

Αλλά, να μια ευκαιρία που μας προσφέρεται αυτές τις μέρες, για να διορθώσουμε τα λάθη μας.

Η Εβδομάδα εφέτος θα είναι διαφορετική….

Καιρός μετανοίας και αποφάσεων…

π. Υάκινθος