Όσο περνούν τα χρόνια, αυξάνεται ο πόνος στο ανθρώπινο γένος. Αυτός ο πόνος μπορεί να είναι είτε σωματικός είτε ψυχικός. Το ίδιο είναι... Η επιστήμη αν και προχώρησε πάρα πολύ, εν τούτοις, δεν μπορεί να τιθασεύσει τον πόνο. Εμείς οι άνθρωποι δεν θέλουμε να πονάμε και τρέχουμε στους ιατρούς και τα φάρμακα για να τον αποφύγουμε. Θέλουμε μια ζωή χωρίς πόνο. Βεβαίως, οι γιατροί και τα φάρμακα είναι προέκταση των χεριών του Θεού, που μπορεί να θεραπεύσει "ΠΑΣΑΝ ΝΟΣΟΝ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΜΑΛΑΚΙΑΝ". Άλλωστε, αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται στις ευχές της Εκκλησίας μας; Θα πρέπει όμως να μάθουμε εμείς οι ορθόδοξοι πιστοί πως ο πόνος είναι ευεργετικός, είναι δώρο του Θεού. Έτσι τον δέχτηκαν οι θεοφόροι πατέρες μας. Ας διαβάσουμε το μικρό κείμενο που ακολουθεί, για να μάθουμε το πως Εκκλησία μας προσεγγίζει αυτό το θέμα.
Ο ΠΟΝΟΣ
"... Ας δεχόμαστε του πόνους και ας είμαστε καρτερικοί σε αυτούς. Ας χτυπηθούμε, ας πονέσουμε. Υπάρχει ο Θεός που μας βλέπει. Ο πόνος αναπληρώνει όλα όσα δεν μπορούμε να κάνουμε εμείς. Δεν μπορώ λόγου χάριν να προσευχηθώ, διότι πονώ. Γιατί να προσευχηθείς; Δεν μπορώ να νηστέψω. Γιατί να νηστέψεις; Δεν μπορώ να πάω στην Ακολουθία. Γιατί να πας στην Ακολουθία; Έχεις τον πόνο, που είναι ανώτερος από όλα. Όποιος τα βάζει με τον πόνο του, είναι δολοφόνος του εαυτού του. Όποιος τα βάζει με τον πόνο του, είναι άνθρωπος ο οποίος δεν ξέρει το συμφέρον του ή το λιγώτερο, διέρχεται μια περίοδο επικίνδυνου πειρασμού. Δεν αγαπά τον Θεόν, έστω και αν του φαίνεται ότι τον αγαπάει. Άρα δεν ξέρομε τι ζητάμε, όταν είμαστε άρρωστοι και θέλουμε να γίνωμε καλά..."
Από το βιβλίο: ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΘΕΟΥ.
Λόγοι περί ασθενείας, πόνου και θανάτου
(Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμονοπετρίτου (+)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου