«Ελάτε σε μια ερημική τοποθεσία μόνοι σας, για να αναπαυτείτε λίγο…» (Ο Κύριος)

Ο Θεάνθρωπος Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, μετά από περιοδείες  και τη συνεχή δραστηριότητα -κήρυγμα, οδοιπορίες, συνωστισμούς, που προκαλούσε ο πολύς όχλος κ.α.- συμβούλευε τους μαθητές Του να αποσύρονται σ’ έναν ερημικό τόπο και να ξεκουράζονται για λίγο, διότι ως άνθρωποι είχαν περιορισμένες δυνάμεις και αντοχές: «Δεύτε υμείς αυτοί κατ’ ιδίαν εις έρημον τόπον, και αναπαύεσθε  ολίγον…» (Μαρκ. 6,31).

Ακριβώς, αυτή η παρότρυνση και εντολή του Χριστού, ισχύει και σήμερα για τους εργάτες του Ευαγγελίου, αλλά και για κάθε πιστό που διακονεί σ’ όποια έπαλξη του υπέδειξε ο Θεός. Όλοι έχουμε ανάγκη -κατά καιρούς- να απομακρυνόμαστε για λίγο από τον τόπο που δραστηριοποιούμαστε, αλλά και από τους ανθρώπους που διακονούμε, για να ξεκουραζόμαστε ψυχικά και σωματικά.

Είναι σπουδαίο να επιλέγουμε με διάκριση ερημικούς τόπους -ξωκλήσια, δάση, θάλασσα, λίμνες, ποτάμια, προσκυνήματα, μοναστηράκια κ.α.- όπου θα ησυχάζουμε για λίγο.

Ησυχάζω, δεν σημαίνει ξαπλώνω κάπου, κοιμάμαι, ρεμβάζω και δεν κάνω απολύτως τίποτε (και αυτό είναι αναγκαίο). Αντίθετα, διακόπτω τις συνηθισμένες δραστηριότητές μου για να βρεθώ μόνος με τον εαυτό μου ή με κάποιον συνάνθρωπό μου, να κάνω την αυτοκριτική μου, να διαβάσω κάτι πνευματικό, να προσευχηθώ, να ατενίζω την φύση που μας χάρισε ο Θεός, να ακούσω τα πουλιά, τον θόρυβο που κάνουν τα φυλλώματα των δένδρων και των θάμνων  όταν χορεύουν  στον ρυθμό  που τους δίνει ο άνεμος, να παρατηρήσω την κίνηση των ζώων, των εντόμων, των πουλιών κ.τ.α.

Όλ’ αυτά -και πολλά άλλα- με ξεκουράζουν, με χαροποιούν, μ’ ενθαρρύνουν, με παρηγορούν και με οικοδομούν. Επιστρέφω στους οικείους χώρους και τους συνανθρώπους μου με περισσότερη ζωντάνια και χαρά, για να συνεχίσω την διακονία που μου ανέθεσε ο Ίδιος ο Κύριος.

Η αλόγιστη υπερδραστηριότητα δημιουργεί πολλά προβλήματα: ψυχικά, πνευματικά και οργανικά.

Προσοχή…. ΟΛΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ…

π. Υάκινθος