Προ ημερών, μας επισκέφθηκε ένας νεαρός επιχειρηματίας που ζει στο εξωτερικό. Με μια πρώτη ματιά δεν τον γνώρισα.
-Πάτερ μου, είμαι ο .... Δεν με θυμάστε;
-Παιδάκι μου, δεν σε θυμάμαι...
Μετά μου εξήγησε ποιος ήταν και χάρηκα πάρα πολύ.
Πριν από 20 περίπου χρόνια η οικογένειά ήλθε στην Ελλάδα για μια καλύτερη ζωή. Φτωχοί άνθρωποι, αλλά τίμιοι και εργατικοί. Ως μετανάστες και άποροι ενισχύθηκαν από την τοπική μας Εκκλησία (μέσω του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ"). Βάπτισαν τα παιδιά τους και τα οδηγούσαν κάθε Κυριακή στο Ναό, για τη Θεία Λειτουργία. Στη συνέχεια, το ένα τους παιδί, ο ....., τόλμησε να βγει σε μια μακρινή χώρα του εξωτερικού κι εκεί με τον κόπο του και τον ιδρώτα του άνοιξε ένα κατάστημα. Έγινε μόνιμος κάτοικος της χώρας αυτής, αλλά και δεν ξέχασε τους ευεργέτες της οικογενείας του.
- Πάτερ μου, θα ήθελα να δεχτείς αυτά τα χρήματα για τον "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ" και να τα αξιοποιήσεις όπως εσύ επιθυμείς...
Και βγάζει από το πορτοφόλι του 150,00 Ε και μου τα προσέφερε υπέρ του "Ε"!!!
Συγκινήθηκα από την ευγενική αυτή χειρονομία του νέου.
Ήταν μία ευκαιρία να δω με τα μάτια μου την ευγνωμοσύνη στο μεγαλείο της!!!
π. Θ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου