Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τα Εισόδια της Θεοτόκου

Η θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου, δεν περιγράφεται ως γεγονός μέσα στην Καινή Διαθήκη. Και τούτο διότι ὁ σκοπός του Ευαγγελίου είναι να μας δώσει αυτά, πού έχουμε ανάγκη για τη σωτηρία μας και όχι να καλύψει την περιέργειά μας με λεπτομέρειες της ζωής των διαφόρων ιερών Προσώπων, ούτε καν για Αυτό το Θεανδρικό Πρόσωπο του Κυρίου μας. Μην ξεχνάμε επίσης ότι ο ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος κλείνει πάντιμο Πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου μέσα από τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων, μαθαίνουμε μόνο για τον Ευαγγελισμό Της, την συναπτή επίσκεψή Της στην Ελισάβετ και κάποια ακόμη ελάχιστα περιστατικά της ζωής της, που άμεσα συνδέονται με τον βίο και το έργο του Κυρίου μας.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου λοιπόν στον Ναό περιγράφονται λεπτομερώς στο λεγόμενο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Πρόκειται για ένα αρχαιοχριστιανικό κείμενο, το κατέταξε στον κανόνα των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, όπως έκανε με την επιστολή του. Ούτε το περιέβαλε με τον μανδύα της αυθεντίας Της, επειδή από νωρίς νοθεύτηκε με αιρετικές γνωστικές διδασκαλίες. Όμως το κράτησε για να αντλεί με πολλή προσοχή και διάκριση απαραίτητες ιστορικές πληροφορίες, όταν πρέπει, όπως κάνει και για την σημερινή εορτή.

Σε αυτό διαβάζουμε, πως το άτεκνο ζεύγος τοῦ Ιωακείμ και της Άννης απέκτησαν μετά από θεία επαγγελία το παιδί τους, την Παρθένο Μαρία, την Οποίαν και αφιέρωσαν στον Ναό του Σολομώντος στα Ιεροσόλυμα, κατά την υπόσχεσή τους, για να ανατραφεί εκεί και να διακονεί σ΄αυτόν. Στην έσοδα του Ναού την Παναγία μας υποδέχθηκε ο αρχιερέας Ζαχαρίας, ο μετέπειτα πατέρας του Τιμίου Προδρόμου και γνωρίζοντας ως Προφήτης κι αυτός τον θειο προορισμό Της, την εισήγαγε κατά μοναδική εξαίρεση στα Άγια των Αγίων, όπου και ανετράφη με τροφή που Της έφερναν οι άγγελοι.

Αλλά το σπουδαίο είναι πως ακόμη κι αν δεν περιγράφεται ως γεγονός στην Καινή Διαθήκη, εντούτοις προτυπώνεται και προεικονίζεται με έμφαση στην Παλαιά Διαθήκη, όπου «ῥήσεις Προφητῶν καί αἰνίγματα» αποφαίνονται για την σάρκωση του Χριστού από την Παρθένο Μαρία και εξαγγέλλουν και την είσοδο Της στον Ναό.

Μέσα στην πλούσια υμνογραφία της εορτής, παραλληλίζεται ὁ ναός της Παλαιάς Διαθήκης με τον ναό της Καινής Διαθήκης. Το παλαιό σκήνωμα του Θεού, δηλαδή ὁ Ναός του Σολομώντος, με το νέο, δηλαδή την Παναγία

Ὁ Ναός του Σολομώντος ήταν ο Ναός του μόνου αληθινού Θεού πάνω στη γη. Το σκήνωμά Του μεταξύ των ανθρώπων. Ναός καθαρός, άγιας, αμίαντος, όπου ετελεσιουργείτο το μυστήριο της πνευματικής παρουσίας του Θεού στο μέσον του λαού Του. Αυτός, τον Οποίον δεν Τον χωρούσε ὁ ουρανός του ουρανού, κατοικούσε στο ιερό αυτό κτίσμα, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζει ο Σολομών στην προσευχή που ανέπεμψε κατά την μεγάλη ημέρα των εγκαινίων του και αποτελεί ένα από τα αναγνώσματα του Εσπερινού της εορτής των Εισοδίων: «... σύ ὁ Θεός θά κατοικήσης μαζί μέ τούς ἀνθρώπους στήν γῆ. Ἐάν ὁ οὐρανός καί ὁ οὐρανός τοῦ οὐρανοῦ δέν εἶναι ἱκανοί νά σέ χωρέσουν, πώς θά γίνη κατοικητήριόν σου ὁ ναός αὐτός, τόν ὁποῖον ἐγώ οἰκοδόμησα πρός δόξαν τοῦ Ὀνόματός σου;» (Γ΄Βασ. Η 27). Και όμως ο ἀχώρητος Θεός αυτόν τον τόπον αγάπησε και εξέλεξε, όπως  σημειώνει ὁ Προφήτης και Βασιλιάς Δαβίδ στον ψαλμό 131: «Αὐτή ἡ Ἰερουσαλήμ εἶναι ἡ μόνιμη κατοικία μου στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἐδώ θα κατοικήσω, διότι αὐτή ἐγώ ἐξέλεξα καί προτίμησα.»

Σ΄αυτόν τον Ναό του Σολομώντος εισόδευσε η Παρθένος Παναγία μας, όταν ήταν τριών ετών. Και η Εκκλησία μας, υπενθυμίζοντας την τριετή αγελάδα, που θυσίασε ὁ γενάρχης Αβραάμ στον Θεό, όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Γενέσεως (Βλ. ΙΕ 9), μας διδάσκει, πώς κατά τον ίδιο τρόπο ἡ Παναγία μας προσφέρθηκε στον Ναό, ως η καθαρή και άμωμη θυσία του ανθρωπίνου γένους προς τον Θεό. Ἡ λογική αυτή ζώσα θυσία γίνεται αποδεκτή από τον Θεό και εισάγεται στα Άγια των Αγίων. Έτσι ἡ Παναγία γίνεται το επίγειο κατοικητήριο του Παντάνακτος Θεού, όπως ψάλλεται στο δοξαστικό των αίνων της εορτής.

Το θεολογικό νόημα της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου, δεν είναι απλώς ανάμνηση μιας διηγήσεως, αλλά η έξαρση της θεομητορικής ιδιότητος της Αειπαρθένου Μαρίας, όπως προφητεύθηκε και πραγματοποιήθηκε. Υπάρχει όμως και μία εκκλησιολογική διάσταση. Ἡ Θεοτόκος είναι και τύπος της Εκκλησίας, του νέου λαού του Θεού, μέσα στον οποίον κατοικεί ο Θεός και εμπεριπατεί. Ὁ λαός του Θεού είμαστε όλοι εμείς, οι οποίοι δια της σαρκώσεως του Θεού Λόγου αυτήν και από αυτήν, γίναμε ναοί του Θεού του ζώντος και το Άγιο Πνεύμα κατοικεί μέσα μας, όπως ξεκάθαρα τό γράφει ὁ απόστολος Παύλος στους Κορινθίους και κατά συνέπεια σ’όλους εμάς (Βλ. Α΄Κορ. γ 16-17). Και ως Ναοί του Θεού έχουμε υποχρέωση να αγιαζόμαστε, εκκλησιαζόμενοι στους επίγειους Ναούς της Δόξης Του, δηλαδή μέσα στους Ορθοδόξους Ναούς μας. Εκεί όπου στα Άγια των Αγίων, στο Ιερό Βήμα δηλαδή, υπάρχει αντί της Κιβωτού της Διαθήκης ἡ Αγία Τράπεζα με το Ιερό Ευαγγέλιο και το άγιο Ποτήριο της Ζωής, από το οποίο μεταλαμβάνουμε του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, για να ζει μέσα μας ὁ Άγιος των Αγίων, ο Οποίος αναπαύεται στους Αγίους. Αμήν.

ΠΗΓΗ: https://imsamou.gr/index.php/el/