Πρέπει να σεβόμαστε τις οδικές διαγραμμίσεις για να αποφεύγουμε τα ατυχήματα.
* * *
Ήταν ακόμη νύκτα, όταν βγήκα (με το αυτοκίνητό μου) σ' ένα κεντρικό επαρχιακό δρόμο που οδηγούσε στο χωριό που θα έπρεπε να λειτουργήσω. Μ' εμπόδιζε υπερβολικά η αδιαπέραστη ομίχλη εν συνδυασμώ με το σκοτάδι που επικρατούσε. Η επικινδυνότητα "για να πέσω έξω" από τα όρια ήταν μεγάλη. Ακόμη και οι προβολείς μ' εμπόδιζαν να διακρίνω τα όρια του αυτοκινητόδρομου. ΕΥΤΥΧΩΣ, που υπήρχε η διαγράμμιση του δρόμου. Οι λευκές γραμμές του δρόμου με βοήθησαν να έχω σταθερή πορεία, για να φθάσω στον προορισμό μου.
Όλο αυτό το φυσικό σκηνικό με οδήγησε στην εξής σκέψη. Κάπως έτσι συμβαίνει και στην πνευματική μας ζωή. Κάθε μέρα θα πρέπει ν' ακολουθήσουμε μια πορεία, έναν δρόμο, που ορίζει το Ευαγγέλιο. Οι μέριμνες της ζωής, οι δοκιμασίες, οι πειρασμοί και τόσα άλλα, δημιουργούν μια πνευματική ομίχλη που μας εμποδίζει να πορευτούμε με ασφάλεια και επιτυχία στην οδό που χάραξε ο Χριστός.
ΕΥΤYΧΩΣ, που οι σωτήριες λευκές γραμμές, οι εντολές του Ευαγγελίου, μας βοηθούν να αντιμετωπίζουμε επιτυχώς την... ομίχλη των πειρασμών, αρκεί να τις υπολογίζουμε και να τις αξιοποιούμε στη ζωή μας. Όμως, όποιος τις περιφρονεί σίγουρα θα βγεί έξω από το δρόμο που χάραξε ο Χριστός και σίγουρα θα πάθει ατύχημα.
Τα πνευματικά ατυχήματα είναι πιο επικίνδυνα!!! Ο Θεός να μας φυλάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου