Σεβασμός στους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας.

Προ ημερών, επισκέφθηκα μια περιοχή του Βόλου, η οποία επλήγη υπερβολικά από την κακοκαιρία. 

Οι καταστροφικές εικόνες που άφησε η νεροποντή ήταν οδυνηρές και δημιουργούσαν θλίψη στον επισκέπτη. 

Έφθασα στην παραλία και κάθισα στην βεράντα μιας φιλικής οικογένειας. 

Εκεί, υπήρχε ένα μεγάλος κήπος που και αυτός δεν ξέφυγε από την δριμύτητα  της ... "θεομηνίας".   

Σε κάποια γωνιά του κήπου υπήρχε ένα διασωθέν δέντρο που τα κίτρινα φύλλα του έπεφταν στο έδαφος με την παραμικρή κίνηση του ανέμου. 

Αυτή η εικόνα του δένδρου, με τα κίτρινα φύλλα, μου έφερε στο νου τους ηλικιωμένους συνανθρώπους μας, που ζουν το φθινόπωρο της πορείας τους.

Έφυγαν από πάνω τους τα χρόνια της νιότης, οι κινήσεις του σώματός του άρχισαν να συστέλλονται, η υγεία άρχισε να κλονίζεται, η δημιουργικότητα μειώθηκε, το πρόσωπο και το σώμα τους άλλαξαν, αλλά πάνω τους υπάρχει μια ομορφιά σαν του φθινοπωρινού δέντρου

Μπορεί τα φύλλα να πέφτουν, αλλά η ρίζα και ο κορμός -με τα κλώνους του- ζουν και κρύβουν μέσα τους πολλή δύναμη και ζωή.

Θα περάσει ο χειμώνας, που τους αφήνει χωρίς την ομορφιά των πράσινων φύλλων και των καρπών, αλλά θα έρθει και πάλι η άνοιξη.

Έτσι και ο άνθρωπος. 

Μέσα στο γέρικο σώμα του κρύβει μια ζωή, μια ψυχή, που ποτέ δεν θα χαθεί. 

Θ' ανθίσει και πάλι όταν θα έρθει ο Χριστός να κρίνει ζώντας και νεκρούς. 

Τότε τα ξερά οστά θα λάβουν ζωή για να ζήσουν αιωνίως με τον Πλάστη και δημιουργό μας. 

Ο ηλικιωμένος, είναι μια ζωντανή εικόνα του Θεού που δεν πρέπει να περιφρονείται  ως άχρηστος για τη ζωή. 

Κρύβει μέσα του την πνοή του Θεού, εμπειρίες και βιώματα μιας ζωής. 

Για τους νεότερους υπήρξε ευεργέτης και συνεχιστής της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας. 

Πρέπει να τον σεβόμαστε, να τον αγαπούμε και να τον στηρίζουμε. 

Όποιος κι αν είναι.