- Εγώ, πάτερ μου, δε θα το έκανα αυτό...

Προ ημερών, δέχτηκα την επίσκεψη μιας ηλικιωμένης  κυρίας. Λίγο αργότερα καθίσαμε στο εξομολογητήριο, διότι ήθελε να εξομολογηθεί για πρώτη φορά στη ζωή της. Στο πρόσωπό της διέκρινε ο κάθε συνομιλητής της μια δόση μελαγχολίας από τον πόνο που..."κουβαλούσε " στην πλάτη της. Κατά την ευλογημένη ώρα της εξομολόγησής της, μια μύγα μας γυρόφερνε εμποδίζοντας την επικοινωνία μας. Αυθόρμητα και με μια κίνηση βίαιη προσπάθησα να την ...σκοτώσω με το χέρι μου. Εκείνη με κοίταξε στα μάτια και μου είπε:

- Εγώ, πάτερ μου,  δεν θα το έκανα αυτό. Απλά θα την απομάκρυνα με το χέρι μου.

 Εκείνη τη στιγμή ένιωσα ντροπή για την πράξη μου και θαύμασα την ευαισθησία αυτής της πονεμένης και φτωχής κυρίας.  Πρώτη φορά μου έτυχε μια τέτοια αντίδραση. Μου θύμισε το μακαριστό αγιορείτη Ρώσο μοναχό  π. Τύχωνα (+), ο οποίος έπιανε τους σκορπιούς με το χέρι του και τους έβγαζε έξω από καλύβι του. Δεν τους σκότωνε, γιατί αγαπούσε όλα τα πλάσματα του Θεού και σεβότανε τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν...

Δόξα τω Θεώ!!! Υπάρχουν ακόμη άκακοι, αγνοί και καθαροί άνθρωποι.