ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΆ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ.

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ (η συνέχεια)

1.      Νὰ προ­σεύ­χε­στε μὲ πό­νο καὶ δά­κρυ­α καὶ γιὰ τοὺς ἱ­ε­ρεῖς σας, τοὺς πνευ­μα­τι­κοὺς πα­τέ­ρες. Ἔ­χουν πολ­λὴ ἀ­νάγ­κη τῆς ἀ­γά­πης μας καὶ τῶν προ­σευ­χῶν μας, δι­ό­τι ὁ δι­ά­βο­λος τοὺς πο­λε­μᾶ πε­ρισ­σό­τε­ρο, γιὰ νὰ μεί­νει τὸ ποί­μνιο ἀ­προ­στά­τευ­το καὶ νὰ κά­νει τὴν κα­τα­στρο­φι­κὴ ἐρ­γα­σί­α του μὲ ἄ­νε­ση.

2.      Οἱ κε­κοι­μη­μέ­νοι ἀ­δελ­φοί, ἔ­χουν ἀ­νάγ­κη τῶν θερ­μῶν προ­σευ­χῶν μας. Γιὰ κεί­νους ἔ­χει κλεί­σει ἡ θύ­ρα τῆς με­τα­νοί­ας. Ὅ­που τοὺς βρῆ­κε ὁ Κύ­ριος καὶ τοὺς ἔ­κρι­νε.

3.      Ὅ­ταν φεύ­γει ὁ νοῦς σας - ἀ­πὸ τὴν προ­σευ­χή, νὰ τὸν ἐ­πα­να­φέ­ρε­τε καὶ πά­λι. « Τί νὰ κά­νου­με παι­διά μου, ὅ­λοι ἀ­τε­λεῖς ἄν­θρω­ποι εἴ­μα­στε. Μό­νο οἱ τέ­λει­οι ἔ­χουν πάν­το­τε κα­θα­ρὴ προ­σευ­χή, χω­ρὶς λο­γι­σμούς. Νὰ κά­νε­τε ὅ,τι κά­νει καὶ τὸ μο­σχα­ρά­κι, τὸ ὁ­ποῖ­ο, ὅ­ταν θη­λά­ζει ἀ­πὸ τὸ μα­στὸ τῆς μά­νας του, φεύ­γει γιὰ λί­γο, γιὰ νὰ παί­ξει, ἀλ­λὰ ξα­να­γυ­ρί­ζει καὶ πά­λι, γιὰ νὰ φά­ει. Ἔ­τσι κι ἐ­σεῖς νὰ κά­νε­τε. Μὴν ἀ­φή­νε­τε τοὺς λο­γι­σμοὺς νὰ κυ­ρι­εύ­ουν τὸ νοῦ σας καὶ τα­ξι­δεύ­ε­τε τὴν ὥ­ρα τῆς προ­σευ­χῆς.

4.      « Ἐ­γὼ παι­διά μου, δὲν ἔ­χω τη­λε­ό­ρα­ση, ἀλ­λά μοῦ ἐ­πι­τρέ­πει, ὁ Θε­ὸς νὰ σᾶς ἐ­πι­σκέ­πτο­μαι τὴν ὥ­ρα τῆς προ­σευ­χῆς. Σᾶς βλέ­πω πνευ­μα­τι­κὰ καὶ μὲ πλη­ρο­φο­ρεῖ, ὁ Κύ­ριος, σὲ ποι­ὰ κα­τά­στα­ση πνευ­μα­τι­κὴ βρί­σκε­στε. Πό­σο χαί­ρο­μαι, ὅ­ταν δι­α­πι­στώ­σω πὼς ἔ­χε­τε τὴ χά­ρη τοῦ Θε­οῦ! ».

5.      Στὸν Ἅ­δη ὑ­πο­φέ­ρουν οἱ ἄν­θρω­ποι. Με­τα­ξὺ αὐ­τῶν ὑ­πάρ­χουν καὶ κλη­ρι­κοὶ καὶ μο­να­χοί. Βέ­βαι­α, ὑ­πάρ­χει μί­α ὁ­μά­δα ἀν­θρώ­πων ποὺ θὰ ἐ­λε­η­θεῖ ἀ­πὸ τὸν Κύ­ριο κα­τὰ τὴν ἡ­μέ­ρα τῆς κρί­σε­ως. Αὐ­τοὶ θὰ σω­θοῦν ἀ­πὸ τὶς προ­σευ­χὲς τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, τὶς θεῖ­ες λει­τουρ­γί­ες, τὰ μνη­μό­συ­να, τὰ τρι­σά­για, τὰ κομ­πο­σχοί­νια, τὶς με­τά­νοι­ες καὶ τὶς ἐ­λε­η­μο­σύ­νες τῶν συ­ναν­θρώ­πων τους. 

 Από το βιβλίο

 του π. Θεοδώρου Μπατάκα: "ΑΥΡΑΣ ΈΠΤΗΣ ΑΝΑΣΑ"