Προ ημερών, βάδιζα στην παραλία του Βόλου και αγνάντευα τη θάλασσα. Ήταν ήρεμη και την απολάμβαναν κάποιοι συμπολίτες μας που είχαν την ευκαιρία να ξεφύγουν από την σκληρή καθημερινότητα. Στο πάρκο - στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου - κάποια αδέσποτα σκυλιά "την είχαν αράξει" και γύρω τους μια μεγάλη ομάδα μικρών πουλιών - χωρίς να ταράζονται από την παρουσία των μεγαλόσωμων ζώων - έτρωγαν τους σπόρους και τα πεταμένα ψωμάκια που εγκατέλειψαν κάποιοι ... χορτάτοι συμπολίτες μας. Εκείνο όμως που μου τράβηξε περισσότερο την προσοχή ήταν ένα σύνθημα που έγραψε, βέβαια, με άκομψο τρόπο ένας νέος που έχει την μανία να γράφει στους τοίχους των άλλων (και όχι του σπιτιού του) διάφορα συνθήματα διαμαρτυρόμενος.... Αυτό που διάβασα ήταν πέρα για πέρα αληθινό: "ΓΕΜΑΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΕ ΑΔΕΙΕΣ ΨΥΧΕΣ".
Πόσο δίκιο έχει αν το δει κανείς με προσοχή και, μάλιστα, με πνεύμα αυτοκριτικής. Το να το γράφεις κρίνοντας τους άλλους είναι πολύ εύκολο και ανώδυνο. Η μαγκιά είναι να το λες ή να το γράφεις για τον εαυτό σου, αναλογιζόμενος την προσωπική σου κενότητα, όταν ζεις χωρίς την ψυχή της ψυχής που είναι ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Τι να την κάνω την εγκεφαλική μόρφωση που με κατατάσσει μεταξύ των μορφωμένων, αλλά η ψυχή μου είναι άρρωστη και αμόρφωτη; Έχει γεμίσει ο κόσμος από γραμματιζούμενους, αλλά αμόρφωτους ψυχικά και πνευματικά. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από ανθρώπους που έχουν ψυχή γεμάτη από τη χάρη του Θεού. Αυτοί είναι οι αναμορφωτές της κοινωνίας των ανθρώπων που, δυστυχώς, έχει γίνει μια ζούγκλα. Ένας ζωολογικός κήπος που κυριαρχούν τα ένστικτα και όχι η ευγένεια, η αγάπη, η καλοσύνη, η αλληλοβοήθεια και γεκικώτερα οι χριστιανικές αρετές που κάνουν τον άνθρωπο Άνθρωπο... Βεβαίως, υπάρχουν και οι άγιες εξαιρέσεις που μας παρηγορούν και μας κάνουν να ελπίζουμε....
π. Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου