.....................................................................
Με ιδιαίτερη χαρά υποδέχτηκαν οι πιστοί χριστιανοί την ευλογημένη περίοδο του 15/Αυγούστου.
Χθες (1/8) το απόγευμα, με κατάνυξη και χαρά, συμμετείχαν στην Ιερή Ακολουθία της Μ.Παρακλήσεως...
Η Παναγία μας -η Μητέρα του Θεανθρώπου Κυρίου μας- είναι ό,τι πιο καθαρό και αμόλυντο προσέφερε ο άνθρωπος στο Θεό.
Ο Κύριος την ανέβασε στο υψηλότερο σκαλοπάτι της αγιότητας-θέωσης.
Υπήρξαν θεοφόροι πατέρες που αξιώθηκαν να γευτούν την παρουσία, την αγάπη, αλλά και τη θέα του προσώπου της.
Έγραψαν για Κείνη τους πιο ωραίους ύμνους και τα πιο υπέροχα εγκώμια.
Ζωγράφισαν τις πιο θαυμαστές εικόνες για την Μητέρα του Κυρίου.
Βέβαια, το θέμα δεν είναι το τι έκαναν οι άγιοι πατέρες και μητέρες μας για την Θεοτόκο.
Το σημαντικό είναι αν ΕΜΕΙΣ, οι σύγχρονοι χριστιανοί αυτής της εποχής, την τιμούμε και τη σεβόμαστε, όπως θέλει ο Κύριος.
Έχουμε γνωρίσει την Παναγία;
Έχουμε γνώση για το τι μεγάλο κεφάλαιο είναι για μας;
Την έχουμε προσεγγίσει για ν' αξιοποιήσουμε την αγάπη και το άγιο παράδειγμά της;
Μήπως έχουμε μείνει σε μια επιφανειακή-θεωρητική γνώση που δεν μας ωφελεί;
Βέβαια, μάθαμε κάποια πράγματα για τη ζωή της Παναγίας κυρίως στα πρώτα σχολικά μας χρόνια (Δημοτικό σχολείο, άντε ... και το Γυμνάσιο)!!!
Από κει και πέρα μήπως σταματήσαμε να απασχολούμαστε με άγιο πρόσωπό της;
Ασφαλώς, στον πόνο και τη δοκιμασία τη θυμόμαστε...
Τότε, την προσκαλούμε να μας βοηθήσει, γιατί την έχουμε ανάγκη...
Στη συνέχεια, την ξεχνούμε... για να την καλέσουμε και πάλι σε βοήθεια, όταν την έχουμε ανάγκη.
Κι όμως, αυτή η ... σχέση δεν είναι αρκετή, διότι δεν μας σώζει.
Δεν είναι αρκετή για να εκφράσουμε την τιμή και το σεβασμό μας προς το πρόσωπό της...
Οι άγιοι της Εκκλησίας μας -με το παράδειγμά τους- μας δίδαξαν τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε κι εμείς να εκφράσουμε το σεβασμό και την τιμή προς την Παναγία Μητέρα του Χριστού...
Όμως, ας γνωρίζουμε πως δεν αρκεί μόνο μια συναισθηματική σχέση με την Κυρία Θεοτόκο...
Να, πως την τιμούμε:
- Με την υπακοή μας στις εντολές του Υιού της, του Θεανθρώπου Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
- Με το να προσπαθούμε να μιμηθούμε τη ζωή και τη στάση της, απέναντι στο Θεό και το συνάνθρωπο.
- Με το να βαδίζουμε πάνω στα ίχνη που άφησε (την αγάπη, την ταπείνωση, τη σεμνότητα, την αγνότητα, την πίστη, το φόβο Θεού, την καθαρότητα των λογισμών και των αισθήσεων, τη διακριτική σιωπή κ.α. ).
- Με το να μελετούμε το Ευαγγέλιο και άλλα πνευματικά βιβλία που παρουσιάζουν τη ζωή της...
- Με το να απαγγέλλουμε καθημερινά -ΜΙΑ ΦΟΡΑ- τους χαιρετισμούς της ("Άγγελος πρωτοστάτης...").
- Με το να ψάλουμε τους ύμνους και τις παρακλήσεις της που έγραψαν οι μεγάλοι υμνογράφοι πατέρες της Εκκλησίας μας τιμώντας την Ευλογημένη Κυρία του Ουρανού και της γής.
- Με το να ασπαζόμαστε με ευλάβεια την αγία εικόνα της.
- Με το ν' ανάβουμε το καντηλάκι, το αγνό κερί και το θυμίαμα μπροστά στην Εικόνα της.
- Κάποιοι απαγγέλλουν καθημερινά έναν κανόνα από το ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟ (λειτουργικό βιβλίο που εμπεριέχει πολλούς ύμνους προς την Θεοτόκο).
- Ακόμη και οι γονυκλισίες φανερώνουν τον σεβασμό και την τιμή προς ο άγιο Πρόσωπό της κ.α.
Θα μου πείτε:
- "Είναι δυνατό να κάνουμε όλ' αυτά που μας γράφετε;"
- "Αυτό είναι αδύνατο...."
- "Οι μέριμνες της ζωής μας στερούν τον χρόνο και τη διάθεση... "
Αδελφέ μου, έχεις δίκιο...
- Έτσι όπως καταντήσαμε δεν έχουμε χρόνο για τη ψυχή μας...
- Βρίσκουμε απεριόριστο χρόνο για τηλεθέαση, για πλοήγηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα κινητά κ.α.
- Έχουμε χρόνο για τα ζωάκια μας, τους φίλους μας, τα χόμπυ μας, την ομορφιά του σώματός μας, για το γυμναστήριο, τους οίκους αισθητικής κ.α.
- Βρίσκουμε χρόνο για χίλια δυο δευτερεύοντα, αλλά δεν έχουμε καθόλου χρόνο για τα πνευματικά μας παλαίσματα...
Αδελφέ μου, έχεις δίκιο...
- Γιατί δεν μας αρέσει ο πνευματικός κόπος...
- Γιατί αρκούμαστε μ' ένα σταυρό (βέβαια, αν είναι και αυτό το σχήμα του σταυρού).
- Γιατί επιλέγουμε τα του κόσμου με τη δικαιολογία πως πρέπει να χαλαρώσουμε από το καθημερινό άγχος και τις καθημερινές μας μέριμνες.
Αδελφέ μου και αδελφή μου,
- Όλ' αυτά που σου γράφω δεν έχουν σκοπό να σε απογοητεύσουν... ούτε καν να σε οδηγήσουν στην πίστη τήρησή τους...
- Κι εγώ, που σου κάνω το δάσκαλο, δεν έχω καταφέρει να είμαι συνεπής, αλλά προσπαθώ και δεν απελπίζομαι....
- Ήθελα να τα υπενθυμίσω στον εαυτό μου και σε κάποιους καλοπροαίρετους αγωνιστές του πνεύματος, που ποθούν αλλά δεν τα καταφέρνουν...
- Ναι, υπάρχουν και σήμερα συνάνθρωποί μας - κληρικοί και λαϊκοί- που εφαρμόζουν στην πράξη κάποια απ' όσα σου γράφω....
- Γνωρίζω άνδρες, γυναίκες, μικρούς και μεγάλους, πολύτεκνους, εργαζόμενους, ασθενείς, επιστήμονες, ολιγογράμματους κ.α. που παλεύουν να παραμείνουν υγιείς πνευματικά και εφαρμόζουν στο μέτρο του δυνατού όλα όσα που μας παρέδωσαν οι πατέρες και οι μητέρες μας...
- Τι να κάνουμε, αδελφέ μου... Όλα θέλουν κόπο και αγώνα...
- Ο Πνευματικός μας πατέρας -ο καλός μας σύμβουλος- θα μας βοηθήσει να βάλουμε στο πρόγραμμά μας αυτό που μας ταιριάζει... Αυτό που μπορούμε να φέρουμε εις πέρας με χαρά.. ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ.
π. Υάκινθος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου